شعر اشعار ظهیر فاریابی

[S O-O M]

گرچه همه جهد بندگی بنمایم

از عشق تو پیش کس زبان نگشایم

هم بر سر آب آید این قصه چو من

با آب دو چشم خویش می برنایم

 

[S O-O M]

ما خانه ز خانه قلندر کردیم

وز خاک در مصطبه افسر کردیم

لب بر لب ساغر چو صراحی جان را

خندان خندان فدای ساغر کردیم

 

[S O-O M]

می خواهم و مطرب و دلارام و ندیم
این است طبیعت من از چرخ مقیم

من می نخورم خوش نزیم، پس چکنم؟
دنیا گذران است و خداوند کریم

 

[S O-O M]

ماییم که رسم ملک جمشید نهیم

وز بهر ذخیره صیت جاوید نهیم

از جدی و حمل به بزم بریان سازیم

بر خوان حمل قرصه خورشید نهیم

 

[S O-O M]

ای دل مشو اندر خط این خوش پسران
هر عشوه که زلفشان فروشد مخر آن

این حلقه ما راست، مزن دست درین
وان رشته مو رُست منه پای بر آن

 

[S O-O M]

ای باد ز غصه ای که خون پا شد از آن
با یار مگو که تنگ دل باشد از آن

ور زلف همی پریشیش نر پریش
بر تازه گلش مزن که بخراشد از آن

 

[S O-O M]

گفتی چو بماندی از شـ×ر×ا×ب آوردن

م×س×ت×ی به تو می نیست صواب آوردن

در ده که به مستان می ناب آوردن

گنجیست روان سوی خراب آوردن

 

[S O-O M]

بر طرف مه آن طره شبرنگش بین

صد تنگ شکر در شکر تنگش بین

در آتش رخ بی گنه آن هندو را

آویخته یارب دل چون سنگش بین

 

[S O-O M]

کو دیده که خون جگر آرم با او

یا صبر که روزی به سر آرم با او

کو شیفته ای و تیره روزی چون من

تا در غم او دمی بر آرم با او

 

[S O-O M]

ای زلف درازت اصل گمراهی ازو

در معرض فتنه مرغ تا ماهی ازو

بر خسته دلم که هست آگاهی از او

چندین چه کنی جور چه می خواهی از او