شعر اشعار محمد امیری

[خآنومِاَلف؛]

دلم درگیر غمها شد.. چه‌ حال مبهمی دارم
به‌روی‌ چشمِ‌ خشکیده‌ پریشان‌ شبنمی‌ دارم

بریدم ازهمه دنیا به آدمها امیدی نیست
میان قلب‌ سرگردان چه‌ سوزان عالمی دارم

اگر شعر و غزلهایم نماد غصه و درد است
برای حزن احساسم دلیل محکمی دارم

*رفیقان‌یک‌به‌یک رفتند مرا درخود رها کردند*
به لطف نارفیقانم دگر قدّ خمی دارم

غریبی بی‌وطن هستم که‌دلدارم فقط غم شد
خدا را شاکرم زیرا پناه و همدمی دارم

همیشه فرم لبهایم تبسّم حالتی دارد
ولی در پشت لبخندم نگاه پرغمی دارم

#محمدامیری