متروکه دلنوشته سوز نهاد | دومان

نام دلنوشته: سوز نهاد
ژانر:تراژدی
دلنویس: دومان
مقدمه:
مغز خسته می‌شود، کم می‌آورد... .
گویا آسم دارد که می‌خواهد برای ذره‌ای تنفس ابر‌ها را پاره کند.
نیاز به تیمار دارد، به دور شدن.
شاید او هم مسخ مولودی پرندگان و زمزمه‌ی شکوفه‌ها سیب در حال تقلا برای رهایی است.
دلش هوس نوازش‌های زمین سرد را کرده است.
سودای سوز پاهای بـر×ه×ن×ه میانبری اغواگر برای دست کشیدن از سرزمین آدم‌ها بنظر می‌رسد... .​

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[noom]

باید به باران پناه ببرد.
دلش آغوش باران را طلب می‌کند تا به آن پناه ببرد، باید برود تا آرام شود.
شاید باران مثل آدم‌ها سنگی نباشد، شاید رسوب‌های مغزش را هر طور می‌تواند برایش بشوید؛ خیلی وقت است آن‌ها جلوی تنفس‌ را گرفته‌اند!
او دستش را می‌گیرد، شاید ب×و×س×ه‌اش رد اشک‌های خشک شده را بشوید.
هوس لباس‌های خیس چسبیده بر تن را نکرده؛ ندای باران م×س×ت کننده است.
همه چیز جز توهمی پوچ نخواهد بود،
انگار قرن‌ها این حوالی خشک‌ سالی است... .

​

 

[noom]

قاصدک همنشین موندگاری نخواهد بود. روزی باید او را با شبنم‌ها بدرقه کنیم؛
بدرقه‌ی کسی دیگر تا آرزویش کند.
حق دارد.
حتی آدم‌ها هم کاری که باید انجام می‌دادند را یادشان می‌رود، او که میلیون‌ها بار کوچک‌تر از آمال‌هایی است که بر روی شانه‌هایش رها می‌کنیم.
ولی قانونی نانوشته ما را هم‌صحبتش می‌کند و اسیر دستان‌مان می‌شود.
چه راحت خام گوشی شنوا می‌شویم؛ گلو خیلی وقت است از انبار کلمات بودن خسته شده است... .
حتی قاصدک هم بی‌وفاست!

​

 

[noom]

گلبرگی دیگر
و دیگری،
دل بر طالع طبیعت گره می‌زند.
شیره بر سر می‌مالد و در ذهن به دور خود می‌چرخد. می‌شود. یعنی می‌شود؟!
گلبرگ بعدی
می‌شود.
گلبرگی دیگر
نمی‌شود!
چشمان بر آخرین برگ قفل است. ردی از بال‌های زیبا و سپیدی پشتش نیست، حلقه‌ی بالای سرش نوری ندارد.
نمی‌شود!
گلبرگ‌ها تمام شده است و گل مرده... .
سیاهی‌ای بر قلبش سرازیر می‌شود!

​