متروکه دلنوشته سردرگمی| فاطمه مقاره کاربر انجمن رمانیک

دل نوشته: سردرگمی
نویسنده: فاطمه مقاره(فاطمه زهرا کریمی)
ژانر: غمگین، عاشقانه
مقدمه:
چشم‌هایم روزی بر دنیا باز شد
که فهمیدم دیگر نیست
نیست حتی جای خالی‌اش در قلبم
نبودنش در دنیایم حک شد؛
ولی من ماندم و خیالش

 

[فاطمه مقاره]

حرفی نمی‌زنم و تنها به او خیره می‌شوم!
آیا این برگشت تمام شدن دردهایم است؟

 

[فاطمه مقاره]

آری دردهایم به پایان رسید، دوباره لیلیِ مجنونم شدم!
مجنون دور سرم می‌گردد، دستی روی سرم می‌کشد، غم‌هایم را فراموش می‌کنم!

 

[فاطمه مقاره]

دیگر اشک‌هایم روی صورتم روانه نمی‌شود.
پا به خیابان می‌گذاریم.
یاد روزهایی میفتم که نبود!
چشم‌هایم دوباره رنگ غم می‌گیرد.

 

[فاطمه مقاره]

نکند برود و باز نیاید؟
او متوجه غم چشم‌هایم می‌شود و مانند همیشه می گوید:
- چرا غم داره چشم‌هات؟ یه دنیا حرف داره نگات!

 

[فاطمه مقاره]

سری به معنای چیز مهمی نیست تکان می‌دهم.
قیافه‌اش را عوض می‌کند، معنی آن برای من مجهول است.
- چی ‌شده؟

 

[فاطمه مقاره]

- جانم نگرانی که باز تو را بگذارم و بروم؟
معشوق من همیشه این‌گونه ذهن مرا می‌خواند.
- آره!

 

[فاطمه مقاره]

چهره‌اش رنگ غم می‌گیرد!
می‌دانم که دیگر نمی‌رود، آن‌موقع ‌هم به خاطر کسانی رفته بود
که پشت من و زندگی‌ام بد گفته بودند.

 

[فاطمه مقاره]

با خودم تصمیم می‌گیرم دیگر در گذشته زندگی نکنم!
آینده مهم‌تر است یا گذشته‌ی تلخ؟

 

[فاطمه مقاره]

پاسخ مشخص است؛ آینده!
آینده‌ای که می‌تواند برای من خوش،
یا شاید هم ناخوش باشد!

 

[فاطمه مقاره]

من آینده‌ای برای خود می‌سازم، که برای کودکانم تعریف کنم من که بودم و که هستم!