متاسفانه گاهی والدینی را میبینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار میکنند. آنها میگویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است، چون در سن پایین میتواند جملههای سنگین و طولانی را بیان کند، اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جملههای اطرافیان را تکرار میکنند.
اوتیسم که شاید این روزها اسم آن را بیشتر شنیده باشید و لادن طباطبایی، بازیگر نام آشنای سینما و تلویزیون نیز در برنامه «مهربانو» که از شبکه ۳ پخش میشد، سعی کرد تا حدی در مورد آن اطلاع رسانی کند، نوعی اختلال رفتاری عصبی است که آمار مبتلایان به آن در حال افزایش است.
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال ۱۹۷۵ از هر ۵ هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده، اما در سال ۲۰۰۴ این میزان به یک در ۱۶۶ نفر رسیده و در سال ۲۰۱۴ از هر ۴۲ کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه میدانیم اوتیسم طیف گستردهای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه میخوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
۱. کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ میشوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی میتواند تک کلمه ادا کند و در ۱.۵ سالگی ۳-۲ کلمه را با هم ترکیب میکند، اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند، اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو میکنند.
متاسفانه گاهی والدینی را میبینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار میکنند. آنها میگویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است، چون در سن پایین میتواند جملههای سنگین و طولانی را بیان کند، اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جملههای اطرافیان را تکرار میکنند.
این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
۲. کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمیگوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک میکنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمیکنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا میزند؛ مثلا میگوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده میکند.
۳. ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمیتواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبتهای دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.
در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمیتواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمیتوانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار میکنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
۴. واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است
ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود، اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
۵. اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدید
در گذشته اوتیسم به ۵ گروه تقسیم میشد، اما امروزه میدانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی شود.
اوتیسم که شاید این روزها اسم آن را بیشتر شنیده باشید و لادن طباطبایی، بازیگر نام آشنای سینما و تلویزیون نیز در برنامه «مهربانو» که از شبکه ۳ پخش میشد، سعی کرد تا حدی در مورد آن اطلاع رسانی کند، نوعی اختلال رفتاری عصبی است که آمار مبتلایان به آن در حال افزایش است.
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال ۱۹۷۵ از هر ۵ هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده، اما در سال ۲۰۰۴ این میزان به یک در ۱۶۶ نفر رسیده و در سال ۲۰۱۴ از هر ۴۲ کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه میدانیم اوتیسم طیف گستردهای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه میخوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
۱. کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ میشوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی میتواند تک کلمه ادا کند و در ۱.۵ سالگی ۳-۲ کلمه را با هم ترکیب میکند، اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند، اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو میکنند.
متاسفانه گاهی والدینی را میبینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار میکنند. آنها میگویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است، چون در سن پایین میتواند جملههای سنگین و طولانی را بیان کند، اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جملههای اطرافیان را تکرار میکنند.
این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
۲. کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمیگوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک میکنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمیکنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا میزند؛ مثلا میگوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده میکند.
۳. ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمیتواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبتهای دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.
در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمیتواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمیتوانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار میکنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
۴. واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است
ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود، اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
۵. اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدید
در گذشته اوتیسم به ۵ گروه تقسیم میشد، اما امروزه میدانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی شود.
نام موضوع : حقایقی درباره ی کودکان مبتلا به اوتیسم
دسته : طب اطفال