آموزش بزرگ کردن توانمندی های کوچک | آموزش نویسندگی

[ARA.O.O]

دیروز وقتی آخرین مصاحبۀ انتخاب اعضای یکی از دوره‌هایم را انجام دادم، با وجود تمام برنامه‌هایی که تا آخر شب داشتم، روی یک وسوسه نتوانستم پا بگذارم. به قول اسکار وایلد در برابر هر چیزی می‌توانم مقاومت کنم، جز وسوسه! بنابراین چپیدم توی کتابفروشی هنوز! بااینکه هفته‌ای چند بار به برخی کتابفروشی‌های خاص سر می‌زنم اما هنوز هم نمی‌توانم وسوسۀ سر زدن به اغلب کتابفروشی‌ها را از خودم دریغ کنم.

یکی از ویژگی‌های من وسواس در پیدا کردن کتاب‌ها و مجلاتی است که می‌خواهم؛ و دیروز بالاخره در گوشۀ پنهان یکی از کتابفروشی‌های هنوز، مجلۀ چاپ‌تمامی را که مدت‌ها بود دنبال آن بودم جستم!

همین وسوسه و وسواس باعث شده که بدون حتی یک استثنا تمام کتاب‌های نایابی که می‌خواسته‌‌ام پیدا کنم؛ اما این مقدمه را گفتم تا به نکتۀ مهم‌تری برسم:

 

[ARA.O.O]

تسری یک ویژگی خاص به ابعاد دیگر زندگی

به گمان من مشکل ما نداشتن نقاط قوت نیست. مسئله مهارت تسری دادن نقاط قوت به دیگر ابعاد زندگی است. وگرنه همۀ ما نقاط قوتی داریم که می‌توانند زندگی‌مان را برای همیشه دگرگون کنند.

بگذارید روشن‌تر بگویم: آیا من اگر همین جویندگی و سماجتی را که در پیدا کردن کتاب‌های موردعلاقه‌ام دارم برای دیگر اهدافم هم داشته باشم به چه جایگاهی می‌رسم؟

عاشق شدن یکی از همین نقاط قوت است. اگر اندکی از شور و حرارتی را که حین عشق‌ورزی داریم صرف دیگر ابعاد زندگی‌مان کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟

آیا اصلاً می‌توان نقطۀ قوت یک نقطۀ خاص را به دیگر نقاط انتقال دارد؟ یا مثل انتقال آب خلیج‌فارس به دریاچۀ ارومیه دور از ذهن به نظر می‌رسد؟

تا حدی امکان‌پذیر است و یکی از روش‌های آن پرورش ذوق معنادهی است. زشتی و زیبایی زندگی ما صرفاً به خاطر معنایی است که به آن می‌دهیم. هرچقدر فرآیند معنادهی را آگاهانه‌تر و با کنترل بیشتری پیش ببریم، توانایی ما در تسری دادن یک نقطۀ قوت به دیگر ابعاد زندگی بیشتر می‌شود.

فرضاً اگر به نوشتن علاقه داریم، اما مدام از آن طفره می‌رویم. می‌توانیم معنای نوشتن را در ذهنمان تغییر بدهیم یا قدری پررنگ‌تر بیینیم. فرضاً اگر به نوشتن معنایی در سطح یک رابطۀ عاطفی عمیق بدهیم، آن‌وقت حاضر می‌شویم در راه نوشتن ایثار کنیم.

اینجاست که باز هم مطالعه به یاری ما می‌آید، کار اصلی نویسنده‌های بزرگ ساختن معنا برای زندگی است. ذوق معنادهی ما از این رهگذر است که تقویت می‌شود؛ و درست به همین دلیل است فرد کتابخوان زندگی عمیق‌تری را تجربه می‌کند.

رامین جهانبگلو زمانی نوشته بود: انسان زنده است چون در جست‌وجوی معنای زندگی است.