- شناسه کاربر
- 91
- تاریخ ثبتنام
- 2020-10-14
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 442
- نوشتهها
- 3,257
- راهحلها
- 2
- پسندها
- 6,373
- امتیازها
- 463
- محل سکونت
- خسته آباد✨️
فیلم نیاز به یک پایان همراهبا اکت قهرمان داشت که مخاطب را به وجد بیاورد. مثل تصمیم نهایی قهرمان فیلم «بادیگارد». متاسفانه تقلای رحمت جلوی پاستور و پخش شدن فیلمش در فضای مجازی دل ما را خنک نمیکند. فیلمسازی که پیشتر به قهرمانش اجازه میداد یک هواپیما را برباید یا یک آژانس هواپیمایی را همراهبا مشتریانش با گلوله تهدید کند چطور انقدر محافظهکار شده است؟ آن هم در فیلمی که مدام بر روح اعتراض و حقطلبی تاکید دارد. نه این ابراهیم حاتمیکیا با آن روح ناسازگار پیشین تفاوتهایی دارد. فیلمساز اهل مماشات شده است. بگذارید پرانتزی باز کنیم و سراغ فیلمساز سیاسی انگلیسی برویم که او هم اهل شخصیتهای سازشناپذیر است. قیاس معالفارغی است اما میتواند کمی راهگشا باشد. کن لوچ در فیلم «اینجانب دنیل بلیک» که موفق به دریافت جایزه نخل طلای کن هم شد با یک ظلم علیه مردم سر و کار دارد. دنیل بلیک نماینده مردمی است که حقشان خورده شده است. از طرف چه کسی؟ مشخص است دولت. دشمن دنیل بلیک کیست؟ سیستم پیچیده و غیر قابل فهم اتوماسیون دولتی برای رسیدگی به حقوق بازنشستهها. در فیلم مدام دنیل بلیک از طرف سیستمهای وابسته به دولت سرکوب میشود و نمیتواند سادهترین حق خود را طلب کند.