یک جرعه کتاب! | قسمتی از کتاب

[S O-O M]

من بچه ی اول بودم، شاید هم آخر. هیچ غذایی را دوست نداشتم، یک قاشق به دهنم می گذاشتم و لقمه را نمی جویدم. آن قدر آن را می مکیدم و به یک نقطه خیره می شدم که پدرم گریه میکرد. نه به خاطر آفتاب، نه به خاطر چیز دیگر، مادرم سرش را جلو صوت پدرم خم میکرد: پس به خاطرچی؟ پدرم می گفت: به خاطر دست های کوچکش. همان شب موقع خواب در ایوان، وقتی که به ستاره ها نگاه میکرد، گفت: چشم هاش را می دوزد به گوشه ی اتاق و به یک چیزی فکر میکند. خیلی دلم می خواهد بدانم بچه ی شش ساله به چی فکر میکند؟ به بدبختی من؟ او هم میداند که ما تباه شده ایم؟ یک لقمه نان را مثل زهر ماری توی دهنش نگه می دارد و نمی تواند فرو بدهد..

و من میلی به غذا نداشتم. لقمه از گلویم پایین نمی رفت. دلم کانادا میخواست که با هر اقمه یک جرعه بنوشم. از بوی پرتقالی اش خوشم می آمد و گاهی پدرم می خرید و من انتظار آمدنش را می کشیدم. حتی بعد از مرگش هم انتظار می کشیدم. انتظار که چیز بدی نیست، روزنه ی امیدی است در ناامیدی مطلق. من انتظار را، از خبر بد، بیشتر دوست دارم.

پیکر فرهاد | عباس معروفی

 

[S O-O M]

زیبایی هدیه ای بزرگ است که به طرزی احمقانه و به طور تصادفی به انسان ها اهدا می شود.

رشته جراحی زیبایی را به این دلیل انتخاب کردم که قیافه عجیب افرادی همچون تالیا را ترمیم کنم، تا با هر برش چاقوی جراحی ام این بی عدالتی مستبدانه را اصلاح کنم، تا بتوانم به اندازه ای هرچند ناچیز در برابر نظم این دنیا بایستم، نظمی که در نظر من لکه ای ننگین بر پیشانی دنیاست، نظمی که مطابق آن گاز یک سگ قادر است آینده دختربچه ای را از دستانش برباید و او را به انسانی مطرود و مایه تمسخر دیگران تبدیل کند.

و کوهستان به طنین آمد | خالد حسینی

 

[S O-O M]

یکی از نشانه های عشق حقیقی آن است که به تو عشق بورزند بدون اینکه شایستگی اش را داشته باشی.

اگر زنی به من بگوید عاشق توام چون روشنفکری، محترم هستی، برایم هدیه می خری و ظرف ها را هم خوب می شویی، مرا ناامید کرده. چنین عشقی بیشتر عملی خودپسندانه به نظر می رسد.

چقدر دلپذیر است که بشنوی من دیوانه توام، هرچند که روشنفکر و محترم نباشی.

آهستگی | میلان کوندرا

 

[S O-O M]

هیچکس نمی تواند معتقد به وجود ادبیات سیاه شود. البته همیشه می توان رساله ای در مفهوم پوچی بنویسی یا نوشته باشی. می شود درباره ی زنای با محارم قلم فرسایی کرد و این دلیل آن نیست که انسان دست ت×جـ×ـا×و×ز× به سوی خواهر فلک زده ی خود دراز کند.
این پندار که هر نویسنده ای الزاما در مورد خود می نویسد و در آثارش خود را وصف می کند، از آن افکار کودکانه ای است که از رمانتیسم برجای مانده است.

به عکس، اصلا منعی در کار نیست که هنرمند ابتدا به زندگی دیگران، به عصر خود، یا به اسطوره های آشنا توجه کند. آثار هر نویسنده ای، غالبا داستان کمبودها و وسوسه های اوست و تقریبا هرگز سرگذشت خود او نیست.

دلهره ی هستی | آلبر کامو

 

[S O-O M]

رابطه ی آدم بزرگ ها با ساعتشان بسیار عجیب و کودکانه است. البته من هرگز از این کیفیت سر در نیاورده ام چون خودم هیچوقت کودک نبوده ام. با این همه ساعت شاید عالی ترین اختراع آدم بزرگ ها باشد؛ اما حقیقت این است که همان قدر که آدم بزرگ ها توانایی نوآوری دارند و با پشتکار و نیروی نامجویی و نیز مقداری یاریِ بخت گاهی موفق هم می شوند که چیزی درست کردند که بر زمانشان نشان گذاشت خود بنده آن می شوند.

طبل حلبی | گونتر گراس

 

[S O-O M]

به یک آدم ضعیف آزادی بده، خودش آن آزادی را دست بسته برایت پس می آورد. برای یک دل ساده ی بیچاره آزادی هم ارزشی ندارد.

..اگر می خواهی زندگی به کامت باشد، نباید مخالفت کنی، مخالفت هیچ چیزی را درست نمی کند.. می دانی ارباب، تو هرچه می خواهی بگو. حساب کار همین است، آدم چه چیزها که نمی بیند. وقتی به خشم آمده ای دست به دشنه می بری، یا اگر دشنه نداشتی با دست خالی با حریف گلاویز می شوی، مثل یک قوچ. به دیوار شاخ می زنی. می خواهی خرخره ی طرف را با دندان بجوی؛ اما حالا اگر حریف خودش خنجر به دستت بدهد و سینه اش را برایت لخت کند، دست از پا خطا نمی کنی.

بانوی میزبان | فئودور داستایوفسکی

 

[S O-O M]

خرافات هم مانند همه گونه عقاید و افکار، زندگی به خصوصی دارد. گاهی بوجود می آید و جانشین خرافات دیگر می شود و زمانی هم از بین می رود. ترقی علوم، افکار و زمان به این کار خیلی کمک می نماید.

بسا اتفاق می افتد که یک دسته از آنها را از بین می برد در صورتی که یک دسته دیگر خیلی سخت تر جای آنها می آورد.

البته اگر آنها را به حال خود بگذارند جنبه ی الوهیت خود را تا دیر زمانی نگه می دارد چون مردم عوام آن ها را مانند مکاشفات و وحی الهی دانسته به یکیگر انتقال می دهند.

برای از بین بردن این گونه موهومات هیچ چیز بهتر از آن نیست که چاپ بشود تا از اهمیت و اعتبار آن کاسته سستی آن واضح و آشکار بنماید.

نیرنگستان | صادق هدایت

 

[S O-O M]

کارل یونگ گفت: ترجیح می دهم کامل باشم تا اینکه خوب باشم. برای اینکه انسان کاملی باشیم باید تمام جنبه های وجودمان را خواه خوب یا بد را در بر بگیریم.

برای آنکه انسان کاملی باشیم باید خوشحال و شاد و راضی و همچنین خودخواه و خشمگین و غمگین باشیم. اگر خود را فقط مالک نیمی از وجودمان یعنی آن نیمه ی خوب بدانیم و نیمه ی دیگر را «انکار» کنیم، کامل بودن را به اندازه ی کافی احساس نخواهیم کرد. آنگاه یک نوع احساس آزار دهنده را تجربه میکنیم که گویی همیشه خطایی در ما وجود دارد!

جدایی معنوی | دبی فورد

 

[S O-O M]

هر کدام از ما، سه موجود هستیم. یک وجود شیئی داریم که همان جسم ماست.

یک وجود روحی که همان آگاهی ما و یک وجود کلامی یعنی همان چیزی که دیگران درباره ی ما می گویند.

وجود اول یعنی جسم، خارج از اختیار ماست. این ما نیستیم که انتخاب می کنیم قد کوتاه باشیم یا گوژپشت. بزرگ شویم یا نه، پیر شویم یا نشویم، مرگ و زندگی ما در دست خود ما نیست.

وجود دوم که آگاهی ماست، خیلی فریبنده و گول زننده است؛ یعنی ما فقط از آن چیزهایی که وجود دارند، آگاهی داریم. از آنچه که هستیم.

می توان گفت آگاهی، قلم موی چسبناک سر به راهی نیست که بر واقعیت کشیده شود.

تنها وجود سوم ماست که به ما اجازه می دهد در سرنوشتمان دخالت کنیم و به ما، یک تئاتر، یک صحنه و طرفداران مان را می دهد.

زمانی یک اثر هنری بودم | اریک امانوئل اشمیت

 

[S O-O M]

آنچه انسان ها را از پای در می آورد رنج ها و سرنوشت نامطلوبشان نیست؛ بلکه بی معنا شدن زندگی ست که مصیبت بار است و معنا تنها در لذت وشادمانی و خوشی نیست؛ بلکه در رنج و مرگ هم می توان معنایی یافت. ویکتور فرانکل نویسنده کتاب درباره هم بندان خود (در اردوگاه کار اجباری آلمان نازی) می نوید: بیچاره آن کس که می پنداشت زندگی دیگر برایش معنایی ندارد، نه هدفی داشت و نه انگیزه و مقصودی، چیزی او را به زندگی گره نمیزد و چون به اینجا می رسید دیگر کارش ساخته بود.

انسان در جستجوی معنی | دکتر ویکتور فرانکل