پزشکی بزرگ شدن قلب و هر آنچه لازم است در مورد آن بدانید!

[FAZA-F]

بزرگ شدن قلب و هر آنچه لازم است در مورد آن بدانید!

بزرگ شدن قلب یا کاردیومگالی یکی از عوارض بیماری‌های قلبی دیگر یا برخی بیماری‌های زمینه است که باعث افزایش سایز قلب می‌شود. این مشکل در صورت عدم درمان می‌تواند باعث نارسایی قلبی یا حتی سکته و مرگ شود. برای درمان این مشکل ابتدا باید بیماری زمینه‌ای که باعث ایجاد آن شده است را درمان کرد.

بزرگ شدن قلب به‌خودی‌ خود یک بیماری قلبی نیست، بلکه نشانه یک بیماری زمینه‌ای است که منجر به فعالیت بیشتر از حد طبیعی قلب شده است. نام دیگر این مشکل قلبی کاردیومگالی است. قلب یک پمپ ماهیچه‌ای به‌اندازه یک‌مشت گره‌کرده است که وظیفه انتقال خون و مواد موردنیاز مانند غذا و اکسیژن را در بدن به عهده دارد. قلب از حیاتی‌ترین و مهم‌ترین اندام‌های بدن است که بیمار شدن آن مشکلات زیادی برای فرد ایجاد می‌کند.

شناخت بیماری‌ هایی که عامل کاردیومگالی هستند برای سلامت ما مهم است؛ چراکه اگر این بیماری درمان نشود می‌تواند خطرات بیشتری برای ما به همراه داشته باشند و عوارضی جبران ناپذیر بجای بگذارند. در ادامه قصد داریم به بررسی و شناخت این عوامل و راه‌ های درمان و پیشگیری از کاردیومگالی بپردازیم.

 

[FAZA-F]

آیا بزرگ شدن قلب بیماری قلبی است؟
کاردیومگالی یا بزرگ شدن قلب یک بیماری قلبی مجزا نیست، بلکه نشانه‌ای از وجود یک بیماری دیگر است. اصطلاح کاردیومگالی یا قلب بزرگ‌شده به بزرگ شدن این اندام در هر نوع آزمایش تصویربرداری، مانند عکس قفسه سینه، اشاره دارد. پس از تشخیص اولیه این مشکل، آزمایش‌های دیگری برای تشخیص عاملی که باعث بزرگ شدن قلب شده، انجام می‌شود.

آسیب قلبی و انواع خاصی از بیماری های قلبی می‌تواند باعث بزرگ شدن قلب شود. گاهی اوقات استرس و فشارهای کوتاه‌مدت و دوره‌ای روی بدن، مانند بارداری، می‌تواند عاملی برای این عارضه باشد. بسته به شرایط، کاردیومگالی ممکن است موقت یا دائمی باشد. پزشک برای درمان بزرگ شدن قلب ممکن است از داروها، اقدامات پزشکی یا جراحی کمک بگیرد.

قلب بزرگ شده
گاهی در اثر فشار زیادی که روی قلب است، قلب بزرگ می‌شود.
علت بزرگ شدن قلب چیست؟
از نظر فیزیولوژیکی علل کاردیومگالی به بیماری‌ها و مشکلات دیگری که منجر به فعالیت بیش از حد عضله قلب می‌شود، مانند فشارخون بالا یا بیماری‌های تیروئید مرتبط است.

شایع‌ترین علت بزرگ شدن قلب، انسداد قلب است که بر جریان خون قلب (بیماری عروق کرونر) و فشارخون بالا تأثیر می‌گذارد. دلایل دیگری هم می‌تواند منجر به این مشکل شود، مانند:

عفونت ویروسی قلب
دریچه قلب غیرطبیعی
بارداری، با بزرگ شدن قلب در حوالی زمان زایمان (این مشکل کاردیومیوپاتی حین زایمان نامیده می‌شود).
بیماری کلیوی که نیاز به دیالیز دارد.
سوءمصرف الکل یا کوکائین
عفونت HIV
شرایط ژنتیکی و ارثی.
اغلب، هیچ علتی شناخته‌شده‌ای برای این مشکل قلبی وجود ندارد. پزشک شما ممکن است از این مشکل به‌عنوان کاردیومیوپاتی اتساع ایدیوپاتیک یاد کند.

بیماری عروق کرونری، فشار خون، بارداری، مشکلات دریچه قلب یا عفونت ویروسی قلب یا دیگر بیماری‌ها مانند بیماری کلیوی و برخی شرایط ژنتیکی می‌توانند باعث بزرگ شدن قلب شوند.

علائم بزرگ شدن قلب چیست؟
گاهی اوقات بزرگ شدن قلب هیچ علائمی ایجاد نمی‌کند. البته در مواقعی هم علائم ظاهر می‌شوند که می‌توانند شامل موارد زیر باشد:

تنگی نفس
ریتم نامنظم قلب یا آریتمی قلبی یا تپش قلب
ورم پا و مچ پا ناشی از تجمع مایعات (اِدم)
خستگی
سرگیجه.
علائمی که نشان‌دهنده یک موقعیت اورژانسی پزشکی هستند و نیاز به اقدامات فوری دارند عبارت‌اند از:

درد قفسه سینه
مشکل در نفس کشیدن
درد در بازوها، کمر، گردن یا فک شما
غش کردن.

 

[FAZA-F]

آیا بزرگ شدن قلب خطرناک است؟
وقتی قلب شما بزرگ شده است، به این معنی است که قلب شما یا بخشی از آن ضخیم‌تر یا کشیده شده است. این امر باعث می‌شود که عملکرد قلب تا حدی مختل شود و قلب برای پمپاژ مؤثر خون در سراسر بدن با مشکلاتی مواجه شود. به همین دلیل، داشتن قلب بزرگ شده، خطر ابتلا به دیگر بیماری‌های قلبی مانند نارسایی یا سکته قلبی را افزایش می‌دهد.

تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن قلب بزرگ اغلب نشانه این است که شما یک بیماری قلبی جدی دارید که نیاز به درمان دارد. بدون درمان علت زمینه‌ای، سلامتی و حتی زندگی شما ممکن است در خطر باشد.

ازآنجایی‌که بسیاری از افراد مبتلا به کاردیومگالی هیچ علامتی ندارند، ممکن است ندانند که مشکلی وجود دارد. در واقع، برخی از مردم خودشان نمی‌دانند که قلبشان بزرگ شده است. فقط زمانی که پزشک آزمایش‌های تصویربرداری را برای بررسی دقیق‌تر قلب آ‌نها تجویز کند به وجود مشکل قلبی پی می‌برند. صرف‌نظر از اینکه می‌دانید کاردیومگالی دارید یا خیر، بر سلامت بدن شما تأثیر می‌گذارد.

عوارض بزرگ شدن قلب چیست؟
شرایطی که باعث کاردیومگالی می‌شود می‌تواند به عضله قلب آسیب برساند. این شرایط در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به عوارض جدی بشوند، مانند:

نارسایی قلبی. هنگامی که بطن چپ بزرگ می‌شود، می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود. در این حالت قلب قادر به پمپاژ خون کافی به بدن نیست.
لخته شدن خون. وقتی قلب به طور مناسبی خون را پمپ نمی‌کند، خون می‌تواند جمع شده و به‌صورت لخته دربیاید. یک لخته خون می‌تواند به مغز برود و در یکی از رگ‌های خونی مغز گیر کند و باعث سکته مغزی شود.
سوفل قلب. هنگامی که دریچه‌های قلب شما به‌درستی بسته نمی‌شوند، صدایی غیرعادی به نام سوفل ایجاد می‌کنند. صداهای قلب که ناشی از بسته‌شدن دریچه‌ها هستند در پزشکی و شناسایی برخی بیماری‌ها اهمیت بالایی دارد. به صداهای غیرمعمول قلب که ناشی از مشکلات قلبی است، سوفل قلب گفته می‌شود.
سکته قلبی. اگر قلب شما بزرگ شده باشد، ممکن است خون کافی دریافت نکند که می‌تواند منجر به ایست و یا سکته قلبی شود. ممکن است قلب به‌درستی کار نکند که حتی می‌تواند منجر به مرگ ناگهانی شود

 

[FAZA-F]

تشخیص بزرگ شدن قلب در تصویر اشعه ایکس
تست‌های تصویربرداری در تشخیص کاردیومگالی نقش مهمی دارند.
تشخیص کاردیومگالی چگونه انجام می شود؟
به گفته Mayoclinic برای تشخیص کاردیومگالی معمولاً یک معاینه فیزیکی انجام می‌شود و در مورد علائم و سابقه پزشکی شما سؤالاتی از شما می‌پرسند. آزمایشاتی که ممکن است برای کمک به تشخیص کاردیومگالی و شناسایی علت آن انجام شود عبارت‌اند از:

آزمایش‌های خون. آزمایش خون ممکن است به تأیید یا رد شرایطی که می‌تواند باعث بزرگ شدن قلب شود کمک کند. اگر بزرگ شدن قلب همراه با درد قفسه سینه یا سایر علائم سکته قلبی رخ دهد، ممکن است آزمایش خون برای بررسی سطوح مواد موجود در خون ناشی از آسیب عضله قلب انجام شود.
X-Ray قفسه سینه. رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند به نشان‌دادن وضعیت ریه‌ها و قلب کمک کند. اگر قلب در عکس رادیوگرافی بزرگ شود، معمولاً آزمایش‌های دیگری برای تعیین واقعی بودن بزرگ شدن و یافتن علت موردنیاز است.
الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) یا نوار قلب. این آزمایش سریع و بدون درد، فعالیت الکتریکی قلب را اندازه‌گیری می‌کند. تکه‌های چسبنده (الکترود) روی قفسه سینه و گاهی اوقات بازوها و پاها قرار می‌گیرند. سیم‌ها الکترودها را به یک کامپیوتر متصل می‌کنند که نتایج آزمایش را نمایش می‌دهد. ECG می‌تواند نشان دهد که ضربان قلب خیلی سریع است یا خیلی کند.
تست ورزش یا تست استرس. این آزمایش‌ها اغلب شامل راه‌رفتن روی تردمیل یا دوچرخه‌سواری ثابت درحالی‌که قلب تحت نظارت است. تست‌های ورزش به نشان‌دادن واکنش قلب به فعالیت بدنی کمک می‌کند. اگر نمی‌توانید ورزش کنید، ممکن است داروهایی به شما داده شود که اثر ورزش را بر قلب شما تقلید می‌کنند.
سی‌تی‌اسکن قلب یا ام‌آرآی. شما روی یک میز در داخل دستگاه دراز می‌کشید. یک لوله اشعه ایکس (سی‌تی‌اسکن) یا امواج مغناطیسی و رادیویی (ام‌آرآی) در داخل دستگاه در اطراف بدن شما می‌چرخد و تصاویر قلب و قفسه سینه شما را جمع‌آوری می‌کند.