شعر اشعار همام تبریزی

[S O-O M]

ای آنکه لبت آب حیات طرب است
روی تو چو باده خرمی را سبب است

جان از لب یار می ستاند لب تو
این کاب حیات جان ستاند عجب است

 

[S O-O M]

در آرزوی تو شمع را جان به لب است
زان مرده و سوخته چو من روز و شب است

ای شمع رخ تو را دو صد پروانه
پروانه منم دست تو سوزد عجب است

 

[S O-O M]

با روی تو شمع برفروزد عجب است

باحسن تو دیده بر ندوزد عجب است

گفتی که زشمع سوخت دستم ناگاه

خورشید که از شمع بسوزد عجب است

 

[S O-O M]

میلت به من ای یار موافق عجب است
مهرت به من ای نگار صادق عجب است

عاشق دیدی در انتظار معشوق
معشوق در انتظار عاشق عجب است

 

[S O-O M]

ای بی خبران شکل مجازی هیچ است
احوال فلک بدین درازی هیچ است

برگیر به عقل پرده از چشم خیال
تا بشناسی کاین همه بازی هیچ است

 

[S O-O M]

ای زلف به تاب دوست تاب تو که راست
وی لعل خوشش برگ عتاب توکه راست

ای چشمش اگر سوال جان خواهی کرد
جز دادن جان دگر جواب تو که راست

 

[S O-O M]

ل*ب بر ل*ب من نهاد این لطف بس است

می گفت که با کشته خویشم ه*و*س است

جان زندگیی یافت ز بوی نفسش

معلومم شد که زندگانی نفس است

 

[S O-O M]

ای باد مراغه حال خویشان خون است
وان یار مرا زلف پریشان چون است

خون گشت دلم ز درد نادیدنشان
گویی دل نازنین ایشان چون است

 

[S O-O M]

ترشی تو ولیک نکته ات شیرین است
یک نکته تو لایق صد تحسین است

چون نکته شنیدم از دهانت گفتم
دری که ز کـ×و×ن خر بیفتد این است

 

[S O-O M]

گفتم که مگر رای تو فرزانگی است

رفتیم و هنوز سر بیگانگی است

هر حیله که در تصور عقل آید

کردیم کنون نوبت دیوانگی است