آموزش هیچکس نوشتن را بلد نیست

[ARA.O.O]

با تامل در دو سه جملۀ زیر، شاید بخش زیادی از تشویش نوشتن شما به لذت نوشتن تبدیل شود:

هر شعری یک عملِ یادگیری است. چزاره پاوزه به این نکته اشاره کرده که شاعر هر چقدر هم که شاعرِ بزرگی باشد باز یک شاگرد و نوآموز است. و این نکته به گونه‌ای همان نظرِ اچا دومیروز را بیان می‌کند که نوشته است: من بلد نیستم بنویسم. هیچ‌کس نوشتن بلد نیست. هر متنی، و به‌ویژه هر شعری، فقط یک ره‌یافت است و بس. (+)

نقل قول بالا به ما می‌گوید:

نوشتن یک راه برای یادگیری است.

و اینکه لازم نیست مدام نگران این باشیم که نوشته‌های ما خوب و کامل هستند یا نه.

شاید با این نگاه دست از یقۀ خودمان بکشیم و بدانیم که در مسیر نوشتن یا هر کار هنری و فکری دیگر، در نهایت باز هم شاگردیم. چه باک؛ چه چیزی شگفت‌انگیزتر از شاگردی دنیا و کشف چیزهای تازه.

به عبارتی: نوشتن را یاد نمی‌گیری تا بنویسی، می‌نویسی تا نوشتن را یاد بگیری.