تمام شده مجموعه شعر آشوب خزان | آوید پرهام کاربر انجمن رمانیک

به نام کردگار هر دو عالم
که اشرفِ خود را نهاد آدم

نام اثر: آشوب خزان
شاعر: آوید پرهام
ژانر: اجتماعی
قالب: متغیر (دو بیتی و مثنوی)

مقدمه:
بال‌‌های شکسته‌‌ات را باز کن
با نگاهت زندگی آغاز کن
بار و برگ شو بعد از خزان
دردهایت را برای من بخوان
​

۱۳۹۹/۱۲/۱۲
ساعت: ۹:۰۰ صبح

 

[ARA.O.O]

تیغ خصم وجودم، خنجری می‌‌شود بر گلویت
طناب دار انتقامم، خفگی می‌‌زند بر صدایت
تصویر نابودی مرا بر بوم خیانت کشیدی؟
چنان ضری بینی که نیست شود وجودت!​

 

[ARA.O.O]

ضربه‌‌ها خوردیم کز خوب رُوان
دردی نشسته بر پیکر روح و روان
گمان دارند انتهایمان است
رمانی بر خیزیم که تعجب بر جانشان است!​

 

[ARA.O.O]

ضرب خنجرهایشان، مشت خونین بر دل است
دوده‌‌ی آمال ما، اشک و خونی بر گِل است
رسم رفاقت را ندانستند، هر گَه آمدند
بهر هر ظلم روایی پتک جنگی حاضر است​

 

[ARA.O.O]

رو تن بده به راهی، تنها مرا رها کن
ترک دل ز خونم، آمال و آشیان کن
دردی ز خنجر تو، بر بال من نشسته
پس من چگونه خواهم، عمرت کنار من کن؟
در روزهای اینجور، کز تو رنج بدیدم
لطف تو را نخواهم، عزمت سوی دور کن!​

 

[ARA.O.O]

بر شانه‌‌های خود تکیه کردن چه خوش است
راه موفقیت را تنها بیافتن هنر است
دست یاری‌‌هایشان اغلب دروغ است
رو سوی روشنایی که بخت بلند از این است​

 

[ARA.O.O]

ز راه پلیدت بیامد کسی؟
ز فکر گزندت نیاید خسی!
تو دانی رَوی سوی زشت
تقدیر شوم برایت بد نوشت​

 

[ARA.O.O]

چه خوش گفت پیر ره آشنا
ز گرد عطوفت، چین و نگاه
زنی تکیه بر خود کران را ببینی
زنی دست بر جور، خوشی را نبینی!​

 

[ARA.O.O]

مرا خواستار مقامان نبود
مرا جای میان دو دندان نبود
نخواستم کز تو رویان جمعی بگیرم
نه آنکه میان شما گون نشینم
تو آنی که مرا خوار بدیدی
ز حرص و طمع نقوشی کشیدی
پنداشتی مرا ذلت به بار آید
ندیدی ز کارت مرا گزندی نیاید!​

 

[ARA.O.O]

کز این زسم شوکت و آیین نبین
جای این ابلهان را والا نگیر
همان خوب رویان بد طینت اند
همان اند که رنج‌‌ها بر ما بچینند​

 

[ARA.O.O]

و گر حرف گویند به راه درست
نیاید همان پندشان ار درست
«رطب خورده منع رطب کی کند؟»
چه کس ناراستشان را رسوا کند؟​