پزشکی انسان واقعا می‌تواند سکوت را بشنود

آزمایش‌های پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز نشان می‌دهد حتی سکوت را نیز می‌توان شنید.

از زمان ارسطو، دانشمندان و فیلسوفان دراین‌باره بحث کرده‌اند که آیا سکوت هرگز «شنیده می‌شود». آزمایش‌های جدید پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز در ایالات متحده ممکن است به این بحث پایان دهد.
در پژوهش جدید از ترفند معروفی به نام (one-is-more illusion) استفاده شد؛ بدین صورت که مغز شنوندگان فریب داده شد تا فکر کنند دو صدای مجزا کوتاه‌تر از یک صدا هستند، درحالی‌که در واقع کل زمان آن‌ها یکی است.
به‌نوشته‌ی ساینس‌آلرت، پژوهشگران با جایگزین کردن صداها با سکوت متوجه شدند توهم توصیف‌شده همچنان موثر است. شرکت‌کنندگان سکوت مداوم را طولانی‌تر از دو سکوت جداگانه درک می‌کردند؛ با اینکه مدت زمان آن‌ها به‌طور کلی یکی بود. رویی ژه گ×و×ه، دانشجوی تحصیلات تکمیلی فلسفه و روانشناسی از دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: «کار ما نشان می‌دهد «هیچ چیز» را هم می‌توان شنید.»
پژوهشگران معتقدند ازآن‌جا که در این ترفندها همان واکنشی را دربرابر سکوت نشان می‌دهیم که دربرابر صدا نشان می‌دهیم، واقعا سکوت را می‌شنویم.
درمجموع ۱۰۰۰ شرکت‌کننده در هفت آزمایش به کار گرفته شدند. آزمایش‌های مشابه زیادی انجام شد که شامل سکوت‌های ناقص و سکوت‌هایی بود که ازنظر فاصله‌ با هم متفاوت بودند. در برخی آزمایش‌ها، صداهای پس‌زمینه مانند صدای رستوران‌های شلوغ و ایستگاه‌های قطار به عنوان قاب سکوت استفاده شد و در برخی نیز تُن صداها با هم فرق داشت. در تمام آزمایش‌ها اثرات یکسان بود: ظاهرا سکوت نیز همانند صدا پردازش می‌شد.

نمایش ساده آزمایش ها. A: جایگزینی سکوت به‌جای صداها، B: شرکت‌کنندگان از هدفون استفاده می‌کردند و در تمام آزمایش‌ها صداهای محیط پخش می‌شد تا وقتی آزمودنی‌ها به‌طور کامل در منظره صوتی غرق می‌شدند. C: صداهای پس‌زمینه برای آزمایش‌های یک و دو.
مطالعه جدید به دانش دانشمندان درباره‌ی عملکرد حس شنوایی انسان می‌افزاید. یان فیلیپس، فیلسوف و روانشناس در دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: «انواع توهمات و اثراتی که به‌نظر می‌رسد مختص پردازش شنیداری صدا باشد، در سکوت نیز مشاهده شد که نشان می‌دهد واقعا نبود صدا را نیز می‌شنویم.»
مطالعات بسیاری نشان می‌دهند که سکوت می‌تواند در ادراک صداها مهم باشد (مانند مکث بین کلمات)، اما تا این لحظه هیچ مدرک تجربی محکمی دراین‌باره نداشته‌ایم که خود سکوت می‌تواند به عنوان محرکی برای مغز عمل کند.
در مرحله بعد، پژوهشگران می‌خواهند این موضوع را بررسی کنند که اگر سکوت به‌طور کامل از صداها جدا باشد (یعنی مانند این آزمایش‌ها در صداها تعبیه نشده باشد)، چگونه ممکن است سکوت را درک کنیم. همچنین این سوال مطرح می‌شود که آیا ما هرگز سکوت کامل را تجربه می‌کنیم. دانش حاصل از این مطالعات می‌تواند به یافتن درمان مشکلات شنوایی مختلف کمک کند.

چاز فایرستون، دانشمند علوم شناختی از دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: «فیلسوفان مدت‌ها دراین‌باره بحث کرده‌اند که آیا سکوت چیزی است که واقعا می‌توانیم آن را درک کنیم، اما تاکنون مطالعه‌ای به‌طور مستقیم به این مساله نپرداخته بود.»