معرفی معرفی ساز ملودیکا

[lucifer]

‏Melodica سازی کوچک و سبک است که از خانواده سازهای بادی زبانه دار است. صدا در این ساز توسط فوت کردن و دمیدن همچنین فشردن دکمه های کیبورد تولید می شود. اگر چه ملودیکا سازی بادی است اما مانند پیانو توسط کلید نواخته می شود از این رو به ملودیکا پیانو بادی نیز گویند. ملودیکا ساز ساده و مدرنی است که در مدت زمان کوتاهی در بین مردم در سر تا سر دنیا مورد توجه قرار گرفت و هواداران زیادی پیدا کرد.

ساز ملودیکا که از خانواده سازهای هوا صدای زبانه دار است، دارای ساختاری ساده است که صوت از طریق دمیدن در ساز و فشردن کلیدها تولید می شود. پولی‌فونیک یا چند صدایی بودن ملودیکا مهمترین تفاوت این ساز با سایر سازهای بادی است. ملودیکا اگر چه قدمتی طولانی ندارد اما به سرعت مورد توجه موزیسین های زیادی در دنیا قرار گرفته است. از این رو با نام های مختلف در دنیا شناخته می شود از مشهورترین نام های این ساز پیانیکا، هارمونیکای کلیدی، ملودی هورن، ملودیون، تریولا، دیامونیکا، پیانتا، کالویتا و… را می توان نام برد.

اولین بار ملودیکا در کشور ایتالیا توسط فردی به نام آندری بورل،
ساخته شد و در سال ۱۹۵۰ میلادی کمپانی هونر شکل مدرن این ساز را ساخت که
در واقع فرم امروزی این ساز است.

در ۱۹۶۰ ملودیکا توسط استفان مایکل ریش که یک آهنگساز مینیمالیست بود در قطعه ای بنام ملودیکا مورد استفاده قرار گرفت. همچنین فیل مور در آلبوم همین حالا برای اولین بار ملودیکا را بکار گرفت. بعد ها نوازنده برزیلی هرمتو پاسکول ملودیکا را همراه با آواز خواندن استفاده کرد. استفاده ملودیکا توسط نوازنده ای به نام آگوستوس پابلو باعث شهرت هر چه بیشتر این ساز شد. در بین کشورها در جامائیکا این ساز از طرفداران زیادی برخوردار بود و سازی محبوب در میان مردمانش به شمار می رفت.

در ۱۹۶۰ ملودیکا توسط استفان مایکل ریش که یک آهنگساز مینیمالیست بود در قطعه ای بنام ملودیکا مورد استفاده قرار گرفت. همچنین فیل مور در آلبوم همین حالا برای اولین بار ملودیکا را بکار گرفت. بعد ها نوازنده برزیلی هرمتو پاسکول ملودیکا را همراه با آواز خواندن استفاده کرد. استفاده ملودیکا توسط نوازنده ای به نام آگوستوس پابلو باعث شهرت هر چه بیشتر این ساز شد. در بین کشورها در جامائیکا این ساز از طرفداران زیادی برخوردار بود و سازی محبوب در میان مردمانش به شمار می رفت.

بعدها با گسترش این ساز طرفداران بسیاری را در سر تا سر جهان به خود اختصاص داد
و همچنان علاقه مندان زیادی در بین موزیسین ها چه تک نوازی،
همنوازی و همراه با ارکستر پیدا کرد.

 

[lucifer]

این ساز بادی دارای کلیدهایی است است که در پیانو با نام کلاویه شناخته می شود
و به آن کیبورد نیز گفته می شود.
این ساز دارای مخزن هوا و یک نی است که به دهانه ساز متصل می شود.

 

[lucifer]

ملودیکا دارای محدوده صوتی متفاوت است که گستره صوتی آن دارای حجم صدای دو تا سه اکتاو است.
با توجه به محدوده صوتی ساز شکل ظاهری آن نیز متفاوت است
و دارای انواع زیر است:

 

[lucifer]

ملودیکای سوپرانو و آلتو:
این مدل نسبت به انواع دیگر صدای قویتر و نازکتری دارد.
طوری طراحی شده است که روی کیبورد دست چپ کلیدهای سیاه و دست راست کلیدهای سفید را حرکت می دهد.

 

[lucifer]

ملودیکای تنور:
این نوع ملودیکا دارای صدای پایین و بم تر نسبت به ملودیکای سوپرانو و آلتو است. کیبورد توسط دست راست نواخته می شود و دست چپ شاسی پشت ساز را نگه می دارد. در واقع تنور با اضافه شدن لوله ای به ملودیکا و توسط دو دست نواخته می شود.

 

[lucifer]

ملودیکای باس:
باس کاربردی و رایج تر در بین نوازندگان حرفه ای است
که می توان با آن صداهای زیر و بم کامل را اجرا کرد.
این نوع از ملودیکا از قیمت بالایی برخوردار است.

 

[lucifer]

آکوردینا:
از جنس فلز است اما نوع چوبی آن نیز موجود است.
از آنجا که کیبورد آن شبیه آکاردئون کروماتیک است
و مانند آن عمل می کند به ملودیکای آکوردینا معروف است.

 

[lucifer]

ملودیکا که سازی بادی است همانند ساز دهنی و پیانو عمل می کند. با توجه به ساختار آن که شامل لوله پلاستیکی و کیبورد است، با فشردن کلیدها و فوت کردن در لوله دهنی جریان هوا موجب ارتعاش زبانه ها می شود و صدا تولید می کند. هوا از طریق لب نوازنده به سمت کلید ها حرکت می کند. بم یا زیر بودن صدا به حجم هوا و میزان لرزش سیم ها بستگی دارد.

 

[lucifer]

برای نواختن نوازنده با توجه
به انواع ساز از یکی از دست ها برای نگه داشتن ساز و از دست
دیگر برای نگه داشتن کلاویه ها که در پشت ساز قرار دارند استفاده می کند.

 

[lucifer]

این ساز را هم به حالت ایستاده
و هم به حالت نشسته می توان نواخت.
ملودیکا اگر چه شبیه ساز دهنی است اما زیر و بم کردن نت ها در آن نسبت به ساز دهنی سخت تر است.