یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

نامه ای از زندان به لُرد آلفرد داگلاس

در مورد خودت، آخرین حرف من این است: از گذشته نترس. چنانچه مردم بگویند جبران ناپذیر است باور نکن. باید خودم را وادارم تا به چشم دیگری به آن نگاه کنم، کاری کنم مردم با نگاهی دیگر به آن بنگرند، کاری کنم که خداوند با نگاهی دیگر در آن نظر کند.

این کار فقط با پذیرش کامل گذشته ام به عنوان بخشی ناگزیر از تکامل زندگی و شخصیتم امکان پذیر است. با سر فرود آوردن در برابر تک تک رنج هایی که کشیده ام. شاید من انتخاب شده ام تا چیزی بس شگفت انگیزتر به تو بیاموزم. معنای اندوه و زیبایی آن را...!

دوستِ مهربانت اسکار وایلد

از اعماق | اسکار وایلد

 

[S O-O M]

خداوند به همان راحتی به زمین می آید که موسیقی موتزارت به آسمان می رود؛ اما گوش شنیدن آن را نداریم.

دست های خود را در آب رودخانه ای بگیرید. آبی را که به این مانع پیش بینی نشده برخورد می کند و شیوه ی خندانش را در دور زدن مانع نگاه کنید. بگذارید طراوت از دستان شما به روحتان منتقل شود. مانند یک کودک جلوی حشره ای خم شوید و ذهن خود را از هر فکری خالی کنید و به صدای آبی که رد می شود و به بی پروایی روشن زمانی که می گریزد گوش دهید. در همان لحظه یکی از سونات های موتزارت را حس کرده اید، دیده اید و شنیده اید.

فراتر از بودن | کریستین بوبن

 

[S O-O M]

آخه مترسک میهن پرستی یه پاپوش به اسم دشمن خونی و یه سرپوش به اسم شهامت طلبی لازم داره. معلومم هست که بعدش همه شون می گن راهشون راه حقه و پای خداهاشونو می کشن وسط، آخر سرهم این پدرا و مادرا و بچه های از دنیا بی خبرن که بایست تاوان جنگ رو بدن!

جناب آقای ارتشبد هفت تا مدال و یه ملک اربابی می گیرد، اون وقت بازمانده های بینوای کشته ها اگه سه مارک ماهونه ای که بابت %% دست دادن باباشون می گیرن نباشه، کارشون ساخته ست. بابت پسرا هم پولی به کسی نمی دن. اونا مجانی ان. یاد بابام گرامی.

بعضی ها هیچوقت نمی فهمند | کورت توخولسکی

 

[S O-O M]

روزی دوباره یکدیگر را در جایی دیگر خواهیم دید، بی آنکه زمانش را داشته باشیم. من ترانه ای که انسان ها را خواب می کند، اما چهارمی، ترانه ی عشق را باید همیشه از تو بیاموزیم. عشق هم قدرت مرگ را دارد. هر دو مانند آب اند، از هر مانعی می گذرند و در آخر پیروز می شوند.

آفریده ی عشق و مرگ | گابریله الیوت

 

[S O-O M]

آیا سرتاسر دنیا آدمی هست که حق بخشودن داشته باشد و بتواند ببخشد؟

من هماهنگی نمی خواهم. از روی محبت به انسانیت آن را نمی خواهم. ترجیح می دهم با رنج قصاص نشده و خشم اقناع نشده ام بمانم. حتی اگر بر خطا بوده باشم. بعلاوه، برای هماهنگی تاوانی بسیار سنگین خواسته می شود؛ از وسع ما خارج است که برای وارد شدن به آن این همه تاوان بپردازیم.

پس شتاب می ورزیم بلیت ورودی ام را پس بدهم، و اگر آدم درستی بوده باشم وظیفه دارم هرچه زودتر آن را پس بدهم. و همین کار را هم دارم میکنم. آلیوشا این طور نیست که خدا را قبول نکنم، منتها در نهایت احترام بلیت را به ایشان برمی گردانم.

برادران کارامازوف | فئودور دایستایفسکی

 

[S O-O M]

شوربختی مرد در این است که سن خود را نمی بیند. جسمش پیر میشود اما تمنایش همچنان جوان میماند. زن هستی اش با زمان گره خورده؛ آن ساعت درونی که نظم می دهد به چرخه ی زایمان، آن عقربه که در لحظه ای مقرر می ایستد روی ساعت یائستگی. این ها همه پای زن را راه می برد روی زمین سخت واقعیت.

هر روز که می ایستد برابر آینه تا خطی بکشد به چشم یا سرخی بدهد به لب، تصویر روبرو خیره اش می کند به ردپای زمان که ذره ذره چین می دهد به پوست اما مرد...!

پایش لب گور هم که باشد، چشمش که بیفتد به دختری زیبا، جوانی او را میبیند اما زانوان خمیده و عصای خود را نه. مگر وقتی که واقعیت با بی رحمی تمام آوار شود روی سرش.

چاه بابل | رضا قاسمی

 

[S O-O M]

تو ببین چه کارها اینجا میشه، مثل شتر کار میکنیم آن وقت به جای قدردانی هرکس دلش خواست تو دهنی میزنه و احدی از ما دفاع نمیکنه.

اربابان، من و تو را استخدام کرده اند که به آنها خدمت کنیم اما هرکس که زورش برسه حق داره ما را کتک بزنه آخه اگر پاره پاره هم بشی نمیتونی در آن واحد همه را راضی کن، هرکی را هم راضی نکردی از او کتک میخوری فراری ها، بیخانمنها و گرسنه ها را استخدام میکنند. اونا به لقمه ای نان محتاجند، اینجا لااقل می تونن بخورن، برای رفع گرسنگی به همه چیز تن در میدن.

چگونه فولاد آبدیده شد | نیکلای آستروفسکی

 

[S O-O M]

بهترین فرشته ها همین شیطان بود. مرد و مردانه ایستاد و گفت: نه. سجده نمی کنم، تو را سجده می کنم اما این آدمک های کثیفی را که از گلِ متعفن ساخته ای، این موجود ضعیف و نکبتی را که برای شکم چرانیش خدا و بهشت و پرستش و عظمت و بزرگواری و آخرت و حق شناسی و محبت و همه چیز و همه کس را فراموش می کند، برای یک شکم انگور یا خرما یا گندم، گوسفندوار پوزه اش را به زمین فرو می برد و چشمش را بر آسمان و بر تو می بندد، سجده نمی کنم!

کویر | دکتر علی شریعتی

 

[S O-O M]

آزادی صوری که با وسایل خارجی بدست می آید، جز اشتباه چیزی نیست.

پریشانی است. بیابان است که جز علفهای تلخ ترس و یاس چیزی به بار نمی آورد و این، کاملا طبیعی است. چون فقط عطیه ی درون است که ارزشی ابدی و راستین دارد. جهت رشد انسان، نه از پایین به بالا، بلکه از درون به بیرون است. و این، در زندگی شرط اساسی هر نوع آزادی است.

آزادی، محیطی اجتماعی نیست که تصنعا بتوان بوجودش آورد، بلکه وضعی است که در برابر خود و جهان به خود میگیریم و باید هر آن در بدست آوردنش بکوشیم. این محدودیتی است که انسان را آزاد میکند.

گفتگو با کافکا | گوستاو یانوش

 

[S O-O M]

خدا گفت: لیلی عشق می ورزد تا نمیرد.

دنیا، لیلی زنده می خواهد.

لیلی آه نیست، لیلی اشک نیست، لیلی معشوقی مرده در تاریخ نیست، لیلی زندگی ست...

اگر لیلی بمیرد، دیگر چه کسی لیلی به دنیا بیاورد؟ چه کسی گیسوان دختران عاشق را ببافد؟

چه کسی طعام نور را در سفره های خوشبختی بچیند؟ چه کسی غبار اندوه را از طاقچه های زندگی بروید؟

چه کسی پیراهن عشق را بدوزد؟

لیلی! قصه ات را دوباره بنویس.

لیلی به قصه اش برگشت. این بار نه به قصد مردن

که به قصد زندگی.

و آن وقت به یاد آورد که تاریخ پر بوده از لیلی های ساده گمنام.

لیلی نام تمام دختران زمین است | عرفان نظرآهاری