معرفی عجایب هفت گانه طبیعی دنیا!

[شاهزاده آبی مرداد]

گرند کنیون​

گراند کنیون یک ژرف‌دره در جنوب غربی ایالات متحده است که دلایل خوبی برای نام گزاری آن با “گرند” وجود دارد. این دره با عمق بیش از یک مایل، طول رودخانه ۲۷۷ مایل و عرض بین چهار تا ۱۸ مایل، یکی از بزرگترین و طولانی ترین دره های جهان است. مساحتی بالغ بر ۹.۵ میلیون مایل مربع را پوشش می دهد. بزرگتر از ایالت رود آیلند. این شگفتی طبیعی از طریق فرسایش توسط رودخانه کلرادو شکل گرفت. و زمین‌شناسان از لایه‌های متمایز آن برای تخمین سن این دره استفاده کردند. گرند کنیون بین ۳۰ تا ۷۰ میلیون سال سن دارد. جای تعجب نیست که قدمت برخی فسیل‌ها به دوره پرکامبرین یعنی ۱۲۰۰ میلیون تا ۷۴۰ میلیون سال پیش باز می‌گردد.

بازدیدکنندگان می توانند با رفتن به پارک ملی گرند کنیون در آریزونا و تماشای این چشم انداز، گرند کانیون را شخصاً ببینند. یا می‌توانند با رفت و برگشت در رودخانه یا پیاده روی در میان دره با فاصله خیلی نزدیک تر آن را ببینند. شما باید در پوشیدن لباس محتاط باشید. زیرا تغییرات ناگهانی در ارتفاع می تواند بر بارش و دما تأثیر بگذارد و داخل دره می تواند بسیار سردتر از بالا باشد.

دیواره بزرگ مرجانی​

دیواره بزرگ مرجانی که تقریباً ۲۱۶۰۰۰ مایل مربع از دریای مرجانی را پوشش می‌دهد، بزرگترین صخره های مرجانی جهان است. بیش از ۲۵۰۰ صخره و ۹۰۰ جزیره این شگفتی طبیعی را تشکیل می دهند. که بیش از ۱۲۰۰ مایل در امتداد خط ساحلی شمال شرقی استرالیا امتداد دارد. این صخره دارای تنوع زیستی باورنکردنی است. بیش از ۱۵۰۰ گونه ماهی، ۴۰۰۰ گونه نرم تن و ۴۰۰ گونه مرجانی را می توان در اکوسیستم های وسیع این صخره یافت. این صخره همچنین به عنوان زیستگاه حیاتی برای گونه هایی است که بسیاری از مردم برای تامین پروتئین به آن ها متکی هستند. و به عنوان یک طوفان طبیعی عمل می کند که بسیار موثرتر از هر چیزی که توسط انسان ساخته شده است.دیواره بزرگ مرجانی علیرغم اندازه بسیار بزرگش با مشکل مواجه است. گرم شدن دریاها تهدیدی برای مرجان ها هستند که به تغییرات دمای آب حساس وابسته است. چندین رویداد سفید شدن، انبوه بخش‌های قابل‌توجهی از مرجان‌ها را از بین برده‌اند. که تخمین زده می‌شود ۵۰ درصد از آن ها از بین رفته و تا ۶۷ درصد در بخش شمالی منطقه صخره‌ها نیز از بین رفته‌اند. یونسکو می‌خواهد دیواره مرجانی بزرگ را به فهرست مکان‌های طبیعی در معرض خطر اضافه کند، اما استرالیا اقدامی نکرده است. برخی افراد خود دست به کار شده و سعی می کنند مرجان هایی را که از دست رفته اند دوباره بکارند

بندر ریو دو ژانیرو​

بندری که در اطراف ریو دو ژانیرو برزیل پیچیده است، بزرگترین خلیج دیدنی و طبیعی جهان است. فرسایش اقیانوس اطلس این شگفتی طبیعی را که به خلیج گوانابارا نیز معروف است، ایجاد کرد. زمین های اطراف بندر پر از کوه است. از جمله تپه های تیجوکا با ارتفاع ۳۳۵۰، قله کورکووادو با ارتفاع ۲۳۱۰ فوت، و شوگر لوف با ارتفاع ۱۲۹۶ فوت. کشتی های باری بزرگ و قایق های تفریحی اغلب در بندر ریو دو ژانیرو دیده می شوند. هم یک آبراه حیاتی برای کشتیرانی و هم یک مقصد توریستی محبوب با سواحل شنی خیره کننده اطراف‌اش. متأسفانه آلودگی خلیج گوانابارا را تهدید می‌کند. روزانه مقادیر زیادی فاضلاب خام و زباله‌های صنعتی ناشی از تأسیسات مانند پایانه‌های نفتی، دو فرودگاه و هزاران کارخانه به بندر می‌ریزد. از سوی آب و هوای گرم نیز بر آن تاثیر گذاشته است.

قله اورست

کوه اورست در مرز نپال و تبت بلندترین کوه جهان است. قله آن بالاترین نقطه از سطح دریا روی زمین با ارتفاع تقریباً ۲۹۰۳۲ فوتی است. این کوه همچنان در حال رشد است زیرا صفحات تکتونیکی متحرک همچنان آن را به سمت بالا می راند. با همان روشی که برای اولین بار در میلیون ها سال پیش شروع به شکل گیری کرد. بازدیدکنندگان شجاع می توانند کوه اورست را پیاده بپیمایند، اما نه بدون افراد با تجربه و همراهی آموزش دیده که در مسیر او را راهنمایی کند.

چنین ارتفاعات بالا، بدن را از اکسیژن محروم می کند، و سفری که قبلاً دشوار بود، از نظر فیزیکی دشوارتر می شود، و اکتشافات ماه ها طول می کشد تا تکمیل شوند. صعود به قله اورست خطرناک است و فقط برای کوهنوردان بسیار ماهر توصیه می‌شود. اخیرا، دانشمندان، میکروپلاستیک‌هایی را در بالای اورست کشف کرده‌اند که یادآور هشداردهنده‌ای است که آلودگی ناشی از انسان تا چه اندازه انتشار پیدا کرده است.

شفق قطبی​

شفق‌های قطبی معمولاً در قطب شمال در اطراف ایسلند، گرینلند، کانادا و شمالی‌ترین بخش‌های اسکاندیناوی ظاهر می‌شوند. پارک ملی دنالی در آلاسکا یکی دیگر از مکان های عالی برای دیدن آن‌هاست. آن ها را می توان به صورت نورهای موج مانند یا ورقه ای در آسمان مشاهده کرد. و اغلب به رنگ سبز یا قرمز و بسیار درخشان، توسط الکترون های جو، در ارتفاعات ۶۲۰ مایلی ایجاد می‌شوند. این نورها که شفق قطبی نامیده می شوند تا حد زیادی غیرقابل پیش بینی هستند، اما دانشمندان برای تحقیق در مورد تعاملات بین مغناطیس و اپتیک روی ظاهر آن ها حساب می کنند.

بهترین زمان برای دیدن این چراغ های رقصان بین ماه های مارچ و اپریل یا بین سپتامبر و اکتبر است. اگر به دنبال دیدن آن ها هستید، حتما لباس گرم بپوشید. شاید یک شب طولانی در دمای سرد آنجا باشید. لایه‌هایی از لباس‌های عایق‌بندی شده و قمقمه با نوشیدنی‌های گرم تا حد زیادی کمک می‌کند تا تجربه بینظیری داشته باشید.

آتشفشان پاریکوتین​

آتشفشان پاریکوتین یک آتشفشان مخروطی خاکستری است که در میچوآکان مکزیک واقع شده است. جهان رشد این آتشفشان را از زمانی که در سال ۱۹۴۳ در مزرعه ذرت کشاورز دیونیزیو پولیدو آغاز کرد، مشاهده کرده است. و در واقع جوانترین آتشفشان جهان است. اهالی روستایی که این آتشفشان از آن سربرآورد، سه هفته پیش از آن نیز صداهایی رعدمانند می‌شنیدند. در حالی که آسمان صاف و خورشیدی بود و این برایشان تعجب برانگیز. تا این که یک روز در ۲۰ فبروری ۱۹۴۳، کشاورز دیونیسیو پولیدو و همسرش پائولا حین کار دیدند که زمین پیش رویشان بالا آمده. ترک خورده و شکافی ۲ تا ۲ و نیم متر در آن ایجاد شده است. پس از آن صدهایی سوت مانند شنیده شده و از شکاف ایجاد شده دودی شروع به بیرون آمدن کرده و پس از چند ساعت شکاف ایجاد شدده به یک آتشفشان کوچک بدل شد است.

طبق گفته پولیدو، ارتفاع آن در ۲۴ ساعت اول شکل‌گیری بین دو تا ۲.۵ متر افزایش یافت. در حالی که در سال ۲۰۲۱، ارتفاع آن بین ۹۱۰۱ تا ۱۰۳۹۷ فوت تخمین زده می‌شود. بازدیدکنندگان می توانند این شگفتی طبیعی را از دامنه کوه یا حتی از دهانه آن تماشا کنند. آن ها حتی می توانند یک کلیسای نیمه مدفون که تنها دو برج آن در سان خوان باقی مانده را از لبه دهکده پاریکوتین ببینند. که توسط آتشفشان هنگام برخاستن از زمین مدفون شد. این رویداد باعث شد دانشمندان یک چرخه کامل از زندگی یک آتشفشان را از تولد تا مرگ از نزدیک ببینید و مورد مطالعه قرار دهند. به همین سبب پاریکوتین به فهرست عجایب هفتگانه طبیعی اضافه شد.

آبشار ویکتوریا​

آبشار ویکتوریا، بزرگترین آبشار جهان، در جنوب آفریقا و در مرز زامبیا و زیمبابوه قرار دارد. رودخانه زامبزی به عنوان منبع آب آبشار عمل می کند. آبشار ویکتوریا بیش از ۵۶۰۰ فوت عرض و ۳۰۰۰ فوت ارتفاع دارد و عمق متوسط آن حدود ۳۲۸ فوت است. این شگفتی طبیعی وسیع، بخش‌هایی از پارک ویکتوریا در زیمبابوه، پارک ملی زامبزی زیمبابوه و پارک ملی در زامبیا را اشغال می‌کند. اغلب می‌توان رنگین‌کمان‌هایی را دید که روی این آبشار کمان انداخته‌اند. حتی در شب که نور ماه درون آب می‌افتد نیز کمانی از نور روی این آبشار نمایان است که به آن “ماه کمان” گفته می‌گویند. اگر می‌خواهید از این آبشار دیدن کنید، آماده خیس شدن باشید. طول آبشار ویکتوریا به ارتفاع ۱۶۴۰ فوتی می‌رسد. حتی نماهایی از افشانه ساطع شده از این آبشار تا ۳۰ مایل دورتر نیز دیده می‌شود.


https://ck.yektanet.com/a/click/v4-...%D9%86/&lts=1666379914.418&vts=1666379949.704