شعر اشعار کمال خجندی

[S O-O M]

امروز چو شعر هر که در خط کوشد

خطی ز خطت بصد غزل نفروشد

پوشید خط خوب تو عیب سخنت

همچون خط خوبان که زنخ را پوشد

 

[S O-O M]

گفتم که بده ب*و*سه ای حور نژاد
زان تنگ دهان که هیچ ازویم نگشاد

گفت ار چه دهان ز تنگی هیچ است
ما را بکسی هیچ نمی باید داد

 

[S O-O M]

گفتم که چه ریزد ز لبت گفت قند

گفتم که چه خیزدت زموگفت کمند

گفتم که بفرما سخنی گفت خموش

گفتم بشکر خنده درا گفت مخند

 

[S O-O M]

گفتم که چه شوم تیغ تو را گفت سپهر

گفتم که ز تیرت چه کنم گفت حذر

گفتم که چو اشکم بود گفت که سیم

گفتم که چو رویم چه بود گفت که زر

 

[S O-O M]

گفتم که برویت چه کنم گفت نظر
گفتم که بکویت چه کنم گفت گذر

گفتم که غمت چند خورم گفت مخور
گفتم چه بود چاره من گفت سفر

 

[S O-O M]

گفتم روزم گفت بدین روز مناز
گفتم که شبم گفت مکن قصه دراز

گفتم زلف گفت که در مار مپیچ
گفتم خالت گفت برو مهره مباز

 

[S O-O M]

خط تو که خوانند خط ریحانش
سنبل نکشد سر ز خط فرمانش

گر در رخ تو کج نگردد صورت چین
نقاش بانگشت کشد چشمانش

 

[S O-O M]

ای یار لطیف دلستان نازک

قیماغ و عسل بیار و نان نازک

قیماغ زلطف عارض همچو شیر

نان و عسل از لب و دهان نازک

 

[S O-O M]

بر گوش رسد همی نوا خوانی دل
جان بی خبر است از غم پنهانی دل

از سوز درون هیچ نگویم لیکن
از چهره عیانست پریشانی دل

 

[S O-O M]

ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم
از سرکشیت بجای خود بنشانیم

با قامت او چند کنی نسبت خویش
ما اصل تو و فرع تو نیکو دانیم