معرفی ساختمان امپایر استیت نیویورک

[دمیــــــورژ]

طراحی بلندترین برج جهان، تنها نیمی از راه بود و برای ساختن چنین طرحی، باید بهترین تیم‌های ساخت‌وساز انتخاب می‌شدند. فرایند ساخت باید هرچه‌زودتر شروع و پایان می‌یافت؛ چراکه درآمدزایی باید به‌سرعت هزینه‌های ساخت را تأمین می‌کرد. شرکت ساختمان‌سازی Starrett Bros & Eken اولین پیشنهادها را به راسکوب دادند و ادعا کردند در ۱۸ ماه، ساخت امپایر استیت را به‌پایان می‌رسانند.

 

[دمیــــــورژ]

هیچ ابزاری نداریم؛ حتی یک بیل و کلنگ هم نداریم. آقایان، این ساختمان شما قطعا مشکلات پیش‌بینی‌نشده‌ای خواهد داشت. تجهیزات عادی ساختمان‌سازی اصلا برای آن مناسب نخواهند بود. ما تجهیزات جدید و افراد جدید مناسب با این پروژه را تأمین می‌کنیم. درنهایت، آن‌ها را می‌فروشیم و تنها تفاوت قیمت را دریافت می‌کنیم. ما در همه‌ی پروژه‌های بزرگ همین کار را انجام می‌دهیم. چنین رویکردی هزینه‌ی کمتری درمقایسه‌با اجاره‌ی تجهیزات دست‌دوم دارد و بازدهی بیشتری هم خواهد داشت.

طرح بلندپروازانه برای کشتی هوایی

دوره‌‌ی زمانی کوتاه پروژه، شرکت استارت را مجبور کرد طراحی و ساخت را به‌سرعت شروع کند. بیش از ۶۰ قرارداد برای اجرای پروژه باید منعقد می‌شد و خرید مواداولیه‌‌ی مخصوص، اولین مشکل آن‌ها بود. زمان‌بندی پروژه نیز با سخت‌گیرانه‌ترین روش‌ها طراحی شد. شرکت‌های پیمان‌کاری باید از میان بهترین‌ها انتخاب می‌شدند تا کیفیت لازم را در فرایند ساخت به کارفرمایان ارائه دهند.

اولین مرحله‌ی ساخت به تخریب هتل والدورف آستوریا اختصاص داشت. وقتی خبر تخریب رسانه‌ای شد، مردم درخواست‌های متعددی برای دریافت یادگاری از آن ارسال کردند. برخی آن‌ها نشان‌های فلزی ساختمان را طلب می‌کردند و برخی دیگر به‌دنبال کلید اتاق‌ها بودند. حتی آجرها، میله‌ی پرچم، قطعات پنجره‌ها و بسیاری جزئیات دیگر نیز در فهرست درخواست‌های مردم قرار داشت. درنهایت، مدیریت هتل حراجی‌هایی برای قطعات گوناگون آن برگزار کرد.

 

[دمیــــــورژ]

فرایند تخریب هتل به‌سرعت پیش رفت و به‌جز قطعات باارزش، سایر مواد سرنوشت دفن یا سوختن یا فروخته‌شدن برای کاربردهای مجدد را تجربه کردند. فرایند ساخت هم‌زمان با تخریب شروع شد و ۳۰۰ نفر کارگر در شیفت‌های شبانه‌روزی وظیفه‌ی کندن فونداسیون را برعهده گرفتند.

اسکلت فلزی​

در ۱۷مارس۱۹۳۰، ساخت اسکلت فلزی امپایر استیت شروع شد. ۲۱۰ ستون فولادی چهارچوب عمودی را تشکیل دادند که ۱‍۲ عدد از آن‌ها ارتفاعی به‌اندازه‌ی کل برج داشتند. دیگر قطعات به ارتفاع ۶ تا ۸ طبقه ساخته شدند. تیرآهن‌ها هربار حداکثر فاصله‌ی ۳۰ طبقه‌ای طی می‌کردند و چندین جرثقیل برای جابه‌جایی آن‌ها استفاده شد.

فونداسیونی به عمق ۱۷ متر، ستون‌های فلزی را پشتیبانی می‌کرد. لَمب در جریان اجرای فونداسیون و نصب اولین ستون‌ها، کنفرانسی خبری برگزار کرد و از جزئیات پروژه گفت. او صفحه‌های بزرگ فلزی برج را به پنجره‌هایی شیشه‌ای تشبیه کرد. به‌علاوه، او درباره‌ی نمای خارجی هم صحبت کرد که قرار بود از سنگ‌های خاص منطقه‌ی ایندیانا در آن استفاده شود. البته، از سنگ‌های سیاه سوئدی و تراکوتا و آجرنما نیز در نمای خارجی برج استفاده شد.

 

[دمیــــــورژ]

قطعات فلزی اسکلت به‌صورت پیش‌ساخته و طبق استانداردهای ساخت‌وساز نیویورک آماده شدند؛ استانداردی که به سازه‌ی فلزی امکان می‌داد ۱۲۰ هزار پاسکال فشار را تحمل کند. قطعات به‌گونه‌ای طراحی شدند که وزن فلز موردنیاز برای ساختمان به‌حداقل برسد.

 

[دمیــــــورژ]

خود را به‌خطر می‌انداختند. اغلب جمعیت زیادی در پایین ساختمان گردهم می‌آمدند و فعالیت شجاعانه‌ی کارگران را تماشا می‌کردند. همین فعالیت‌های شجاعانه بعدها بهانه‌ای برای عکاسان و روزنامه‌نگاران بی‌شمار شد تا داستان‌های جذاب از ساختن برج امپایر استیت تعریف کنند.

فرایند اتصال تیرآهن‌های امپایر استیت به‌تنهایی پروژه‌ای جذاب و درخورتوجه بود. گروه‌های چهارنفره برای اتصال قطعات فعالیت می‌کردند که انتقال، جانمایی، جوش‌دادن و پرچ‌کردن را به‌صورت نوبتی انجام می‌دادند. نفر اول ۱۰ میخ‌پرچ را درون کوره می‌گذاشت و به‌محض داغ‌شدن، آن‌ها را با انبری یک‌متری خارج می‌کرد و تا ارتقا ۱۵ متر به بالا پرتاب می‌کرد. نفر دوم از قوطی رنگ قدیمی استفاده می‌کرد تا پرچ‌های داغ را دریافت کند. او سپس میخ‌پرچ‌ها را با انبر خارج می‌کرد و برای زدودن هرگونه خاکستر، چندبار آن‌ها را به تیرآهن می‌کوبید. درنهایت، میخ‌پرچ‌های داغ داخل سوراخ‌های مدنظر در تیرآهن‌ها وارد می‌شدند.

دو نفر دیگر مراحل پایانی اتصال را انجام می‌دادند: یکی از آن‌ها سمت دیگر میخ‌پرچ را نگه می‌داشت و دیگری با چکش‌های مخصوص، ضربه‌ی نهایی را برای صاف‌کردن انتهای آن انجام می‌داد. این گروه‌های چهارنفره تمام روز مشغول کار بودند و فرایند پرچ‌کردن را از پایین سازه تا طبقه‌ی صدودوم انجام دادند. فرایند نصب اسکلت فلزی را مراسمی به‌یادماندنی به‌پایان رسید و حتی برای پرچ نهایی از قطعه‌ای طلایی استفاده شد.

 

[دمیــــــورژ]

اجرای اسکلت فلزی اولین رکوردشکنی سرعتی امپایر استیت بود. آن‌ها در هر هفته فعالیت، ۴.۵ طبقه از اسکلت فلزی را اجرا می‌کردند. چنین سرعتی به‌حدی زیاد بود که ۳۰ طبقه‌ی اول پیش از موعد مقرر، یعنی پایان‌یافتن جزئیات طبقه‌ی همکف، ساخته شد.

سنگ بنای امپایر استیت پس از پایان‌یافتن نصب اسکلت فلزی در رویدادی مخصوص نصب شد. اسمیث وظیفه‌ی نصب سنگ را برعهده گرفت. در این سنگ بنا، جعبه‌ای متشکل از یادگاری‌های ماندگار آن زمان قرار داشت. نسخه‌ای از روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز مجموعه‌ای از همه‌ی پول‌های رایج آمریکا و تاریخچه‌ای از زمین پروژه و عکس‌هایی از افراد درگیر در آن، درون جعبه قرار داشت.

مراسم پایان اسکلت فلزی

کارگران و تکنسین‌های حرفه‌ای​

با نگاهی به عکس‌های فرایند ساخت امپایر استیت، اولین چیزی که توجه شما را جلب می‌کند، شرایط جالب کاری تکنیسین‌های و کارگران است. در آن دوران، استانداردها و تجهیزات ایمنی به‌اندازه‌ی امروز پیشرفته نبودند؛ درنتیجه، به‌نظر می‌رسد فعالان در فرایند ساخت امپایر استیت، بیش از هر مهارتی به شجاعت نیاز داشتند. تصاویری که از روند اجرای اسکلت فلزی ثبت شدند، نشان‌دهنده‌ی هنر و عشق و صنعت خالص قرن بیستمی در یک سازه هستند.