دلنوشته های نرگس صرافیان

[~Romaysa_paX~]

جمعه یک جمع صمیمی میخواهد
چند استکان چای
چند جین لبخند
با عطر کاهگل و شمعدانی خانه قدیمی مادر بزرگ
مدتهاست دیگر جمعه هایمان جمعه نیست
تعجبی ندارد دلمان میگیرد!

 

[~Romaysa_paX~]

برایم مهم نیست
کسی که از من گذشت؛
می خواهد با یک نفر ادامه دهد،
یا با صد نفر !
چیزی که او را مهم می کرد؛
علاقه و تعهدش به من بود!
بدونِ این ها،
همه را به یک چشم می بینم ..

 

[~Romaysa_paX~]

لعنتی ! اینقدر خوبی ، از کجا آورده ای ؟!
آنقَدَر خوبی ، که خوبی هم نبود اینقدرها !

 

[~Romaysa_paX~]

همین حوالی اند شمر هایی که ستم میکنند
حسین هایی که قربانی میشوند
و مختار هایی که دیر می رسند ...

 

[~Romaysa_paX~]

شده ام مثلِ همان جمعه ی بیچاره که عدل ؛
هر که افتاد و زمین خورد و بز آورد ، مرا نفرین کرد !

 

[~Romaysa_paX~]

لعنتی !
چرا از هر راهی که می روم ؛
بیشتر از قبل دوستت دارم ؟!
عشقِ تو در قلبِ من ؛
شبیهِ یک تومورِ سرطانی ؛
هر ثانیه ، بزرگ تر می شود !!!

 

[~Romaysa_paX~]

این روزهای سخت
دست خیلی ها را برایم روکرد !
شرایط،ثابت نخواهدماند
و من به مشکلاتم پیروز خواهم شد
اینبار تصمیمات مهمی گرفته ام
همه چیز بمانَد به وقتش !

 

[~Romaysa_paX~]

تو که نیستی
احساس کودکی را دارم
که موقع یارکِشی؛
هیچکس برای بازی انتخابش نکرده!
همانقدر مظلوم
همانقدر تنها...
همانقدر بیچاره...

 

[~Romaysa_paX~]

من نباشم چه کسی جایِ مرا می‌گیرد؟!
گاهی از تلخیِ این فکر به هم می‌ریزم...

 

[~Romaysa_paX~]

جانا ! کجای جهانی بدون من؟!
برگرد ،بی تو،نبض جهانم نمی زند،
با شانه ها و آینه ها، قهر کرده ام،
لکنت گرفته قلب زمانم ،نمی زند...