انتشاریافته فی‌البداهه طلوع کن| آلباتروس

فی‌البداهه: طلوع کن
نویسنده: آلباتروس
ژانر: اجتماعی
مقدمه:
با یکی اسم و فامیل بازی می‌کردم.
گفتم اسم؟ گفت عزت.
من از فامیل پرسیدم، گفت شرف.
من از حیوان پرسیدم، گفت نجیب.
شهر رو خواستم، جواب داد جوان‌مردی.
من گفتم غذا، گفت آرامش.
گفتم اشیاء، گفت حرف مردم.
هه! بازی باحالی بود.

 

[آلباتروس]

(خ)
خوبی میون‌برها می‌دونی تو چیه؟ اینه که زودی تو رو به مقصد می‌رسونن.
پس از میون‌بر آرامش به هدفت برس.
برای رسیدن به آرامش ندو. خط قرمزهات رو بیشتر کن تا زندگی بهتری داشته باشی.

 

[آلباتروس]

(د)
دستت رو نگاه کن. چی می‌بینی؟ یک کف دست با کلی خط و خطوط و پنج انگشت دورش.
اگه انگشت‌هات باشن نماد شکست‌هات و خطوط کف دستت، راه‌ها و مسیرهای طی شده‌ات، چی میگی؟
رفیق حتی اگه دفعات شکستت زیاده، اگه هزاران کیلومتر دویدی و خسته‌ای، بدون اونی که در آخر توی مشتت جا می‌گیره، قدرت و پیروزی توئه!
پس باید شکست بخوری، باید خسته بشی از دویدن‌ها تا بتونی چیزی رو توی مشتت جا بدی و الا کف دست خالی که معنا نداره.

 

[آلباتروس]

(ذ)
ذلت یا لذت؟ بحث اینه.
فقط با یک ذره جابه‌جا کردن حرف‌ها عنصری که به دستمون می‌رسه، فرق می‌کنه!
حواست هست چه‌جوری داری مسیرهات رو جابه‌جا می‌کنی؟ مهم نیست از کدوم راه داری میری جلو؛ اما حواست باشه لذت‌هات تبدیل به ذلت نشن.

 

[آلباتروس]

(ر)
رنده کردن آب! هه حکایت خیلی از ماهاست.
مگه آب جویدنیه؟ چرا این‌قدر سختش می‌کنی؟ بپذیر. زندگی راحته. این تویی که رنده رو به دستت گرفتی و تصور دیگه‌ای داری.
زندگی مساوی با آب. همین! باشه؟

 

[آلباتروس]

(ز)
زندگی همون فیلم‌برداریه که توی دو سرعت فقط می‌گذره. ببین، عقب بمونی باختی‌ها!
زندگی دقیقاً همون فیلمیه که عقب‌گرد نداره، پس با دقت نگاهش کن!
نه اون دونده سهل‌انگار باش که با عبور فیلم‌بردار بهونه سر کنه زندگی ما رو نخواست و نه اون تماشاچی که چشم بسته روی زیبایی‌ها.
زندگی نیست جز برگ گل یاس
برگ گل یاس، کنارم باشی ای کاش!

 

[آلباتروس]

(ژ)
ژرفای زندگیت چه‌قدر عمیقه؟ می‌دونستی با فکر کردن به گذشته‌ات این چاه عمیق‌تر هم میشه؟
باید بگم خدا قوت دوست عزیز، قبر خوبی واسه خودت کندی. خوب بخوابی!

 

[آلباتروس]

(س)
سیمرغ بودن زیبا نیست. سه پرش رو میده به کسی که دوستش داره؛ ولی هر بار که فرا خونده میشه، دلدارش کارش گیرشه.
شده یک‌بار سیمرغ پر بکشه به امید این‌که اون شخص فقط می‌خواد خودش رو ببینه؟ سه پر سوخت، با هر بهونه‌ای غیر از دلتنگی!
سیمرغ نباش. پرهات رو به هر کسی نده. عاشقان رو از عابران تشخیص بده.

 

[آلباتروس]

(ش)
شده ناله‌هات رو بریزی دور؟ شده گلایه نکنی؟ شده یک‌ بار بگی خدایا دمت گرم که آفریدیم. شده داشته‌هات رو ببینی؟
گوش کن. مهم نیست الان تو چه مخمصه‌ای افتادی. اهمیتی نداره چه‌‌قدر گیری. اگه داشته‌های الانت رو نبینی، مطمئن باش، یقین بدون که ده سال دیگه هم حتی اگه روی اون نقطه‌ای باشی که براش برنامه ریختی، باز هم گلایه‌هات گوش فلک رو کر می‌کنن چون غصه‌هات هم ده سال بزرگ‌تر شدن.
خوب دیدن رو تمرین کن.

 

[آلباتروس]

(ص)
صحرای زندگیت رو با کاشتن گل به باغ برسونش.
مهربون باش. گذشت کن. ببخش. فراموش نمیشه؛ اما به یادش نباش.
اهمیتی نداره اگه کسی خوبیت رو نمی‌بینه. دوست عزیز من، تو انسان بمون، تو همینی باش که هستی، خاص و ناب!
صحرای زندگی تو قرار نیست دنیای بقیه باشه. اگه باغ همسایه کاکتوس داره، دلیلی بر این نیست صحرای تو خوش‌بو نباشه.

 

[آلباتروس]

(ض)
ضعف داشتن به معنای ضعیف بودن نیست. آدم‌های قوی اون دسته از آدم‌هایین که نقطه ضعفشون، گفتن نقطه ضعفه.