- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبتنام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشتهها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
سبک باروک با ویژگیهایی همچون ظاهر نمایشی، استفاده از دکور مجلل در نمای بیرونی ساختمان و دیوارنگاریهای رنگ روشن شناخته میشود. این سبک ابتدا در ایتالیا رواج پیدا کرد.
معماری باروک در قرن ۱۶ میلادی و در ایتالیا آغاز شد. این سبک را میتوان ورژن نمایشی معماری رنسانس به حساب آورد که به تناسبات مرتب و منطقی دورههای ابتدایی رنسانس علاقهای نشان نمیدهد. در واقع نام باروک ابتدا بار معنایی منفی داشت و از طرف منتقدانی به آن داده شد که از نظرشان باروک، سبکی افراطی و دارای تجملات بیش از اندازه بود. در معماری باروک از نورپردازی، رنگهای پرشور و اثرات خیالی همچون فریب چشم (Trompe l'oeil) و طراحیهایی استفاده میشود که ویژگیهای معماری را به بازی میگیرد و گاهی حتی آنها را نیمه تمام رها میکند.
از آنجایی که سبک باروک با دورهی استعمار اروپاییها همزمان بود، ساختمانهای بسیاری را میتوان در سراسر دنیا به این سبک مشاهده کرد؛ به خصوص در آلمان و آمریکای جنوبی که تا قرن ۱۸ نیز دوام آورد. فواره تروی، بزرگترین فواره در شهر رم و یکی از معروفترین فوارههای جهان به شمار میرود که به سبک باروک ساخته شده است.
معماری باروک در دورهی «اصلاح کاتولیک» توسعه یافت؛ یعنی زمانی که کلیسای کاتولیک در پاسخ به اصلاحات پروتستانی تصمیم گرفت قدرت خود را با اقداماتی مؤثر در اروپا حفظ کند. یکی از راههای جذب پیروان جدید، ایجاد طرحهایی به وضوح احساسی و هیجانی در هنر و معماری بود.
معماری کلیسا احساس وفاداری بیقید و شرط به این مکان را در بیننده القا میکرد و لحظهی ورود به کلیسا به تجربهای نمادین، احساسی و اسرارآمیز تبدیل شد. با گسترش این کلیساها در سراسر دنیا، سبک باروک نیز در اروپا و حتی آمریکای جنوبی توسعه یافت و البته ویژگیهای آن در هر کشور تغییراتی پیدا کرد.
این سبک در خانهی مردم عادی دیده نمیشد و ابتدا برای دیزاین کلیساها از آن کمک میگرفتند؛ اما بعدها از باروک به عنوان نشانی از رژیمهای خودکامه و در ساخت کاخهای سلطنتی پرجزئیات نیز استفاده کردند.
ساختمانهای سبک باروک معمولاً یک برج مرکزی، گنبد، ایوان، برجستهکاریها و طرحهای مرکزی مختلفی را در نمای اصلی خود در برمیگیرند.
در این سبک، از طراحیهای پرشور و نقشههای پیچیده استفاده میکنند تا حس جنبش و پویایی را در بیننده برانگیزند. در معماری رنسانس استفاده از سطوح صاف در طرحها را ترجیح میدادند و این در حالی است که باروک معمولاً ترکیبی از تکرار و برهم ریختن درونمایههای کلاسیک سبک رنسانس را شامل میشود. معماران باروک، نمای ساختمان را آزادانه قالببندی میکردند تا ظاهری سهبعدی به آن داده و چشم را فریب بدهند.
ستونهای پر پیچ و خم آسمانه (St. Peter's Baldachin) یا همان سایهبانی که بر فراز مقبرهی سنت پیتر در کلیسای او قرار دارد و در زبان ایتالیایی با نام بالداکینو (Baldacchino) نیز شناخته میشود، نمونهی خوبی از این ویژگی باروک به شمار میرود.
معماری باروک در قرن ۱۶ میلادی و در ایتالیا آغاز شد. این سبک را میتوان ورژن نمایشی معماری رنسانس به حساب آورد که به تناسبات مرتب و منطقی دورههای ابتدایی رنسانس علاقهای نشان نمیدهد. در واقع نام باروک ابتدا بار معنایی منفی داشت و از طرف منتقدانی به آن داده شد که از نظرشان باروک، سبکی افراطی و دارای تجملات بیش از اندازه بود. در معماری باروک از نورپردازی، رنگهای پرشور و اثرات خیالی همچون فریب چشم (Trompe l'oeil) و طراحیهایی استفاده میشود که ویژگیهای معماری را به بازی میگیرد و گاهی حتی آنها را نیمه تمام رها میکند.
از آنجایی که سبک باروک با دورهی استعمار اروپاییها همزمان بود، ساختمانهای بسیاری را میتوان در سراسر دنیا به این سبک مشاهده کرد؛ به خصوص در آلمان و آمریکای جنوبی که تا قرن ۱۸ نیز دوام آورد. فواره تروی، بزرگترین فواره در شهر رم و یکی از معروفترین فوارههای جهان به شمار میرود که به سبک باروک ساخته شده است.
معماری باروک در دورهی «اصلاح کاتولیک» توسعه یافت؛ یعنی زمانی که کلیسای کاتولیک در پاسخ به اصلاحات پروتستانی تصمیم گرفت قدرت خود را با اقداماتی مؤثر در اروپا حفظ کند. یکی از راههای جذب پیروان جدید، ایجاد طرحهایی به وضوح احساسی و هیجانی در هنر و معماری بود.
معماری کلیسا احساس وفاداری بیقید و شرط به این مکان را در بیننده القا میکرد و لحظهی ورود به کلیسا به تجربهای نمادین، احساسی و اسرارآمیز تبدیل شد. با گسترش این کلیساها در سراسر دنیا، سبک باروک نیز در اروپا و حتی آمریکای جنوبی توسعه یافت و البته ویژگیهای آن در هر کشور تغییراتی پیدا کرد.
این سبک در خانهی مردم عادی دیده نمیشد و ابتدا برای دیزاین کلیساها از آن کمک میگرفتند؛ اما بعدها از باروک به عنوان نشانی از رژیمهای خودکامه و در ساخت کاخهای سلطنتی پرجزئیات نیز استفاده کردند.
ساختمانهای سبک باروک معمولاً یک برج مرکزی، گنبد، ایوان، برجستهکاریها و طرحهای مرکزی مختلفی را در نمای اصلی خود در برمیگیرند.
در این سبک، از طراحیهای پرشور و نقشههای پیچیده استفاده میکنند تا حس جنبش و پویایی را در بیننده برانگیزند. در معماری رنسانس استفاده از سطوح صاف در طرحها را ترجیح میدادند و این در حالی است که باروک معمولاً ترکیبی از تکرار و برهم ریختن درونمایههای کلاسیک سبک رنسانس را شامل میشود. معماران باروک، نمای ساختمان را آزادانه قالببندی میکردند تا ظاهری سهبعدی به آن داده و چشم را فریب بدهند.
ستونهای پر پیچ و خم آسمانه (St. Peter's Baldachin) یا همان سایهبانی که بر فراز مقبرهی سنت پیتر در کلیسای او قرار دارد و در زبان ایتالیایی با نام بالداکینو (Baldacchino) نیز شناخته میشود، نمونهی خوبی از این ویژگی باروک به شمار میرود.
نام موضوع : سبک معماری باروک
دسته : معماری