آموزش آزاد نویسی | راهی برای تقویت مهارت نوشتاری

[ARA.O.O]

یکی از ترس‌های معمول افراد برای شروع نوشتن ترس از صفحۀ سفید است که شاید به دنبال نداشتن ایده یا انسداد نویسنده به وجود بیاید.

پیش می‌آید که افراد برای رهایی از این ترس از نوشتن فرار می‌کنند.

چارۀ این مسئله آزادنویسی است.

به‌هرحال باید چیزی نوشته شود تا بتوان آن را بد یا خوب دانست. باید متنی باشد که روی آن کار کرد.

 

[ARA.O.O]

آزادنویسی چیست؟​

آزادنویسی یعنی نوشتن بدون هیچ فیلتری.

آزادنویسی کاری است که صدای شما را آزاد می‌کند، با ادامه دادن آن به خلاقیت نزدیک می‌شوید.

آزادنویسی انسداد نویسنده را می‌شکند و با برقراری ارتباط با ناخودآگاه به حل بسیاری از مشکلات ذهنی کمک می‌کند.

آزادنویسی یک کار ساده و ساختاری انعطاف‌پذیر است که می‌توان آن را پایۀ نوشتن نامید.

راه خود را به‌عنوان یک نویسنده گم کرده‌اید؟ همه‌چیز را کنار بگذارید و آزادنویسی را شروع کنید.

 

[ARA.O.O]

مزایای آزادنویسی چیست؟​

خوب نوشتن بدون آزادنویسی ممکن نیست.

با آزادنویسی نوشتن راحت‌تر می‌شود همان‌طور که در تعریف نویسنده می‌گویند:

آزادنویسی برای همۀ نویسندگان، در هر زمینه‌ای مفید و مهم است.

این کار اجازه می‌دهد ایده‌هایی که معمولاً در چارچوب خاصی قرار نمی‌گیرند روی صفحه بیایند.

آزادنویسی اعتمادبه‌نفس را افزایش می‌دهد و از شما نویسندۀ بهتری می‌سازد.

آزادنویسی تمرینی است برای تقویت عضلات خلاقیت. بدون تمرین و استمرار، این عضله‌ها نه‌تنها تقویت نمی‌شوند بلکه کم‌کم ضعیف شده و کار کردن با آن‌ها ممکن نخواهد بود.

نوشتن اولین پیش‌نویس معمولاً سخت است اما آزادنویسی جریان ایده‌ها را افزایش می‌دهد، سانسور را کم می‌کند و ممکن است در این فرایند به ایده‌ای مناسب برسید.

آزادنویسی فاصلۀ ذهن و قلم را کم می‌کند. گاهی داستان‌های زیادی را در ذهن داریم اما برای نوشتن آن‌ها مشکل داریم. آزادنویسی این فاصله را برمی‌دارد.

آزادنویسی کمک می‌کند که تحت هر شرایطی بنویسیم حتی اگر دچار خستگی، ملال، نداشتن ایده و… باشیم. با خو کردن به این تمرین می‌توانیم تحت هر شرایطی بنویسیم.

 

[ARA.O.O]

چگونه آزادنویسی را شروع کنیم؟​

برای آزادنویسی باید بی‌مقدمه شروع کنید.

آزادنویسی شبیه طوفان فکری است. نوشتن بدون توقف و سانسور.

قلم را روی کاغذ یا دست‌تان را روی کیبورد بگذارید و بی‌وقفه بنویسید. مهم نیست موضوعی خاص داشته باشید یا ایده‌ای که از قبل توی ذهن‌تان بوده. فقط بگذارید جریان نوشتن اتفاق بیفتد.

به‌هیچ‌وجه از نوشتن دست نکشید. حتی اگر ایده‌ای ندارید و چیزی به ذهنتان نمی‌رسد تکراری بنویسید. هیچ اشکالی ندارد اگر بنویسید که: «نمی‌دانم چه بنویسم؟»

در خلال نوشتن به فکر اشتباهات املایی و نگارشی نباشید. قرار نیست این فرایند به نوشته‌ای فاخر و گران‌بها تبدیل شود. ذهن خودتان را از هر چیزی که از دستور زبان می‌دانید خالی کنید.

اما برای این کار زمان مشخصی را در نظر بگیرید.

بنابراین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه برای نوشتن آزادانه کافی است.

محدودیت زمانی باعث می‌شود ذهنتان به جایی پرت نرود و نظم بیشتری داشته باشد.

وقتی برای نوشتن نقطۀ پایان در نظر می‌گیرید کار نوشتن راحت‌تر می‌شود.

آزادنویسی یک رقابت یا آزمون نیست که به خاطر آن به خودتان سخت بگیرید، کسی هم قرار نیست این نوشته‌ها را ببینید یا بخواند.

نیازی نیست حتماً جایی با مشخصات ویژه‌ای برای نوشتن انتخاب کنید. هر جا که راحت هستید نوشتن را شروع کنید.

ممکن است روی مبل توی پذیرایی راحت باشید یا پشت میزتحریر خود. برای آزادنویسی اصلاً محدودیت مکانی معنا ندارد.

ممکن است بخواهید ایستاده بنویسید.

جایی را انتخاب کنید که راحت هستید چراکه محیط روی احساسات ما بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم تأثیر می‌گذارد.

روش نوشتن هم مهم نیست. شاید بخواهید با قلم و کاغذ بنویسید یا با کامپیوتر.

مهم راحتی شما است.

 

[ARA.O.O]

تکنیک‌هایی برای نوشتنِ آزادانه​

۱

جولیا کامرون در کتاب راه هنرمند به نوشتن صفحات صبحگاهی تأکید کرده.

صفخات صبحگاهی نوعی آزادنویسی یا برون‌ریزی ذهنی است.

در این روش شما به‌محض بیدار شدن از خواب سه صفحۀ کاغذ هر چه را دل تنگتان می‌خواهد می‌نویسید. بدون فکر، قبل از اینکه هرکاری مثل دم کردن چای یا جمع کردن رختخواب انجام دهید. فقط سه صفحه تمام افکار خود را بنویسید. بدون وقفه و برداشتن قلم از روی کاغذ.

با این کار تمام ذهن شما از هرچیزی که آزارتان می‌دهد خالی شده و آزاد و رها روز خود را شروع می‌کنید.

برای نوشتن صفحات صبحگاهی نیازی نیست ایده‌ای داشته باشید یا در مورد موضوعی خاص بنویسید. می‌توانید از آب و هوا، کارهایی که قرار است انجام دهید، کارهایی که قبلاً انجام داده‌اید، عصبانیت از دوستتان یا هر موضوع عادی دیگری بنویسید.

صفحات صبحگاهی شما کاملاً شخصی هستند و لزومی ندارد کسی آن‌ها را ببیند. در این صفحات می‌توانید خودتان را بدون سانسور و فیلتر ببینید و روی کاغذ بنویسید.

در مورد صفحات صبحگاهی، در تاپیک های دیگر بیشتر توضیح خواهم داد.

 

[ARA.O.O]

۲

راه دیگری که برای آزادنویسی پیشنهاد می‌شود نوشتن هزارکلمه در روز است. برخلاف صفحات صبحگاهی، نوشتن هزارکلمه‌ها زمان مشخصی ندارد. می‌توانید هر زمانی که دوست داشتید یک صفحۀ ورد باز کنید و شروع کنید به نوشتن.

برای این کار نباید زمان زیادی در نظر بگیرید. ۲۰ تا ۳۰ دقیقه کافی است. ممکن است روزهای اول بیشتر طول بکشد اما به مرور سرعت نوشتن‌تان بیشتر می‌شود.

هزارکلمه بی‌وقفه آزادنویسی کنید. در این هزارکلمه‌ها هم قرار نیست متنی بنویسید که حاوی پیامی خاص باشد یا در نهایت به یک نتیجۀ خاص برسد که البته ممکن است هم برسد اما هدف این نیست.

هدف برون‌ریزی ذهنی با نوشتن است.

آزادنویسی به این شیوه علاوه بر اینکه ذهن شما را آزاد می‌کند تمرین خوبی هم برای نوشتن است.

زمان و مکانی را انتخاب کنید که بتوانید حداقل ۳۰ دقیقه آنجا بمانید و بدون هیچ مزاحمتی و بی‌توقف فقط بنویسید.