متروکه دلنوشته سردرگمی| فاطمه مقاره کاربر انجمن رمانیک

دل نوشته: سردرگمی
نویسنده: فاطمه مقاره(فاطمه زهرا کریمی)
ژانر: غمگین، عاشقانه
مقدمه:
چشم‌هایم روزی بر دنیا باز شد
که فهمیدم دیگر نیست
نیست حتی جای خالی‌اش در قلبم
نبودنش در دنیایم حک شد؛
ولی من ماندم و خیالش

 

[فاطمه مقاره]

بودیم کنار هم،
شب‌ها در خواب هم،
صبح‌ها با یک زنگ،
می‌دادیم روحیه،
می خواندیم یک آواز ما باهم!

 

[فاطمه مقاره]

همان آوازی که دوست داشتی!
هنوز هم صدای خنده‌هایت بعد از
هم‌خوانی را می‌شنوم که می‍خواندی:
تو می‌دونی که عاشقت شدم و
عشق من به تو که نیست که الکی
می‌دونم اینو با تو می‌مونم و آخه
تو خیلی بانمکی!
***
یادت آمد که گفتی می‌مانی؟
اما الان شک دارم که روزی یک
ثانیه هم به من فکر کنی!

 

[فاطمه مقاره]

عشق من یادت می‌آید؟
زمان رفتن حتی ازت خواهش هم نکردم؛
می‌دانی چرا؟
چون یک‌بار به ‌من گفتی:
- قلبی که مال تو نباشد، حتی اگر
التماسش را هم کنی برنمی‌گردد!

 

[فاطمه مقاره]

زخمی‌تر شدم این‌بار
مثل جای میخ روی دیوار

 

[فاطمه مقاره]

نبودنت کاری کرد که نفس‌هایم
دبگر توان بیرون آمدن ندارند.

 

[فاطمه مقاره]

تنها خواسته‌ام این است
که بار دیگر دست‌هایت
روی سرم بنشیند!

 

[فاطمه مقاره]

شاید گریه‌هایم بند بیاید؛
شاید دلم آرام گیرد!

 

[فاطمه مقاره]

- عشق من تمام شد!
برمی‌گردم و چشم‌هایم را می‌مالم.
درست می‌بینم؟ خودت هستی؟

 

[فاطمه مقاره]

می‌گویی:
- آری جانانم، خودمم!
می‌گویم:
- بس نبود رنج عذابم؟
آمدی زخم‌‌هایم را دوباره باز کنی؟

 

[فاطمه مقاره]

- گلکم حرفی نزن؛ می‌دانم که چه کرده‌ام با تو!
اشتباهم را دوباره بهم گوش زد نکن که خدایی نکرده، اشتباهی کنم باز تنهایت بگذارم؛ البته این‌دفعه، این تنهاییت جبران ناپذیر می‌شود.