- شناسه کاربر
- 91
- تاریخ ثبتنام
- 2020-10-14
- آخرین بازدید
- موضوعات
- 442
- نوشتهها
- 3,257
- راهحلها
- 2
- پسندها
- 6,373
- امتیازها
- 463
- محل سکونت
- خسته آباد✨️
در مذهب تشیع مسئله امامت جایگاه رفیعی دارد. شیعه معتقد است سرنوشت امور دینی و دنیایی مردم از جانب خدا و به واسطه پیامبر (ص) به امام داده شده است و آخرین حجت خدا در غیبت به سر میبرد و شیعیان منتظرند، با ظهورش جامعه اخلاقی را در جهان تجربه کنند.
روزی فرا میرسد که جهان در پرتوی ظهور رهبری الهی و آسمانی و با تأیید عنایت پروردگار، از ستم ستمگران نجات مییابد و انسانها از فلاکت موجود و نابسامانی و ناامنی و تیره روزی رها میشوند و سرانجام به کمال مطلوب و زندگی شرافتمندانه ای دست مییابند.
در اعتقاد شیعیان امام خورشیدی است که وقتی ظهور و طلوع کند عالم را روشن میکند، لذا یکی از تعابیری که در قرآن از ظهور امام شده و حاکی از ظهور امام است این است که میفرماید: (زمر/۷۰) وقتی امام ظهور میکنند زمین با نور پروردگار روشن میشود.
یکی از آزمونهای سنگینی که در مسیر جامعه شیعه و مؤمنین قرار گرفته، امتحان غیبت امام است. امام زمان (عج) آغاز امامت شأن همراه با غیبتشان است که در دو دوران قابل بررسی است، یکی غیبت صغری و دیگری غیبت کبری.
آغاز ولایت در خفا
از آنجایی که رسول خدا و امامان معصوم از تولد امام مهدی سخن گفته بودند؛ حکومت عباسی مدتها امام یازدهم شیعیان را در پادگانی نظامی زیر نظر داشتند تا فرزندی از آن حضرت باقی نماند. امام حسن عسکری (ع) نیز با پنهان کردن خبر ولادت فرزند خویش در ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرا این نقشه را باطل میکند امام شب پیش از شهادت به دور از چشم مأموران خلیفه، نامههای بسیاری درباره ولایت فرزندش به شهرهای گوناگون فرستاد. با شهادت امام حسن عسکری (ع) در هشتم ربیعالاول سال ۲۶۰ هجری قمری به دست معتمد عباسی؛ حضرت حجت که در آن زمان ۵ سال داشتند، به امامت رسید، کم کم خبر وجود فرزندی از سلاله پاک امامت پخش شد اما تلاش خلیفه عباسی برای یافتن ایشان بی فایده بود و حضرت مهدی (ع) ۶۹ سال در خفا با عدهای خاص در ارتباط بود.
از این دوران با عنوان «غیبت صغری» یاد میکنند و چهار نفر به ترتیب «نایب خاص» بودند. معنای نایب خاص این است که شخص آنها به خصوص از طرف امام مشخص شده و واسطه بین جامعه مؤمنین و امام بودند. آنها امام را زیارت میکردند و دستورهای لازم برای هدایت جامعه مؤمنین را از ایشان دریافت میکردند. گاهی برخی از دستورها مربوط به افرادی خاص بود که از طریق این نواب به آنها میرسید. این چهار نفر، عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری بودند.
اولین نایب خاص امام زمان (عج) عثمان بن سعید سمّان است که وکیل امام هادی و امام عسکری هم بود و در سلسله وکالت تقریباً در رأس این سلسله به حساب میآمدند و وقتی زمان رحلت و وفاتشان فرا رسید حضرت نامهای به او نوشتند که دیگر کسی را به جای خودتان معین نکند و بعد از این غیبت کبری شروع میشود.
عصر طولانی غیبت
در غیبت صغری رابطه مردم با امام (ع) به کلی قطع نشد این دوره را میتوان دوران آمادگی برای غیبت کبری میدانند که در آن ارتباط قطع شد و مردم موظف شدند در امور خود به «نواب عام» یعنی فقها و آگاهان به احکام شرع مراجعه کنند.
اگر غیبت کبری ناگهان رخ میداد ممکن بود موجب انحراف افکار شود و ذهنها آماده پذیرش آن نباشد اما به تدریج و در طول مدت غیبت صغری ذهنها آماده شد و بعد غیبت کامل آغاز گردید و نیز ارتباط با امام توسط نواب خاص در دوران غیبت صغری و همچنین شرفیابی برخی از شیعیان به خدمت امام قائم (عج) در آن دوره مساله ولادت و حیات آن گرامی را بیشتر تثبیت کرد
جابر بن عبدالله انصاری با شنیدن خبر غیبت حضرت مهدی (عج) از پیامبر پرسید: «آیا در غیبت حضرت، شیعیانش بهره و فایدهای از او خواهند برد؟» حضرت رسول فرمودند: «بله، قسم به کسی که مرا به نبوت برانگیخت، همانا شیعیانش از او بهره مند میشوند و به نور او روشنی مییابند؛ همانند بهرهمندی مردم از خورشید، آن گاه که ابر آن را پوشانده باشد.»
روزی فرا میرسد که جهان در پرتوی ظهور رهبری الهی و آسمانی و با تأیید عنایت پروردگار، از ستم ستمگران نجات مییابد و انسانها از فلاکت موجود و نابسامانی و ناامنی و تیره روزی رها میشوند و سرانجام به کمال مطلوب و زندگی شرافتمندانه ای دست مییابند.
در اعتقاد شیعیان امام خورشیدی است که وقتی ظهور و طلوع کند عالم را روشن میکند، لذا یکی از تعابیری که در قرآن از ظهور امام شده و حاکی از ظهور امام است این است که میفرماید: (زمر/۷۰) وقتی امام ظهور میکنند زمین با نور پروردگار روشن میشود.
یکی از آزمونهای سنگینی که در مسیر جامعه شیعه و مؤمنین قرار گرفته، امتحان غیبت امام است. امام زمان (عج) آغاز امامت شأن همراه با غیبتشان است که در دو دوران قابل بررسی است، یکی غیبت صغری و دیگری غیبت کبری.
آغاز ولایت در خفا
از آنجایی که رسول خدا و امامان معصوم از تولد امام مهدی سخن گفته بودند؛ حکومت عباسی مدتها امام یازدهم شیعیان را در پادگانی نظامی زیر نظر داشتند تا فرزندی از آن حضرت باقی نماند. امام حسن عسکری (ع) نیز با پنهان کردن خبر ولادت فرزند خویش در ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در سامرا این نقشه را باطل میکند امام شب پیش از شهادت به دور از چشم مأموران خلیفه، نامههای بسیاری درباره ولایت فرزندش به شهرهای گوناگون فرستاد. با شهادت امام حسن عسکری (ع) در هشتم ربیعالاول سال ۲۶۰ هجری قمری به دست معتمد عباسی؛ حضرت حجت که در آن زمان ۵ سال داشتند، به امامت رسید، کم کم خبر وجود فرزندی از سلاله پاک امامت پخش شد اما تلاش خلیفه عباسی برای یافتن ایشان بی فایده بود و حضرت مهدی (ع) ۶۹ سال در خفا با عدهای خاص در ارتباط بود.
از این دوران با عنوان «غیبت صغری» یاد میکنند و چهار نفر به ترتیب «نایب خاص» بودند. معنای نایب خاص این است که شخص آنها به خصوص از طرف امام مشخص شده و واسطه بین جامعه مؤمنین و امام بودند. آنها امام را زیارت میکردند و دستورهای لازم برای هدایت جامعه مؤمنین را از ایشان دریافت میکردند. گاهی برخی از دستورها مربوط به افرادی خاص بود که از طریق این نواب به آنها میرسید. این چهار نفر، عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری بودند.
اولین نایب خاص امام زمان (عج) عثمان بن سعید سمّان است که وکیل امام هادی و امام عسکری هم بود و در سلسله وکالت تقریباً در رأس این سلسله به حساب میآمدند و وقتی زمان رحلت و وفاتشان فرا رسید حضرت نامهای به او نوشتند که دیگر کسی را به جای خودتان معین نکند و بعد از این غیبت کبری شروع میشود.
عصر طولانی غیبت
در غیبت صغری رابطه مردم با امام (ع) به کلی قطع نشد این دوره را میتوان دوران آمادگی برای غیبت کبری میدانند که در آن ارتباط قطع شد و مردم موظف شدند در امور خود به «نواب عام» یعنی فقها و آگاهان به احکام شرع مراجعه کنند.
اگر غیبت کبری ناگهان رخ میداد ممکن بود موجب انحراف افکار شود و ذهنها آماده پذیرش آن نباشد اما به تدریج و در طول مدت غیبت صغری ذهنها آماده شد و بعد غیبت کامل آغاز گردید و نیز ارتباط با امام توسط نواب خاص در دوران غیبت صغری و همچنین شرفیابی برخی از شیعیان به خدمت امام قائم (عج) در آن دوره مساله ولادت و حیات آن گرامی را بیشتر تثبیت کرد
جابر بن عبدالله انصاری با شنیدن خبر غیبت حضرت مهدی (عج) از پیامبر پرسید: «آیا در غیبت حضرت، شیعیانش بهره و فایدهای از او خواهند برد؟» حضرت رسول فرمودند: «بله، قسم به کسی که مرا به نبوت برانگیخت، همانا شیعیانش از او بهره مند میشوند و به نور او روشنی مییابند؛ همانند بهرهمندی مردم از خورشید، آن گاه که ابر آن را پوشانده باشد.»
نام موضوع : غیبت صغری زمینهساز غیبت کبری/درایت امام عسکری(ع)
دسته : زندگی نامه امامان و پیامبران