بیشتر ساکنین این شهرستان با هم سر این قضیه تفاهم دارند که هر فصلی در این شهر، محبوبیت و ویژگی های دوست داشتنی خودش را دارد. برخی شفق قطبی زمستان را ترجیح می دهند، در حالیکه بقیه فصل تابستان با آفتاب درخشانی که در بیشتر روز می تابد را دوست دارند.
در طول
زمستان، هوا در لانگیربین نروژ حدودا رای ۴ ماه تاریک است؛ بین ۲ ماه تا ۲ ماه و نیم، هوا به قدری تاریک است که اگر ساعت نداشته باشید نمی توانید تفاوت روز و شب را تشخیص دهید. شب های قطبی، با گرگ و میش شروع و تمام می شود و این گرگ و میش که به اصطلاح به «ساعت آبی» (blue hour) معروف است در تمام طول شبانه روز ادامه می یابد. با اینکه خورشید زیر افق قرار دارد، اما رگه های نوری آبی و قرمز زیبایی را به آسمان قطب می فرستد.
تابستان قطبی در طرف دیگر با خورشیدی همراه است که در ۲۴ ساعته ۷ روز هفته، می تابد.
این تضاد بزرگی که در میان فصل های این شهر وجود دارد، باعث شده که فعالیت های روزانه و زندگی مردم توسط آب و هوا کنترل شود. زمانی که هوا روشن و آفتابی است، مردم بیشتر زمان خود را در بیرون از خانه ها می گذرانند و این بدان معنی نیست که در طول زمستان مردم گوشه گیر می شوند؛ نه! مردم شاید حتی در زمستان های تاریک از مواقع دیگر بیشتر اجتماعی شده و با هم رفت و آمد کنند. در این زمان سرگرمی هایی نظیر فستیوال، جشن و رویدادهای ورزشی گوناگونی برگزار می شود و رستوران های شهر پر از آدم خواهد شد. بالارفتن از کوه ها توسط هدلمپ یا شرکت کردن در رژه هایی با مشعل در طول فصل کریسمس، از جمله فعالیت هایی است که در فصل سرد در میان مردم محلی محبوب است.
تاریخ لانگیربین و سوالبار
معنی تحت اللفظی سوالبار (اسوالبارد)،
سرزمینی با سواحل سرد است. اسمی تحت عنوان Svalbarði fundinn در گزارش های سنتی ایسلند در سال ۱۱۹۴ آورده شده؛ اما کسی نمی داند که آیا این نام به کشف سوالبار بر می گردد یا زمین دیگری که سواحل سرد دارد.
اولین کشف قابل قبول این مجمع الجزایر توسط سفری بود که توسط کاشف هلندی ویلم بارنتز (Willem Barentsz) در سال ۱۵۹۶ انجام شد. او بعد از این سفر، منطقه را با بزرگترین جزیره با کوه های نوک تیز
صدا کرد که این صفت از کوه های بخش غربی جزیره گرفته شده بود. سوالبار از آن زمان، جایی برای
داستان های افسانه ای درباره شکار، تله، معدن و سفرهای باورنکردنی شده است. تاریخ سوالبار شامل شکار بین المللی نهنگ (۱۶۰۰ تا ۱۷۵۰)، منطقه ای برای روس ها جهت گذراندن زمستان برای شکار (۱۷۰۰ تا ۱۸۵۰) و شکار خود نروژی ها (۱۹۷۵ تا ۱۸۵۰) بوده است.