آموزش آموزش داستان نویسی به زبان ساده

[ansel]

به طور طبیعی شخصیت اصلی شما با یک مشکل بیرونی روبرو خواهد شد؛ اما آشفتگی های درونی اوست که باعث می شود او را بر روی صفحات رمان زنده کند.

اینکه شخصیت اصلی قهرمانانه، مبتکر، با اخلاق و از نظر جسمی قوی باشد ایرادی ندارد؛ اما شخصیت اصلی شما نیز باید با ترس، ناامنی، ضعف درونی روبرو شود. به خواننده های خود شخصیتی را ارائه دهید که بتوانند با او ارتباط برقرار کنند.

قبل از شروع نوشتن، محدوده نقاط قوت، ضعف و ناامنی هر شخصیت را تصوّر کنید و این کار نوشتن را بسیار ساده تر خواهد کرد.

 

[ansel]

مرحله 4: ایده خود را به یک پیرنگ گسترش دهید.​

می دانستید که برخی رمان نویس های پرفروش پیرنگی برای داستان خود طرح ریزی نمی کنند؟ مثلاً استفان کینگ یکی از این نویسنده هاست. هرچند این کار ممکن است جالب به نظر برسد ولی یک مشکل عمده وجود دارد: من و شما استفان کینگ نیستیم. اگر تمایل دارید که بدون نقشه اولیه از طریق فرآیند کشف شروع به نوشتن کنید، باز هم به یک ساختار احتیاج دارید.

 

[ansel]

رمان نویس پرفروش دین کوونتز در کتاب خود با عنوان "چگونه داستان های پرفروش بنویسیم" ساختار داستان کلاسیک را معرفی می کند:

• شخصیت اصلی خود را در اسرع وقت با مشکلات روبرو کنید.
• هر کاری که شخصیت داستان شما برای رهایی از آن مشکل انجام می دهد، باعث بدتر شدن شرایط می شود...
• ... تا اینکه مخمصه ناامید کننده به نظر برسد
• سرانجام، هر چیزی که قهرمان داستان شما در راه رهایی از آن مشکل می آموزد، آرک شخصیت او را کامل می کند و آنچه را که برای موفقیت در پایان لازم دارد، به او می بخشد.

 

[ansel]

عناصر پیرنگ​

مدرسین داستان نویسی برای ساختار داستانی پیشنهادی خود نام های مختلفی را ارائه می دهند، اما ترتیب اصلی همه تا حدود زیادی شبیه به هم است. همه آن ساختارهای داستانی کم و بیش موارد زیر را در بر می گیرند:

1. شروع یا مقدمه چینی
2. واقعه اوج گیرنده یا کنش صعودی که همه چیز را تغییر می دهد
3. یک سری بحران ها که باعث ایجاد تنش می شود
4. نقطه اوج
5. نتیجه گیری

صرف نظر از چگونگی ترسیم پیرنگ رمان، هدف اصلی شما باید این باشد که خوانندگان را از همان ابتدا مجذوب داستان خود کنید.

 

[ansel]

مرحله 5: تا می توانید تحقیق کنید.​

اگرچه داستان ساخته ذهن نویسنده است امّا برای موفقیت باید باورپذیر باشد. حتی داستان های تخیلی یا فانتزی باید در آن دنیای خیالی خود با معنی باشد. وقتی خواننده فرض شما را پذیرفت، آنچه در ادامه می آید باید متناسب با منطق داستان باشد. تحقیقات مؤثر در افزودن ویژگی های لازم برای انجام این کار مهم است.

 

[ansel]

وقتی شخصیت داستان شما قرار است از اسلحه استفاده کند، باید هر چیزی را که لازم است در مورد آن بدانید. مثلاً اینکه دقیقاً چه نوع اسلحه ایست و چند گلوله می تواند شلیک کند و غیره. ارائه جزئیات اشتباه باعث می شود که خواننده به داستان شما اعتماد نکند و علاقه خود را به داستان از دست بدهد.

 

[ansel]

ملزومات تحقیقاتی:

• برای تأیید موقعیت های جغرافیایی و هنجارهای فرهنگی و یافتن نام شخصیت هایی که با فضا، دوره زمانی و آداب و رسوم مطابقت دارند می توانید به اطلس ها یا تقویم های جهانی مراجعه کنید. اگر شخصیت داستان شما مثلاً متعلق به خاور میانه است، مطمئن باشید که شخصیت داستان اگر حرکتی را انجام می دهد که مختص فرهنگ شماست در فرهنگ او نیز به همین معنی بکار می رود.
• دائره المعارف ها. میتوانید به کتابخانه مراجعه کنید یا از دائره المعارف های آنلاین استفاده کنید.
• موتورهای جستجو آنلاین می توانند ده ها هزار نتیجه برای مطلب مورد تحقیق شما ارائه دهند.
• هنگام نوشتن رمان می توانید از یک فرهنگ لغت نیز استفاده کنید اما نه برای اینکه عجیب ترین کلمه را پیدا کنید.
• هیچ جایگزینی برای مصاحبه حضوری با متخصصان وجود ندارد. مردم دوست دارند در مورد کار خود صحبت کنند و غالباً چنین گفتگوهایی منجر به ایده های داستانی بیشتر می شوند.

 

[ansel]

در برابر کوتاه کردن روند تحقیق مقاومت کنید. خوانندگان متوجه اشتباهات جغرافیایی، فرهنگی و فناوری می شوند و مطمئن باشید که ساکت نمی مانند و به شما اطلاع می دهند.

حتی خوانندگان ژانرهای علمی تخیلی و فانتزی نیز خواهان باورپذیری در محدوده پارامترهای دنیای خیالی داستانی که شما ایجاد کرده اید هستند.

یک نکته اینکه فقط برای نشان دادن تحقیقات خود، داستان خود را مملو از تمام اطلاعاتی که آموخته اید نکنید. این اطلاعات را همانند افزودن چاشنی به غذا، به داستان اضافه کنید.

 

[ansel]

مرحله ششم: زاویه دید خود را انتخاب کنید.​

دیدگاهی که رمان خود را با توجه به آن می نویسید می تواند پیچیده باشد زیرا بسیاری موارد را شامل می شود.

زاویه دید در واقع انتخاب صداییست که برای داستان استفاده می کنید: اول شخص (من) ، دوم شخص (تو، شما) یا سوم شخص (او). همچنین باید شخصیتی را که داستان را بر اساس زاویه دید او بیان می کنید انتخاب کنید.

 

[ansel]

قانونی که باید در نظر داشته باشید این است که در هر صحنه یا هر فصل یا حتی کل رمان، زاویه دید متعلق به یکی از شخصیت های داستان انتخاب شود.

خوانندگان همه چیز را در داستان شما از منظر این شخصیت تجربه می کنند. پس نمی توانید وارد اندیشه دیگر شخصیت های داستان شوید. آنچه شخصیتِ زاویه دید شما می بیند، می شنود، لمس می کند، می بوید، می چشد و فکر می کند تمام چیزی است که می توانید انتقال دهید.