شعر اشعار مجتبی خوش زبان

[خآنومِاَلف؛]

مـن از طلوع نگاهِ تـو آفتاب گـرفتم
مثالِ برکه‌ لب از مهرِ ماهتاب گرفتم

تنت تبسُم گلبرگ بـود بـر تـنِ خارم
همین‌شد از بغلت دم‌به‌دم گلاب‌گرفتم

مثالِ لاله‌یِ مرداب بـا هوای حضورت
پناه و ریشه‌ای از دستِ منجلاب گرفتم

لبت بـه روی لبم بـود در درونِ خیالم
تو راچشیدم‌و از ب×و×س×ه‌ات شـ×ر×ا×ب گرفتم

نبودی و همه شب در میانِ خاطره‌هایم
خیال خوب تـو را عاشقانه قاب گرفتم

مثال چشمه‌ی جوشان میان بهت کویرم
تو را در اوجِ عطش از دل سراب گرفتم

تفالی زدم و از حـضـورِ حضرتِ حافظ
سوال کردم‌و از خواجه‌ این جواب گرفتم:

"چـو آفتابِ مِـی از مـشرقِ پیاله برآمد
ز بـاغ عـارضِ ساقی" شـ×ر×ا×ب ناب گرفتم

#مجتبی_خوش_زبان