انتشاریافته دل‌نوشته پیمان با آینه | آلباتروس

دل‌نوشته: پیمان با آینه
نویسنده: آلباتروس
ژانر: اجتماعی

مقدمه

امروز در تاریخ ۱۴۰۰/۶/۲۲ می‌خواهم بازگو کنم، هر چیزی را که در دلم سنگینی می‌کند، هر چیزی که باعث شده من امروز این‌بار از دلم بگویم، نوشتن برایم بهترین زبان و هم‌دردست و من می‌گویم، از بی‌وفایی‌ها، عشق، ظلم، مظلوم، قدرت، ضعف و تمام سکوتم را فریاد می‌زنم.
نمی‌دانم از کجا شروع کنم کدام زنجیره احساسی را پاره کنم؟
چشمانم را می‌بندم و فقط انگشتانم برای نوشتن در حرکت‌اند.
شاید بارها و بارها جمله(قوی باش)را شنیده‌ای؛ اما من می‌خواهم به مفهوم عمیق‌تری اشاره کنم.
پس ای دوست من! من را یار خود بدان، من، تو هستم و تو، من! پله به پله با هم‌دیگر قدم برمی‌داریم، به سوی امید و والایی.
این‌جا نه به پشت‌سر نگاه می‌کنی و نه به پایین پاهانت، این‌جا فقط و فقط حرکت است رو به جلو پرواز کردن و ما همه آلباتروسیم که در حصار تخم‌هایمان اسیریم و کافی‌ست کمی انگیزه و همت به کار ببریم تا این پوسته ضخیم و پوچی را نیست کنیم، تا بتوانیم زیبایی‌های هستی را ببینیم.
هرگز نگذار کسی برای شکوفا شدنت دست درازی کند، حتی به قصد کمک! زیرا تو نخست باید درونی شکوفا شوی و اگر تخم آلباتروس به دست دیگری شکاف بردارد و تو هیچ تلاشی نکنی، بی‌شک این تو خواهی بود که رو به نیستی می‌‌روی.
ما همه یک آلباتروسیم با کلی اراده‌ها و شکوفایی!

 

[آلباتروس]

پارت ده

گویند که عشق درد دارد...
دوست داشتن را کسی درد ندید؛ ولی عشق را هیچ وقت با دوست داشتن یکی مدار.
عشق در پیچ و خم وجودش، آزمایشاتی را دارد که اگر تو از پس‌اش برنیایی، اگر آن‌قدر قوی نباشی تا به زانو در نیایی، آن‌گاه است که هم‌چون خیلی از عاشقان بی روح به بی‌راهه می‌روی. بی‌راهه‌ی غم و هجران!
همه به این باور دارند که عشق هم‌چون بیماری‌ست که ناخودآگاه تو را در آغوش می‌کشد و تو وقتی چشم‌ات را می‌گشایی که می‌بینی خیلی وقت است با این درد خو گرفته‌ای!

 

[آلباتروس]

پارت یازده

ولی من بر این هم اکذاب دارم و انکار می‌کنم.
عشق کاملاً اختیاری‌ست؛ ولی ضمیر ناخودآگاه‌ات پذیرای آن می‌شود و تو تا به خود آیی، می‌بینی که دل بی‌صاحبت، ارباب دارد!
این که ارباب دلت که باشد به خودت بستگی دارد. زیرا که در ضمیر ناخودآگاه‌ات، تو معیارهای یار را انتخاب می‌کنی و زمانی که دست تقدیر شما دو نفر را رو به روی هم قرار داد، آن‌گاه است که دل، دل می‌دهد و عشق، شکوفه مهر!
وجودت بهار می‌شود؛ اما بهاری که تنها با یک تلنگر به پاییز عاشقان تبدیل می‌شود!

 

[آلباتروس]

پارت دوازده

پس حواس‌ات هست معیار یارت چیست؟ از خوک صفتان یا آلباتروس‌ها!
این که تو به عرش شکوه وصال دست‌یابی و یا در قعر و ظلمت فراق پرت شوی، همه‌اش به خودت بستگی دارد.
پس ای دوست من! همه چیز در فکر توست، بقیه همه بازیگرند.
خودت را تغییر بده، باورهای اشتباه‌ات را دور ساز، تا زندگی‌ات تحول یابد.

 

[آلباتروس]

پارت سیزده

(رویایت را حک کن)

روزی روزگاری طبیعت، دو خواهر را به دنیا آورد. خواهرهای دوقلو؛ اما کاملاً متفاوت!
رویا و روزگار! هر یک به دنبال خواسته‌های خودش رفت.
رویا خواست دنبال شود؛ اما روزگار خواست دنبال کند و همه را در مشت خود بفشارد.
پس اگر روزی چشم باز کردی و دیدی که رویایی در سر داری، بدان شب را رویا به بالین‌ات آمده و بوسه بر پیشانی‌ات کاشته و تو هنگامی که چشم می‌گشایی، فقط یک آوا در سر داری، رویا!
بگذار راضی را از این دخترک سر به هوا که سالیان است در قفسه‌ای از سکوت حبس شده، برایت بگویم.

 

[آلباتروس]

پارت چهارده

رویا دختری‌ست عاشق؛ اما خواهرش روزگار! هیچ از او خوش‌اش نمی‌آید و بوی حسادت‌اش گاهی اوقات رویا را پژمرده و خاکی می‌کند.
رویای عاشق! اگر بر بالین کسی رود، ثانیه بعد از ب×و×س×ه عشق منتظر می‌ماند.
منتظر می‌ماند تا رویا سر، را ببیند و جشن وصال گیرند؛ اما امان از نگاه آتشین روزگار که هیچ‌گاه نمی‌گذارد طعم وصال رویا و یارش، به راحتی و خوشی سرانجام گیرد!

 

[آلباتروس]

پارت پانزده

در راه رسیدن به رویا، رویاسر دچار کلی از مشکلات می‌شود که همه ارمغان روزگار هستند و وای بر آن لحظه‌ای که رویاسر، ب×و×س×ه رویا را که همچو تاجی‌ست بر سر، پاک کند و به خاطر سنگ‌هایی که از روزگار می‌خورد، جا بزند. دل رویا می‌شکند و او هیچ‌گاه ب×و×س×ه‌‌اش را پس نمی‌گیرد و برای همیشه آن مُهر بر روی پیشانی رویاسر باقی می‌ماند و کم کم رنگ حسرت به خود می‌گیرد.
برای این‌که حلقه وصال را به انگشت پیروزی کنی، باید به روزگار پشت کنی و به تمام سنگ‌هایی که سمتت پرتاب می‌کند، بی‌محلی کنی و می‌دانی روزگار از چه سنگ‌هایی برای کنار زدن تو استفاده می‌کند؟

 

[آلباتروس]

پارت شانزده

برای این‌که تو را از میدان به در برد و باری دیگر به رویا اثبات کند، او سرتر است، از حرف‌های ناامید کننده و شکست‌ها و تمسخر، در راه نابودی این وصال شیرین استفاده می‌کند و تو نباید کم بیاوری.
جا زدن کار جوجه مرغ‌هاست، نه یک آلباتروس!
کر و کور و لال شو! مگر شرط عاشقی، کور و کر بودن نبود؟ پس تو برای رسیدن به اهداف‌ات، بایستی کر شوی از هر چه که شنوای منفی دارد و مانع‌ات می‌شود، کور شوی از هر چه که مانع‌ات می‌شود و لال شو؛ اما از اهداف‌ات به کس نگو.

 

[آلباتروس]

پارت پایانی

حرف نزدن را از این بابت گفتمت که خیلی‌ها در کمین‌اند تا تو را هم‌سطح توقع‌های خاکی‌شان کنند و تو وقتی که از اهدافت بگویی...
هیچ‌گاه آن رویای عاشق را فراموش نکن و بدان کسی آن طرف خط، به انتظار تو نشسته، پس حرکت کن. ثانیه‌ها را دریاب!
حتی اگر رویای پرواز کردن را در سر داری هم به کس نگو و ناامید هم نشو.
نمی‌گویم که پرواز کردن با دستان، شدنی‌ست، حرفم از غیرممکن‌هاست! هیچ کاری در زیر سایه لطف خدا، غیرمحال نیست.
تمام حرف‌هایی که گفتمت، اسرار گنجینه‌ وجودمان بود که در گوشه خاطرات‌مان، خاک خورده و حتی به فراموشی سپرده شده بود.
به امید روزی که با رویا هم‌نوا شویم!

 

[آلباتروس]

****************
سخنی از نویسنده

من یک آلباتروسم! پرنده‌ای بلند پرواز که در کوتاه‌ترین زمان می‌تونم زمین رو چرخش برم.
در این راستا بازگو می‌کنم هر چی رو که به چشم می‌بینم و ماجراها رو در قالب داستان و رمان به نمایش می‌ذارم.
من آلباتروسم با کلی نوشته‌های جذاب و خواندنی!

دوست‌دارتون... آلباتروس!
یا حق!