انتشاریافته فی‌البداهه طلوع کن| آلباتروس

فی‌البداهه: طلوع کن
نویسنده: آلباتروس
ژانر: اجتماعی
مقدمه:
با یکی اسم و فامیل بازی می‌کردم.
گفتم اسم؟ گفت عزت.
من از فامیل پرسیدم، گفت شرف.
من از حیوان پرسیدم، گفت نجیب.
شهر رو خواستم، جواب داد جوان‌مردی.
من گفتم غذا، گفت آرامش.
گفتم اشیاء، گفت حرف مردم.
هه! بازی باحالی بود.

 

[آلباتروس]

(ط)
طاووس باش!
توانایی‌ها و استعدادهات رو به قدری شکوفا کن که مثل بال و پر طاووس چشم نواز باشن. در عوض ضعف‌هات رو گنده نکن. بذار زیر بال و پرت گم بشن رفیق!

 

[آلباتروس]

(ظ)
ظاهر و باطن!
از قدیم گفتن بهترین دوست آینه است، چون نقص و عیب‌هامون رو نشون میده؛ ولی این ظاهر قضیه‌ست.
تو آینه نباش. می‌دونی چرا این رو میگم؟ آینه همه رو نشون میده الا خودش. عیب‌گوی بقیه باشی؛ اما نتونی نقص خودت رو بگی، قطعاً بی‌عیب نخواهی بود.
آینه نباشیم!

 

[آلباتروس]

(ع)
عدم اعتماد زمانیه که اعتمادی نباشه. نداشتن اعتماد وقتیه که ضربه‌ای باشه. ضربه وقتی خورده میشه که اعتمادی باشه.
اعتماد کردن به بعضی از آدم‌ها مثل تکیه زدن به درختیه که ریشه نداره.
اول ببین درختی که قصدش رو داری ریشه‌ داره یا نه!

 

[آلباتروس]

(غ)
غیرت داشته باش... روی وجدانت!

 

[آلباتروس]

(ف)
فکرهای منفی، باورهای سیاه حکم لاک لاکپشت رو دارن. نه تنها باعث پیشرفتت نمیشن، بلکه حرکتت رو هم کند می‌کنن.

 

[آلباتروس]

(ق)
قصه غصه رو شنیدی؟
وقتی آینده‌ات به حالت ربط داره و تو حالت رو به گذشته‌ای بستی که رفته، نیست. چیزی که ازت به جا می‌مونه یک غصه‌ست!

 

[آلباتروس]

(ک)
کیک رو اگه داخل مشتت فشار بدی، له میشه، پودر میشه؛ اما اگه یک قند رو به همون اندازه فشار بدی، ضربه خاصی نمی‌بینه.
عجیبه‌ها! هر دو یک طعم دارن؛ ولی... .
آدم‌ها هم همین‌طورن. با این‌که یک شکلن؛ اما بعضی‌ها زیر فشار زندگی له میشن. بعضی‌ها ولی یاد گرفتن چه‌طوری سخت و محکم بایستن.
نرمی زیر فشار زندگی معنا نداره. سخت باش!

 

[آلباتروس]

(گ)
گاهی وقت‌ها از حقارت‌هایی که متحمل شدی، بغضت می‌گیره.
اما رفیق بغضت رو گریه نکن، نگه‌اش دار. بکنش کلید پیشرفتت. اون‌قدر بغض‌هات رو جمع کن تا در نهایت قهقهه‌وار از دهانت بیرون بپرن.

 

[آلباتروس]

(ل)
لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، یوسف و زلیخا، فرهاد و شیرین.
همه عاشق بودن، عاشق یک نفر دیگه. چرا هیچکس از عاشقانه آدم‌ها با خودشون یاد نکرد؟

 

[آلباتروس]

(م)
مادری اگه واقعاً مادر باشه، در مرگ و زندگی بین بچه‌اش و نوه‌اش، نوه‌اش رو انتخاب می‌کنه، چون می‌دونه مرگ برای بچه‌اش بهتر از مرگ پاره تنشه. با این‌که با مرگ بچه خودش، خودش هم می‌میره.
مادرها جان فدان، خودشون رو زدن کنار.
پس اگه توی زندگیت نشد اون‌ چه که می‌خواستی، بدون خدایی که مادر رو آفرید، حاضره مرگ رو بهت بده؛ اما بدتر از مرگ رو... نه! به حکمتش دل ببند.