شعر اشعار کمال خجندی

[S O-O M]

نام او نانوشته بر خواندم
چون نهادم سر قلم بر نام
***
عیدی دیدم سر علم افتاد

فی الحال بجایش سر سنج بستم

 

[S O-O M]

آنکه در حسن مه چهارده بود

دی شنیدم که بپیوست بسی
***
با آنکه ترا سر مسلمانی نیست
یاد بود و کنون نیست همان محبوبی

 

[S O-O M]

عقل را میانه بربایی
بر سر سنبل ار نهی بندی
***
این زمان در عزیز فی الحال
تا زمان دگر چه باشد حال

حرف اول ز هر دو گیر و دو پنج
ربع دیگر دهش ز روی مثال

تا شود نام آن مهی که ندید
آسمان مثل آن بدیع جمال

چون خدایش بخوبیش خواند بزرگ
زان بزرگی رسید او به کمال

 

[S O-O M]

با من آن ترک کمان ابرو گفت

پیش چشمش به زبان ترکی

که ترا کشته ام آن زنده ببین

در میان دو کمان ترکی

 

[S O-O M]

الا ای صوفی مکشوف باطن

که بنمایی ره ارباب ورع را

بباطن صورت فقر دعا گوی

چو بینی قطع کن از من طمع را

 

[S O-O M]

ای آنکه دفتر ما دیدی پر از حواشی
دانم که با دل خود گفتی چهاست اینها

بسیار دیده باشی خاشاک بر لب بحر
از بحر شعر ما هم خاشاکهاست اینها

 

[S O-O M]

چو آید بر دلم اندوه بی وقت

ز دور دون صباحا او رواحا

صلاح کار نقل است و می لعل

لعل الله یرزقنی صلاحا

 

[S O-O M]

ز بنده خسرو فخار اجازتی می خواست

که در غزل ببرم نام آن دلارا را

رقیب گفت زنم مشت و بشکنم زنخش

مزن بجان تو گفتم چنین زنخها را

 

[S O-O M]

چو بیتی به بیت خود نمدی

خواستی گر چه آن سزاوار است

ای همچو شعرت چرا نمیدزدیم

نمد خانقه که بسیار است

گر آگه نه ای ازین معنی

که نمد هم ز جنس اشعارست

 

[S O-O M]

حافظ بربط نواز چنگ ساز

بامنت از بی نوایی جنگ چیست

از برای سوختن از زیر دیگ

گفته هیزم ندارم چنگ چیست