تمام شده دلنوشته سیانور | shadi.gh.m

نام دلنوشته: سیانور
نویسنده: شادی قنواتی محمدی
ژانر: تراژدی، اجتماعی
مقدمه:
متافیزیک عجیبی دارد، ضمیر عالم تکوینی
گاهی باید دور شد و فقط نگاه کرد.
دور شد از هیاهوی آدم‌ها، زندگی و دنیا.
گاهی دور میشم تا به سکوت و آرامش خودم برگردم،
راستی... شما دلتنگ خودتون می‌شین؟

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[هاویر]

و چه‌قدر طولانی‌ست که عاجزانه دچار وهم و خیال
آلیاژ گونه‌ی غم به درازای هزار و یک شب شده‌ایم.
قسم آیا توانش در من نهفته است؟ کجاست؟
جای نشستن در میان سبزه و خاک و دشت که از خود دور کرده‌ام و من آن عقل مدهوش شده از دعا هستم که در امید استجابت، پر پر شده و به مانند باده‌ای!

 

[هاویر]

روزهای خوبی نیست و خبرهای خوب ندارم.
وصله‌پینه‌های دل خودم را، محکم‌تر می‌زنم.
آخه، می‌دونی رفیق؟ زندگی ملغمه‌ایه از تناقض‌های جورواجور است؛
مثل خنده‌ی وسط گریه کردن و اشکی که وسط قهقهه زدن در میاد.
باید این متناقض نمای وجود خودم را تحلیل کنم.

 

[هاویر]

تکیه گاهی به نرمی پر و به سختی فولاد؛
در روزمرگی‌های خود برای يکديگر باشیم.
شکست بغضی شیشه‌ای مهمان در گلویم
و بارش اشک‌های دردآلود که آرزوی زمانه این روزهای چشم من شده است.
دل‌مردگی روزهایم را بر چه چیز بنویسم؟

 

[هاویر]

در این ایام، کنار گذر ثانیه‌های سرگردان ساعت؛
صدای شکستی کوچک؛ اما سخت را می‌شنوم.
درد بغضی که آرزوی باریدن دارد را می‌خرم.
این دل در آتش صبر خویش تمنای دیدن دارد.
همین است، احساسی که از حد درک آدمیان فراتر باشد!

 

[هاویر]

و تفاوت دیدن‌ها در این تنگنای غم،
دل را به هزاران قضاوت می‌کشانند.
قدرت جفای ایام زندگانی زیبا شده است.
آدم‌ها در عین زنده بودن؛ از درون، مرگ
خویش را پذیرفته‌اند.

 

[هاویر]

اگر چشم‌ها مهربان بودند، اگر دردها شیرین بودند،
اگر آدمک‌ها زندانی دردها و نفرت نبودند و
اگر آلوده‌ی وصله‌های تعصبات خویش نبودیم؛
این هزار و اندی ترک در دل ما ریشه نمی‌کردند.

 

[هاویر]

غفلت زده شده در آغوش این
هوی و هوس ویرانی هستیم.
حافظه‌ها به ضعیفی یک تار مو شده است.
جرم چه بود که این‌گونه حکم را صادر کرده‌اند؟
تبعید شده‌ایم و خبر نداریم!

 

[هاویر]

درون دل‌ها، یخ کرده است.
آدمک‌ها تشویق شده‌اند به گناه یأس از بین رفته.
دربین رابطه‌هایی که ماندگاری ندارند، به دنبال چه می‌گردیم؟
عاشقانه‌ها، پایان یافته!

 

[هاویر]

آدمک‌ها خط قرمزی دارند،
خطی دور تا دور باورهای عزیز
و شاید ماندگار خود، از مرز آن‌ها رد نشوید،
درد و تلخی جبران ناپذیری دارد.