متروکه دلنوشته سردرگمی| فاطمه مقاره کاربر انجمن رمانیک

دل نوشته: سردرگمی
نویسنده: فاطمه مقاره(فاطمه زهرا کریمی)
ژانر: غمگین، عاشقانه
مقدمه:
چشم‌هایم روزی بر دنیا باز شد
که فهمیدم دیگر نیست
نیست حتی جای خالی‌اش در قلبم
نبودنش در دنیایم حک شد؛
ولی من ماندم و خیالش

 

[فاطمه مقاره]

در کوچه‌ها و بازار قدم زدن و فکر
کردن به تو شاید در ظاهر آرامم کند؛
اما
با یادت قلبم می‌شکند!
کجا رفتی؟
حق من نیست بدانم دنیایم کجاست؟

 

[فاطمه مقاره]

راه میفتم در خیابان،
هر جا را می‌بینم
یاد تو میفتم،
یاد قدم‌هایت!

 

[فاطمه مقاره]

هر بار با دیدن خاطراتم با تو،
یاد خانه‌ای میفتم
که با تو در قلبم ساخته بودم!

 

[فاطمه مقاره]

همان خانه‌ای که
خرابه‌هایش را می‌توانم،
در قلبم ببینم؛
اما هنوز سوی امیدی
در دلم روشن است،
شاید بتوان آن را دوباره
از نو ساخت!

 

[فاطمه مقاره]

اما تو چی؟
کجایی؟
به یادم هستی؟
یا با دیدن شخص دیگری،
من را به باد فراموشی سپردی؟

 

[فاطمه مقاره]

می‌دانم فراموش کردی من را؛
اما من، نمی‌توانم فراموشت کنم
چون دوستت دارم!

 

[فاطمه مقاره]

تو همان بودی که
با یک قطره اشک من دلگیر می‌شدی
می‌گفتی:
- هر دانه اشکت یک سال از عمرم کم می‌کند.
اما الان کجایی که کل روز را در فراقت به اشک نشسته‌ام؟

 

[فاطمه مقاره]

رسیده ام به آن‌جا؛
همان‌جایی که می‌گفتی قرار است
کل عمرم را در آن باشم.
درست است؛ قرار این است که
کل عمرم را در آنباشم؛
اما بی‌تو مگر می‌شود؟

 

[فاطمه مقاره]

در را باز می‌کنم.
خاطراتت، خندیدن‌هایمان و شیطنت ها به صورتم می‌خورند!
دلم می‌گیرد از این همه غربتی که میان من و خانه وجود دارد.