یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

متأسفانه در عصر ما قدری مسامحه در مسائلی چون حفظ آبروی دیگران، امانت داری و ادای امانات راه یافته است. حضرت محمد(ص) از جمله در خطبه معروف به حجةالوداع می فرماید که حرمت (احترام و حفظ) آبروی مسلمانان با حفظ جان آنان برابر است و در همان خطبه به برگرداندن امانت هم توصیه اکید می فرماید.

همچنین از ربا، به شدیدترین و اکیدترین وجهی به تأسی از قرآن کریم نهی کرده و آن را عملی پلید و خانمان براندازِ ضعفا و اقشار محروم جامعه تلقی می فرماید. ظرایف اخلاقی و تربیتی در تعالیم و احادیث حضرت موج می زند. فی المثل نهی از قهر و بدخلقی و تشویق و توصیه به آشتی.

رسول خدا(ص) فرمود: «هیچ مسلمانی را روا نیست که برادرش (دوستش) را بیش از سه شب (شبانه روز) ترک گوید که وقتی با هم برخورند، از همدیگر روی گردانند، و بهترینشان کسی است که سلام (و آشتی) را آغاز کند.»

یا می فرماید: «هیچ مؤمنی طعنه زننده و لعن کننده و زشتگوی نیست.» همچنین: «زنانی که خود را به مردان مانند می کنند و مردانی که خود را به زنان مانند می کنند، از ما نیستند.» همچنین: «خداوند به هیچ عالمی علمی ارزانی نداشت، مگر آنکه از او پیمان گرفت که آن علم را نهان ندارد.» همچنین: خداوند چیزی را منفورتر از طلاق، حلال نگردانیده است.»

اخلاق نبوی | جواد محدثی

 

[S O-O M]

روزی میرسد که نسبت به همه چیز بی تفاوت می شوی... نه از بدگویی های دیگران می رنجی و نه دلخوش به حرف های عاشقانه ی اطرافت.

به آن روز می گویند: پیری.

آن روز، ممکن است برای برخی پس از سی سال از اولین روزی که پا به این دنیا گذاشته اند؛ فرا برسد و برای برخی پس از هشتاد سال هم هرگز اتفاق نیفتد... این دیگر بستگی به چگونه تا کردن زندگی با انسان ها دارد.

سفرخوش، آقای رئیس جمهور | گابریل گارسیا مارکز

 

[S O-O M]

راستی لذت تنها بودن را چشیده ای؟قدم زدنِ تنها، دراز کشیدنِ تنها توی آفتاب؟ چه لذت بزرگی است برای یک موجود عذاب کشیده، برای قلب و سر! منظورم را میفهمی؟ آیا تابه حال مسافت زیادی را تنها قدم زده ای؟ قابلیتِ لذت بردن از آن دلالت بر مقدار زیادی فلاکتِ گذشته و نیز لذت های گذشته دارد. وقتی پسربچه بودم خیلی تنها ماندم، اما آنها بیشتر به زورِ شرایط بود نه به انتخاب خودم؛ اما حالا با شتاب به طرفِ تنهایی می روم، همان طور که رودخانه ها با شتاب به سوی دریا سرازیر می شوند.

نامه به فلیسه | فرانتس کافکا

 

[S O-O M]

هر آنچه در مورد خودمان باور داریم، قصه ای است که آن را بر اساس واقعیت خلق کرده ایم و صرفا دیدگاه خودمان است. دیدگاه ما هم براساس تجربه ای است که از آن شناخت داریم.

هر آنچه می دانیم و باور داریم، صرفا برنامه است و چیزی جز کلمات و عقایدی که ما از دیگران یا تجربیات زندگی خود یاد گرفته ایم نیست. انسان واقعیت را درک می کند؛ اما شیوه ی توجیهی و توصیفی ادراک ما واقعی نیست.

بلکه یک قصه است. من این قصه را رویا می نامم. ذهن انسان با تلفیقی از ادراک و تخیل و احساسات، خواب و خیالی را خلق می کند؛ اما قصه به همین جا ختم نمی شود زیرا ذهنیت هر آدمی با فردی دیگر ترکیب می شود و ذهنیت سیاره ی زمین، رویای سیاره، رویای همه ی انسان ها با هم است. ما می توانیم آن را جامعه یا ملت بنامیم؛ اما حاصل خلق ذهن، چه فردی یا جمعی، رویا است.

با خدای خودت درد دل کن | میگل روئیز

 

[S O-O M]

برای تصحیح افکار، پیشنهادهایی ارائه می شود:

1. ساده ترین شیوه ی تصحیح افکار شیوه ی نیایش است. وقتی که گرد هم می آیید نام خداوند را بخوانید و بدین ترتیب خود را فراموش می کنید. این شیوه به اندازه ای ساده است که بیشتر اوقات اهمیت آن نادیده گرفته می شود، در حالی که از ارزش بیش از اندازه ای برخوردار است.

2. وقتی که صبح از خواب برمی خیزید، بازدم پاکی، عشق، سرور، آرامش، تواضع، اعتماد و هرچیز که نیاز درونی شما را بیان می کند، بیرون بفرستید. این نوع تنفس کردن را چندبار، حتی میان کار خود تا آنجا که می توانید ادامه دهید.

3. شب، پیش از خواب، قطعه ای از زندگی یا تعالیم یکی از مردان خدا را بخوانید؛ این کار دارای تاثیری تطهیر کننده بر ذهن و در نتیجه بر رویای خودآگاه دارد.

4. هنگامی که افکار پلید به سرا شما می آیند، با آنها نجنگید؛ هرچه بیشتر با آنها ستیز کنید، بیشتر تقویتشان می کنید. بهترین راه رویارویی با افکار بد ترک کردن آنها و اندیشیدن به افکار الهی است. روشنایی، تاریکی را از میان می برد. هر فکر خوب همانند تابش نور است که ابرهای تیره ی افکار بد را می زداید.

5. در همه ی اوقات جسم و ذهن خود را آرام و آسوده نگاه دارید. بدون عجله کار کنید، به آرامی، شیرین و با عشق و درک سخن بگویید، اجازه ندهید که چیزی آرامش درون شما را آشفته سازد. دنیا را اقیانوسی تصور کنید ک امواج متلاطم آن شما را به غرق شدن تهدید می کنند، آرام و سرشار از اعتماد و ایمان به خداوند باشید، امواج آرام خواهند گرفت.

برای آن به سوی تو می آیم | جی پی واسوانی

 

[S O-O M]

شاید فکر کنید اگر توانگری من در اصل از جانب خدا می آید و اگر او منشاء روزی من است، پس فایده ی اندیشه ی توانگرانه چیست و به چه درد می خورد؟ اصلا میان اندیشه ی توانگرانه و برکاتم چه رابطه ای وجود دارد؟

برکت غنیِ خدا از روز ازل پیرامون شما و همچنین به صورت استعدادها و توانایی های بالقوّه و آرمانها و اندیشه هایی در انتظار تجلّی، درون شما بوده است و خواهد بود. منتها باید با این جوهر و خزانه ی غنی تماس حاصل کرد.

ذهنتان حلقه ی اتصال شماست. گرایشها و مفاهیم ذهنی و باورها و اعتقادات و نگرشهای شما به مثابه ی حلقه ی اتصال شما برای دسترسی به جوهر و خزانه ی غنی خداست. خدا تنها کاری را می تواند برایتان بکند که بتواند آن را از طریق آرمانها و اندیشه ها و واکنشهای خودتان بیان و عیان کند.

قانون توانگری | کاترین پاندر

 

[S O-O M]

هنگامی که از یک سن خاص گذشتید زندگی چیزی بیشتر از فرایند از دست دادن مداوم نخواهد شد. چیزهایی که در زندگی برایتان مهم هستند شروع به لیز خوردن از چنگتان می کنند، یکی بعد از دیگری، مانند شانه ای که دندانه هایش را از دست می دهد. و تنها چیزهایی که جایشان را می گیرند چیزهای بدلی بی ارزش هستند.

قدرت بدنیت، امیدهایت، رویاهایت، ایده آل هایت، اعتقادات، تمام معانی یا افرادی که دوست داری، یکی یکی محو می شوند. برخی قبل از ترک کردن عزیمتشان را اعلام می کنند، در حالی که بقیه تنها ناگهان بدون هیچ هشداری یک روز ناپدید می شوند و هنگامی که آن ها را از دست دادی هرگز نمی توانی آن ها را بازگردانی. جستجویت برای جایگزین کردنشان هرگز خوب پیش نمی رود.

1Q84 | هاروکی موراکامی

 

[S O-O M]

دلم می خواست یک نفر، آرام و شمرده توی گوشم زمزمه می کرد: دنیا بی ارزش نیست. سخت نیست، پوچ هم نیست، داری خواب میبینی...

من خواستم و او گفت: او گفت: دنیا بی ارزش نیست. سخت نیست، پوچ هم نیست. داری خواب می بینی.

من باورم شد. باورم شد که دارم خواب می بینم. این چشم های خیس را. این شب سرد و اندوهناک را... همه اش یک کابوس است. بیدار میشوی و یادت می رود که تنهایی چقدر سخت بود. دروغ چقدر درد داشت. یادت می رود که حرف ها فقط حرف هستند و نباید باورشان کرد. یادت می رود که هیچ چیز ارزش ندارد. همه اینها یادت می رود. داری خواب می بینی.

دسته دلقک ها | لویی فردینان سلین

 

[S O-O M]

سالیتر، بازی می کنم. بازی یک نفره ای که وقتی اجازه ی هیچ حرکتی نداشته باشی، می بازی. توی کامپیوترم بازی های زیادی هست، اما بیشتر سالیتر بازی میکنم. باقی اوقات، توی نت می روم و تخته نرد می زنم. جایی که نه می توانی با طرف مقابلت گپ بزنی نه ببینی اش؛ آدم های بی اسم.

سالیتر، بازی یک نفره است. وقتی دیگر نمی توانی حرکت کنی، باید ورق ها را از نو بچینی و دوباره شروع کنی. باختت را هیچ کس نمی بیند. فقط خودت هستی که می دانی چندین و چندبار باخته ای و چه ورق هایی چیده ای...

حالم قرن چندم تو است | آتوسا زرنگارزاده شیرازی

 

[S O-O M]

اگر فرض کنیم که کار یک ظرفشور، کم یا زیاد، بیهوده باشد؛ بنابراین چرا تمام رستوران ها و هتل ها او را می خواهند؟ اگر از دلایل اقتصادی بگذریم، باید ببینیم که کار ظرف شستن و سابیدن دیگ، آنهم برای تمام عمر، برای آدم دارای چه لذتی است؟ چون تردیدی وجود ندارد که مردم بخصوص آدمهای ثروتمند، از آنکه صحنه ی کار یک ظرفشور را در ذهن خود تصور می کنند، لذت می برند.

مارکوس کاتو در این باره گفته است: یک برده نباید وقتی که بیدار است، بیکار بماند. کارش مفید باشد یا نه، اهمیتی ندارد، او فقط باید کار کند؛ زیرا همین کار کردن، حداقل برای خود برده، مفید است. این شیوه ی تفکر هنوز هم پایدار مانده و دلیل همه کارهای پرمشقت و طاقت فرسای بیهوده ی دنیای امروز است.

من بر این باورم که کارهای بیهوده و بی فایده به این خاطر ادامه دارند که از عصیان مردم می ترسند. عقیده ای که رواج دارد چنین است که انبوه مردم، حیوان های حقیری هستند که اگر بیکار بمانند خطر خواهند داشت و بنابراین باید آنها را چنان مشغول کرد که فرصتی برای اندیشیدن نداشته باشند.

آس و پاس در پاریس و لندن | جورج اورول