براساس پژوهش اخیر دانشمندان آمریکایی، حتی ظروف پلاستیکی که برای قرارگیری درون مایکروفر برچسب «ایمن» دارند، می‌توانند ما را به دردسر بیندازند.
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که ظروف پلاستیکی می‌توانند پس از قرارگرفتن در مایکروفر، میلیاردها ذره‌ی نانومتری منتشر کنند. تیمی تحقیقاتی از دانشگاه نبراسکالینکلن در آمریکا آزمایش‌هایی روی ظروف غذای کودک ساخته‌شده از پلی‌پروپلین و پلی‌اتیلن انجام دادند. این پلاستیک‌ها را نهاد‌های تنظیمگر در سازمان غذا و داروی آمریکا به‌عنوان پلاستیک‌های ایمن تأیید کرده‌اند.
به‌گزارش ساینس آلرت، دانشمندان پس از سه دقیقه حرارت‌دادن ظروف در مایکروفر ۱۰۰۰ واتی، مایعات داخل ظرف‌ها را ازنظر وجود میکروپلاستیک‌ها (ذراتی با حداقل قطر یک‌هزارم میلی‌متر) و نانوپلاستیک‌ها (ذراتی کوچک‌تر از میکروپلاستیک‌ها) بررسی کردند.
در این آزمایش، تعداد ذرات منتشر‌شده‌ی ظروف پلاستیکی متفاوت بود؛ اما محققان تخمین می‌زنند که در مدت ۳ دقیقه حرارت ظروف پلاستیکی در مایکروفر، ۴٫۲۲ میلیون میکروپلاستیک و ۲٫۱۱ میلیارد نانوپلاستیک، تنها از یک سانتی‌متر مکعب ظرف‌ها آزاد می‌شوند.
کازی آلباب حسین، مهندس عمران و محیط‌زیست از دانشگاه نبراسکالینکلن می‌گوید: «هنگام مصرف غذاهای مختلف درباره‌ی کالری و سطح قند و سایر مواد مغذی موجود در آنها اطلاعاتی داریم. به‌نظر من، اطلاع از میزان ذرات پلاستیکی موجود در غذا نیز باید به همان اندازه برایمان مهم باشد.»
محققان نشان دادند که حرارت‌دادن محصولات لبنی و آب داخل ظروف پلی‌پروپیلن یا پلی‌اتیلن در مایکروفر، احتمالاً بیشترین غلظت پلاستیک آزادشده را به‌همراه خواهد داشت. قراردادن ظروف پلاستیکی حاوی مواد غذایی یا نوشیدنی در یخچال و دمای اتاق نیز با آزادشدن مقداری پلاستیک همراه بود؛ اما مقدار ذرات منتشرشده در این موقعیت‌ها بسیار کمتر از زمانی بود که ظروف پلاستیکی درمعرض حرارت قرار می‌گرفتند.
موضوعی که درحال‌حاضر مجهول باقی مانده، این است که ذرات پلاستیکی آزادشده از ظروف با بدن ما چه می‌کنند؟ مطالعات نشان داده‌اند که ذرات پلاستیکی می‌توانند به‌طور بالقوه برای روده و فرایندهای بیولوژیکی کلیدی مضر باشند؛ البته دانشمندان هنوز با اطمینان نمی‌توانند این مضرات را تأیید کنند.
شاید بتوان گفت که هرچه پلاستیک کمتری مصرف کنیم، بهتر است. سلول‌های کلیه‌ی رویانی کشت‌شده به‌دست محققان که در چند روز درمعرض سطوحی از ذرات پلاستیکی آزادشده از ظروف قرار گرفتند، امکان نگرانی در این زمینه را آشکار کرد.
تیم تحقیقاتی دریافت که ۷۷ درصد از سلول‌های رویایی کلیه پس از قرارگرفتن درمعرض سطوح بیش‌ازحد پلاستیک از بین رفتند. نتایج به‌دست‌آمده بدین‌معنی نیست که کلیه‌های ما درمعرض چنین غلظتی از پلاستیک قرار می‌گیرند؛ بلکه تصویری از میزان سمّی‌بودن میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها (به‌ویژه برای بدن‌ها درحال رشد) به ما ارائه می‌دهد.
تحقیق‌ها و آزمایش‌های بیشتری نیاز است تا مشخص شود که ذرات پلاستیکی پس از ورود به بدن، چه آسیب‌هایی به ما وارد می‌کنند؛ اما واضح است که این موضوع به بررسی‌های جدی نیاز دارد. اتکای ما به پلاستیک و استفاده از ظروف پلاستیکی می‌تواند آسیب‌های زیادی به بدنمان وارد کند.
آلباب حسین می‌گوید: «باید پلیمرهایی را کشف کنیم که ذرات کمتری آزاد می‌کنند. امیدوارم روزی فرابرسد که این محصولات برچسب‌هایی با مضمون بدون میکروپلاستیک و بدون نانوپلاستیک داشته باشند.»
نتایج مطالعه‌ی اخیر در ژورنال Environmental Science & Technology منتشر شده است.
