متروکه دل نوشته قاموس جبر | Soli

نام دل نوشته:قاموس جبر
نام نگارنده:Soli
ژانر: اجتماعی،غم انگیز
مقدمه:روزها و ماه ها میگذرد اما اشباح تاریک غم قصد دست برداشتن از سر مارا ندارد.این جسم خسته از روزگار به پیش می رود درحالیکه کوهی از رنج به دست وپاهایش غل و زنجیر شده و وی مجبور به تحمل سنگینی آن است...

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

پس از اعلام اتمام نگارش برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[Soli]

جامعه در قرن بیست و یکم،
حال و هوای اصول و جبر گرایی قرن نوزدهم را دارد و سرنوشت ستم پیشه م×س×ت×ی است که قهقه زنان،
ما را به بازی گرفته وما بازیچه دست اوییم ،
در برابر اصول مکاران سر خم میکنیم و به زور گویان چشم میگوییم ،
برای مردگان روح و جان خویش را قربانی میکنیم جامعه امروزه ما را به بردگی میکشد تا مردگان در آسایش باشند...

 

[Soli]

آن موجودی که مختار بود و به واسطه همین مختار بودنش اشرف مخلوقات مینامیدنش
امروز حتی اختیار برگزیدن اسلوب راه رفتنش را ندارد!
وای بر روزگار!!
ثانیه به ثانیه های زندگی را با این امید سپری میکنیم که شاید،
شاید زندگی روی خوشش را به ما نشان دهد شاید روزی این رنج ها تمام شود و خوشبختی به سراغمان بیاید
اما همه اینها چیزی جزیک امید واهی نیست آنچه که روبه روی ماست چیزی است که الان میبینم نه فراتر از آن به سوی شادی بلکه به سمت و سوی گمراهی ...

 

[Soli]

بخت ما را از همان اوان سیاه سرشتند
آنان را که دوست میداریم در پیچ و تاب زندگی ما را رها میکنند
آنان که در مشقت هایشان دستگیرشان بودیم حال که وضعمان معکوس گشته دستانمان را رها میکنند
در گردباد زندگی تنها شدیم تنها تر از کسی که در بیابانی وسیع سرگشته و حیران است به هر سو که می‌نگرد یاوری نمی‌یابد دور تا دورش را هزاران هزار دانه های شن بی ارزش پوشانده،
بسیارند ولی بی فایده...