شعر ترانه های دلتنگی

[هاویر]

سپیده که سر بزند
در این بیشه ‌زار خزان زده شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوئیدیم
پس به نام زندگی
هرگز نگو هرگز


..............
پل الوار

 

[هاویر]

وادارم نکردی که رنج بکشم
پس لزومی‌نداشت که انتظار نفرتم را داشته باشی
هرگز به قدر ذره‌ای از جسم نمی‌ارزی

به سادگی
حضورت را در خویش کشته‌ام .
حالا، تطهیر شده‌،
در بزم رقص مردگان می‌رقصم.

...............
آنا سوییر

 

[هاویر]

خاطره‌ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم، توانش را نیز
برایم شادی است و اندوه.


در چشمانم خیره شود اگر کسی
آن را خواهد دید.
غمگین‌تر از آنی خواهد شد
که داستانی اندوه ‌زا شنیده است.


می‌دانم خدایان انسان را
بدل به شیء می‌کنند، بی‌آنکه روح را از او بگیرند.
تو نیز بدل به سنگی شده‌ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی!



…...



آنا آخماتوار

 

[هاویر]

در میانه ی راه ایستاده ام

به زمان پشت کرده ام
و به جای ادامه ی آینده
که کسی در آن چشم به راهم نبود
برگشتم و بر جاده ی هموارِ گذشته گام زدم
............
اكتاويو پاز

 

[هاویر]

كاش به مسافرخانه ‌ای می‌رفتم
رخت ‌خوابی تمیز كاش برایم آماده می‌کردند
همه‌چیز را، حتا نامم را كاش فراموش می‌کردم و
به خواب می‌رفتم

.....
ملیح‌جَودت آندای
ترجمۀ شهرام شیدایی

 

[هاویر]

ای کاش گرد وُ غبار کوچه ها باشم وُ
در زیر پای دریوزگان

ای کاش رودخانه های جاری باشم وُ
زنان بر کرانه ام بایستند وُ رخت بشویند

ای کاش چراگاهی باشم بر کران برکه ای وُ
آسمان را بالای سر ببینم وُ آب را به زیر پای

ای کاش الاغ آسیابانی باشم وُ او مرا به شلاق بزند وُ
خلاصم نگرداند

ای کاش همۀ آن چیزی باشم که گفتم وُ
در عوض آن کس نباشم
کز جادۀ زندگی میگذرد وُِ
به پشت سر نگاه میکند وُ
بر گذشته
حسرت میخورد
.............
شعری از فرناندو پسوآ
ترجمۀ حسین منصوری

 

[هاویر]

بدرود محبوبم, بدرود

بدرود که در قلبمی

جدایی محتوم اینک

نوید دیداری دوباره ست.

سخنی مگو

زاری مکن و اندوهگین نباش

مرگ در این زندگی چیزی تازه نیست

اما، زیستن نیز

از آن تازه تر نبوده. . .



سرگی یسنین_ سی ساله

٢٧ دسامبر ١٩٢۵ _ لنینگراد

وی آخرین شعر خود را با خونی که از مچ دست بریده شده اش ریخته بود می نویسد و سپس خود را حلق آویز می کند.

 

[هاویر]

وقتی به هم نزدیک می‌شویم
بیش‌تر از هم فاصله می‌گیریم
وقتی با هم هستیم
بیش‌تر تنهاییم
آرام آرام
خانه‌ای در ذهن‌مان شکل می‌گیرد.
او تنهاست
من هم تنهایم
و از دودکش خانه
اندوه بالا می‌رود
دیوارهای گلی نامریی
لخت و عور
به هر طرف که می‌نگریم
به خودمان برمی‌خوریم.
..........

عزيز نسين

 

[هاویر]

حتي ثانيه اي تركم نكن ، دلبندترين !
چرا كه همان دم
آنقدر دور مي شوي
كه آواره جهان شوم ،
سرگشته
تا بپرسم كه باز خواهي آمد
يا اينكه رهايم مي كني
تا بميرم

........
پابلو نرودا

 

[هاویر]

در نهایت
تنها کسی که می‌خواهم دل به دلش بدهم
تویی

تو تغییر نور را در آسمان تماشا می‌کنی
من چشمهای تو را
...........
اولگا بروماس