نام دلنوشته: نفیر خاموش
نویسنده: Vida کاربر انجمن رمانیک
ژانر: تراژدی _ اجتماعی
نویسنده: Vida کاربر انجمن رمانیک
ژانر: تراژدی _ اجتماعی
آخرین ویرایش:
-
★پیدا کردن رمانهای بینام★
سلام مهمون عزیز امیدوارم حالت خوب باشه. تا حالا شده خلاصهی یه رمانی که قبلاً خوندیش یادت باشه؛ اما اسم اثر رو فراموش کرده باشی؟! اگه این مشکل رو داری اصلاً نگران نباش، کافیه توی انجمن رمانیک ثبت نام کنی و خلاصه رمان رو توی این تاپیک بگی. اینطوری با یه تیر دو نشون زدی هم اسم رمانی که دنبالش بودی و پیدا میکنی، هم به خانواده بزرگ رمانیک میپیوندی و حالا میتونی کلی رمان جدید بخونی و اگه خواستی هم خودت دست به قلم بشی. -
نویسنده‌ی عزیزی که قصد تایپ رمانت رو داری، کافیه که روی فرستادن موضوع کلیک کنی و اسم اثر، نویسنده و خلاصه رمانت رو به همراه ژانرش بنویسی و منتظر تایید توسط مدیر مربوطه باشی. لازم به ارسال مجدد تاپیک اثرت نیست.
. . .
تمام شده دلنوشته نفیر خاموش| Vida کاربر انجمن رمانیک
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
چشمانش گیرایی و درخشش گذشته را ندارند
در صدایش خوش‌حالی و نشاط همیشگی را نمی‌توان یافت
دختری شد از جنس* دغدغه های روزگار، خاموشی وجودش را فرا گرفت...
کاری از دستش ساخته نبود، امیدی برای فریاد نداشت، تنها اشک‌هایش باقی مانده بود که بی صدا می‌باریدند.
سکوت کرد مقابل ستمگری‌هایی که در حقش کردند؛ اما چرا خاموشی؟ چرا سکوت کرد؟
فریاد زد اما هیچ‌کدام نشنیدند، در این دنیا مستضعفان صدایی برای گله و شکایت ندارند.
دخترک عاجزتر از آن بود که حق خود را بگیرد؛ انتظار تنها انتخابش بود...
در صدایش خوش‌حالی و نشاط همیشگی را نمی‌توان یافت
دختری شد از جنس* دغدغه های روزگار، خاموشی وجودش را فرا گرفت...
کاری از دستش ساخته نبود، امیدی برای فریاد نداشت، تنها اشک‌هایش باقی مانده بود که بی صدا می‌باریدند.
سکوت کرد مقابل ستمگری‌هایی که در حقش کردند؛ اما چرا خاموشی؟ چرا سکوت کرد؟
فریاد زد اما هیچ‌کدام نشنیدند، در این دنیا مستضعفان صدایی برای گله و شکایت ندارند.
دخترک عاجزتر از آن بود که حق خود را بگیرد؛ انتظار تنها انتخابش بود...
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
#فصل سوم
خدایا!
مظلومانت چشم به راه روز دادرسی تو نشسته‌اند، تنها تویی که دست‌ها را رها نمی‌کنی.
دخترک گوشه‌ای از این جهانت کز کرد و انتظار راه تو را کشید.
افسوس که هر روزش را به دنبال گناهی که از آن نام می بردند، سپری می‌کرد.
دریغ از یک خطا! هرچه گذشته‌ها را زیر و رو کرد انتهایش خالی بود.
چه‌قدر غریب و تنهاست که سکوت هم‌دم این روزهای اوست.
عزیزترین‌هایش به او اتهام ناپاکی زدند اما چه داشت که از معصومیتش دفاع کند؟
درد دارد که بر زخم‌هایی که عزیزانت باعثش بودند مرهم بگذاری...
کاش می‌دانستند چه کردند با یک قلب پاک...
خدایا!
مظلومانت چشم به راه روز دادرسی تو نشسته‌اند، تنها تویی که دست‌ها را رها نمی‌کنی.
دخترک گوشه‌ای از این جهانت کز کرد و انتظار راه تو را کشید.
افسوس که هر روزش را به دنبال گناهی که از آن نام می بردند، سپری می‌کرد.
دریغ از یک خطا! هرچه گذشته‌ها را زیر و رو کرد انتهایش خالی بود.
چه‌قدر غریب و تنهاست که سکوت هم‌دم این روزهای اوست.
عزیزترین‌هایش به او اتهام ناپاکی زدند اما چه داشت که از معصومیتش دفاع کند؟
درد دارد که بر زخم‌هایی که عزیزانت باعثش بودند مرهم بگذاری...
کاش می‌دانستند چه کردند با یک قلب پاک...
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
نخستین باری بود که قلم دست گرفته و حرف‌های قلب شیشه‌ای خود را می‌نوشت.
شیشه‌ای که با وجود آن کلمات ظلمت بار هزاران قسمت شد.
هیچ‌کس به اشک‌های پاک و سوزناکش اعتنایی نکرد.
در این روزگار هرکس دردی دارد، کاش می‌شد از درد های یک‌دیگر بکاهند...
کاش می‌شد مرهمی بر دردها، زخم‌های کوچک و بزرگ یک‌دیگر باشند.
افسوس!
افسوس که باری از زخم‌های تازه بر دوش یک‌دیگر می‌گذارند...
چه زود اطرافیان در گوشه و کنار این محله آشنا بی‌ر*حم شدند...
شیشه‌ای که با وجود آن کلمات ظلمت بار هزاران قسمت شد.
هیچ‌کس به اشک‌های پاک و سوزناکش اعتنایی نکرد.
در این روزگار هرکس دردی دارد، کاش می‌شد از درد های یک‌دیگر بکاهند...
کاش می‌شد مرهمی بر دردها، زخم‌های کوچک و بزرگ یک‌دیگر باشند.
افسوس!
افسوس که باری از زخم‌های تازه بر دوش یک‌دیگر می‌گذارند...
چه زود اطرافیان در گوشه و کنار این محله آشنا بی‌ر*حم شدند...
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
زانوی غم را در آ*غوش تنگ و سردش گرفت؛
تنها ارثیه‌ای که برایش باقی مانده همین غصه‌ها و اشک‌هاست.
جز خوشی و نشاط کودکی چیزی نداشت، چشم دیدن آن را هم نداشتند و بی‌رحمانه از او گرفتند.
قلب دخترک کوچک تر از آن بود که در مقابل همه حقایق به تنهایی تاب بیاورد؛
حقایقی از دنیای به ظاهر مهربان و زیبا...
همه چیز مقابل چشمان اشک‌آلود دخترک آشکار شد؛
حقیقت این که این روزگار سنگ‌دل تر از آن است که فکر می‌کنیم.
واقعیت آن که اینجا جایی برای افراد ناتوان و عاجز وجود نداشته و ندارد...
تنها ارثیه‌ای که برایش باقی مانده همین غصه‌ها و اشک‌هاست.
جز خوشی و نشاط کودکی چیزی نداشت، چشم دیدن آن را هم نداشتند و بی‌رحمانه از او گرفتند.
قلب دخترک کوچک تر از آن بود که در مقابل همه حقایق به تنهایی تاب بیاورد؛
حقایقی از دنیای به ظاهر مهربان و زیبا...
همه چیز مقابل چشمان اشک‌آلود دخترک آشکار شد؛
حقیقت این که این روزگار سنگ‌دل تر از آن است که فکر می‌کنیم.
واقعیت آن که اینجا جایی برای افراد ناتوان و عاجز وجود نداشته و ندارد...
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
دنیا سیاه شد، آدمیان آن را درک نکردند که هیچ، بلکه آن را خوفناک‌تر و تاریک‌تر ساختند.
همه آن‌ها می‌گویند دوستت دارند، تو را بخشی از وجود خود می‌خوانند و محبت می‌ورزند.
اما چه فایده دارد؟ دروغ هیچ گاه دردی را دوا نمی کند!
چشم‌هایشان همه واقیعت‌ها را آشکار می‌کند.
چشم‌هایی که می‌شود از آن‌ها سردی و سنگ‌دلی را خواند...
این روزها مهر و محبت انسان ها هم ساعتی می‌شود!
آن‌گاه که بالا باشی باران محبت بر سرت می‌ریزند و تو را سوگلی خود می‌دانند؛
اما وقتی به پایین ترین نقطه سقوط کردی، فقط تاریکی و سکوت است که برایت باقی می‌ماند.
پس از آن هرچه می‌خواهی فریاد بزن!
هیچ کس تو را نخواهد دید...
همه آن‌ها می‌گویند دوستت دارند، تو را بخشی از وجود خود می‌خوانند و محبت می‌ورزند.
اما چه فایده دارد؟ دروغ هیچ گاه دردی را دوا نمی کند!
چشم‌هایشان همه واقیعت‌ها را آشکار می‌کند.
چشم‌هایی که می‌شود از آن‌ها سردی و سنگ‌دلی را خواند...
این روزها مهر و محبت انسان ها هم ساعتی می‌شود!
آن‌گاه که بالا باشی باران محبت بر سرت می‌ریزند و تو را سوگلی خود می‌دانند؛
اما وقتی به پایین ترین نقطه سقوط کردی، فقط تاریکی و سکوت است که برایت باقی می‌ماند.
پس از آن هرچه می‌خواهی فریاد بزن!
هیچ کس تو را نخواهد دید...
- شناسه کاربر
- 27
- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-09-27
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 334
- نوشته‌ها
- 979
- پسندها
- 2,517
- امتیازها
- 333
- سن
- 20
- محل سکونت
- بلندای پرتگاه آرزوهای محال...^^
هرگز بر بی گناهیت فریاد التماس برپا نکن!
هزاران دلیل صغیر و کبیر برای خود می‌آوردند و آن‌چه نمی‌خواهند را هرگز باور نمی‌کنند.
به دنبال اثبات سخنانت باش!
اشک‌هایت را برای دروغ‌های بی‌رحمان نریز...
هرکه نداند، خودت و خالق جهانت از حقایق پنهان آگاهید.
باشد که او گشاینده گره مشکلاتت و شنونده فریاد بی‌گناهیت بماند...
ای سکوت و تنهایی من!
بگو با من
از قصه آشنایی مان،
بشکن خلوت دیوارها را،
نابود کن حرمت کنج ها را،
در خودت فریاد بزن
و مرا با خودت یکی کن!
من یک عمر است
به امید صدای فریاد تو زنده ام...
«پایان»
هزاران دلیل صغیر و کبیر برای خود می‌آوردند و آن‌چه نمی‌خواهند را هرگز باور نمی‌کنند.
به دنبال اثبات سخنانت باش!
اشک‌هایت را برای دروغ‌های بی‌رحمان نریز...
هرکه نداند، خودت و خالق جهانت از حقایق پنهان آگاهید.
باشد که او گشاینده گره مشکلاتت و شنونده فریاد بی‌گناهیت بماند...
ای سکوت و تنهایی من!
بگو با من
از قصه آشنایی مان،
بشکن خلوت دیوارها را،
نابود کن حرمت کنج ها را،
در خودت فریاد بزن
و مرا با خودت یکی کن!
من یک عمر است
به امید صدای فریاد تو زنده ام...
«پایان»
- وضعیت
موضوعات مشابه
-
- بسته
- حل شده
-
- بسته
- حل شده
