پارت ۹
وسط خنده با کیمیا که داشت می‌دوید سمت صندلیش و آمدن استاد را به من اعلام می‌کرد، برگشتم تا روی صندلی بشینم که با دیدن جناب گاو که توی در کلاس ایستاده بود و اخم‌هایش حسابی در هم بود؛ استرس تمام وجودم رو گرفت.
- این... این... این اینجا چیکار میکنه؟
وارد کلاس شد و رفت سمت میز خودش، روبروی تخته و شروع کرد به صحبت:
- سلام... کیوان کاویانی هستم به جای آقای عسگری در خدمتتونم.
کیفش رو روی میز گذاشت و بعد از نشستن روی صندلی دوباره شروع کرد:
- بابت تاخیر عذر می‌خوام، سعی می‌کنم که دیگه انقدر منتظرتون نذارم؛ معمولاً آدم وقت‌شناسی هستم اما امروز یه مردم آزار دیوونه باعث شد که وقت همه‌امون هدر بره... . مهم نیست برای آشنایی جزئی اسامی رو می‌خونم تا ببینم چند تا از دانشجوها حضور دارند.
این روگفت و شروع کرد به خواندن اسامی این حرکتش باعث شد که از استرس زیر لب با خودم حرف بزنم:
- یا قمر بنی هاشم... دیر یا زود به من می‌رسه؛ عجب غلطی کردم، آخه من از کجا می‌دونستم این گاو قراره استاد من مونگل باشه. خدایا خودت به من رحم کن اسم منو نبینه.
مها انگار صدام رو شنیده بود که زیر لب صحبت می‌کردم چون کمی خم شد سمت من و در گوشم گفت:
- چته تو؟ انقدر چشت گرفتش که هزیون میگی تو بیداری؟!
- چی داری میگی برای خودت؟ الان بدبخت میشم!
- یعنی چی ؟
قبل از اینکه بخواهم جواب مها را بدهم، شنیدن اسمم از زبان کاویانی باعث شد زهره ترک شوم و بی‌اختیار خودم را پشت نفر جلویی پنهان کنم:
- خانم تیانا... تیانا مجد؟!
انگار مطمئن نبود شخصی که صدایش می‌کند من باشم برای همین در کلاس چشم گرداند. وقتی از جا بلند نشدم دوباره صدا زد:
- تیانا مجد؟
مها گفت:
- تیانا... تیانا... استاد صدات میکنه.
- می‌دونم.
- خب جوابش رو بده!
- نمی‌تونم.
- یعنی چی؟!
کاویانی:
- خانم مجد؟
به ناچار از جا بلند شدم و ایستادم؛ به محض دیدنم اخم روی صورتش پررنگ‌تر شد و گفت:
- از آشناییتون خیلی خیلی خوشبختم!
زیر لب زمزمه کردم:
- یا ابوالفضل
وقتی صدای خنده‌ها بلند شد و کاویانی گفت:
- چیزی فرمودین؟
متوجه شدم چندان هم زیر لب صحبت نکرده بودم
- ها... نه... آها، همچنین!
کلاس رفت هوا و نیکا مانتوم رو کشید و گفت:
- چته؟ بتمرگ دیگه.
بی‌حرف نشستم و زل زدم به گاو که داشت با یک لبخند عصبی و خبیث نگاهم می‌کرد از جا بلند شد و روبروی برد ایستاد و شروع کرد به نوشتن یک مسئله از ترم پیش؛ احتمالاً می‌خواست دانشجوها را بسنجد اما نمی‌دانم چرا من بخت برگشته را صدا زد تا آن را حل کنم این مسئله مال همان مبحثی بود که ترم پیش استاد ناواردمان نتوانسته بود خیلی خوب به ما آموزش دهد و من هم به خاطر داشتن شغل کنار دانشگاه وقت کافی نداشتم تا خودم فکری به حال خودم بکنم.
خدا لعنتت کند! گاویانی دوباره صدایم کرد:
- خانم مجد تشریف نمیارید؟
هول شده از جایم برخاستم و تند تند گفتم:
- چرا چرا میارم.
انگار باز هم سوتی دادم چرا که کلاس دوباره از صدای خنده‌ی دانشجوها پر شد.
- بیارید دیگه.
- جان چیو؟
- خورشت فسنجون رو... تشریفتون رو میگم، بیارید دیگه.
- آها... چشم.
بلند شدم و ایستادم، به کیمیا اشاره کردم که از جلوی راهم بلند شود اما او گیج‌تر از من تنها نگاهم می‌کرد . وقتی چشمم دوباره به اخم‌های در هم کاویانی خورد خیلی ناگهانی به کیمیا غر زدم:
- خب منگول بکش کنار رد بشم.
دوباره صدای خنده‌ها به گوشم رسید و بعد گاو اعظم:
- چیکارش داری بنده خدا رو؟ تاثیر همنشینه که اینجوری شده بیچاره.
- بعله؟
- خانم بیا دیگه چرا شما انقدر گیج و منگی؟
