معرفی معرفی ساز درام یا درامز

[lucifer]

درام از قدیمی ترین سازهای جهان است، که ستون موسیقی برای گروه می باشد. سازی که قلب هر گروه موسیقی است و ریتم را حفظ می کند. درام، درامز و یا درام کیت سازی است که از چندین ساز کوبه ای تشکیل شده است و نوعی هماهنگی خاص بین گروه بوجود می آورد. این ساز امروزه بخش جدا نشدنی موسیقی پاپ و کنسرت ها می باشد. از درام در رژه ها ی نظامی و موسیقی نظامی استفاده می شود و دارای طرفداران زیادی در هر سبک است.

مجموعه ای از سازهای کوبه ای که با هم تشکیل ساز مستقلی را می دهند، درام یا درامز گویند.
این ساز در زبان فارسی همان طبل است.
در واقع مجموعه ای از طبل ها و سنج ها است که روی پایه های مخصوص قرار می گیرد.

کاربرد این ساز در سبک های پاپ،
راک، جاز،
کانتری و بلوز بسیار است.
کسی که ساز درامز را می نوازد، درامِر نامیده می شود.

ساز درامز گاهی به اشتباه ساز جاز نامیده می شود،
اما در حقیقت جاز ساز نیست بلکه سبکی از موسیقی است.
جاز یا جَز سبکی که در بین سیاه پوستان آمریکایی رواج داشته و از مهمترین ویژگی های این سبک پرسش و پاسخ، مکث و ضرب، چند ضربی بودن و بداهه نوازی است.

سازی قدیمی به قدمت تاریخ که دستخوش تغییرات زیادی قرار گرفته است تا به شکل امروزی تغییر شکل یافته است. درام های قدیمی به شکل تنه درخت بودند که بر روی آن پوستی کشیده شده است. در حقیقت مشخص نیست برای اولین بار این ساز توسط چه کسی و کجا ساخته و نواخته شده است. بر حسب شواهد بدست آمده درام الیگیتور قدیمی ترین درام است و دارای قدمت زیاد حدود ۵۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح است که در مراسم مذهبی مورد استفاده قرار می گرفت و از خاک رس و پوست تمساح ساخته شده است.

با گذشت زمان
با پیشرفت تکنولوژی و با ساختن کاسه و
پوسته ها شکل امروزی این ساز را داریم.

با توجه به تنوعی
که در ساخت این ساز موجود است،
کشش پوسته آن متفاوت است.
این که امروزه ساز درامز به این شکل در آمده است مسیر پر پیچ و خمی را طی کرده است.

همانطور که گفته شد ساز درام مجموعه ای از سازهای کوبه ای است که در ابتدا سازهای این مجموعه از قبیل طبل و سنج بوده اند و در موسیقی نظامی و ارکسترال کاربرد داشتند. بعدها نوازندگان پرکاشن از پدال پا در سال ۱۸۴۰ برای اولین بار استفاده کردند. دو دهه بعد پرکاشنیست از چندین درام همچون سنج ها، درام بیس، طبل کوچک و… به همراه چوبی در دست که بر آنها ضربه می زدند در اجراها استفاده می شد. از سال ۱۹۰۰ به بعد تکنیک درامینگ دوبل توسط پدال اجرا شد. و بدین ترتیب در طی سالیان زیاد اجزای دیگری از قبیل برس های سیمی برای ضربه زدن اضافه شد. در سال ۱۹۸۰ درام های الکتریکی خودکار نیز مرسوم شدند و تا حدودی جای درام های کلاسیک را گرفتند اما با این حال این ساز قدیمی در فرهنگ ها و آیین های مختلف در مراسم فرهنگی و مذهبی کاربرد زیادی داشت و دارد. از درامز از گذشته تا به امروز در تئاتر، کنسرت، فیلم های صامت، اجراهای خیابانی و …. استفاده شده است. سازی مقدس که علاقه مندان زیادی در سر تا سر دنیا دارد.

 

[lucifer]

ساز درامز در واقع از تعدادی طبل و سنج تشکیل شده است که بر روی پایه نصب شده است. دو تکه چوب و تعدادی پدال در پایین پایه ها در نظر گرفته شده است. این ساز دارای بدنه های چوبی و پوسته هایی از جنس طلق می باشد که در دو طرف طبل قرار می گیرد. سایز طبل ها متفاوت است و سوراخ هایی هم در کناره بدنه ساز موجود است که باعث خروج صدا می شود. به طور کلی درامز مجموعه ای از سازها زیر می باشد که در سبک های مختلف تعداد سنج ها و طبل ها متفاوت می باشد.

درامز سازی با انواع گوناگون از نظر شکل،
اندازه،
تعداد طبل ها و سنج ها است که با توجه به سبک های مختلف انواع آن فرق می کند.

با توجه به قدمت این ساز و اینکه مختص ناحیه و منطقه ای نیست انواع گوناگونی از این ساز با پوسته های مختلف وجود دارد که هر کدام از این پوسته ها کشش خاصی دارد. پوسته های درام از چوب های مختلف که هر کدام مزایای خاص خود را دارند ساخته شده اند. چوب افرا دارای صدای گرم و طنین انگیز است. چوب بلوط و ماهون دارای صدایی با حجم بیشتر برای طبل ها است. چوب درخت غان صدایی خشن تر نسبت به بقیه دارد.

درام توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوب طبل نواخته می شود.
با کمک پدال هایی که با پا به حرکت در می آید ب
یس درام و سنج ها کنترل می شود.