آموزش زبان کره ای چند حرف دارد؟ آشنایی با سیستم نوشتاری زبان کره ای

[seon-ho]

الفبای زبان کره ای متشکل از چهارده حرف برای صامت های اصلی و ده حرف برای مصوت های اصلی است. علاوه بر این، الفبای کره ای چندین حروف مرکب هم دارد که هر یک از آن ها از دو حرف اصلی تشکیل می شوند.

حروف کره ای مانند زبان انگلیسی به صورت خطی نوشته نمی شوند، بلکه این حروف به صورت خوشه ای نوشته می شوند. جمله ای که در بالا مشاهده می کنید شش خوشه هجایی دارد. نوع چینش یا آرایش اجزای یک خوشه دو روش مجزا دارد؛ این موضوع بستگی به این دارد که نماد مصوت عمودی یا افقی باشد.

اولین بخش یک خوشه همیشه باید یک حرف صامت باشد (که در تصویر بالا با حرفC مشخص شده است)، بعد از آن باید یک مصوت بیاید ( در تصویر بالا با حرف V مشخص شده است). بعضی از مصوت هایی که عمودی هستند ، در سمت راست یک صامت نوشته می شوند ( درست مانند تصویر سمت چپ)؛ بعضی از مصوت ها که افقی هستند زیر یک صامت نوشته می شوند ( درست مانند تصویر سمت راست). جز سوم یک خوشه (که پایه نامیده می شود ) همیشه یک حرف صامت است و در قسمت زیرین خوشه نوشته می شود.

بعضی از هجا ها آخرین صامت را ندارند و با یک مصوت به پایان می رسند و در نتیجه، این خوشه به صورت زیر خواهد بود:

اگرچه هریک از هجاهای کره ای، در حالت نوشتاری، با یک حرف صامت شروع می شوند، ولی در حقیقت هر یک از این هجا ها در حالت گفتاری، با یک صدای صامت آغاز می شوند. یکی ازچهارده حروف صامت کره ای، با توجه به متن، به عنوان یک صامت بی صدا (صفر) عمل می کنند؛ در اصل نقش نگهدارنده را ایفا می کنند تا اولین جایگاه هجا خالی نماند. بنابراین ، یک هجای نوشته شده با صامت بی صدا در اولین جایگاه، به هنگام ادا کردن ، با یک مصوت ( دومین جز خوشه ) آغاز می شود.

نماد صامت صفر مشابه عدد صفر عربی است؛ ولیکن این اتفاق تصادفی امری بسیار جالب و قابل توجه است. الفبای زبان کره ای در قرن پانزدهم اختراع شد ؛ یعنی قرن ها پیش از این که اعداد عربی وارد کشور کره شوند. این حرف که از نظر ظاهری شباهت بسیاری به عدد صفر دارد، زمانی که در پایین خوشه قرار می گیرد صدادار می شود. به عبارت دیگر صدای /ng/ می دهد.

عبارتی که در آغاز این مقاله نوشته شده بود، بدین معناست :” خواندن و نوشتن زبان کره ای “. در این عبارت شش خوشه ای، سه خوشه اول به ترتیب صامت _ مصوت _ صامت هستند و سه خوشه آخر هم صامت – مصوت است، البته بدون هیچ پایه ای. بر خلاف حروف چینی که نمونه های گرافیکی ایده ها و مسائل مختلف هستند، الفبای زبان کره ای بیانگر صداهای متفاوتی هستند. درست همان طور که در زبان انگلیسی هم می بینید، ممکن است تلفظ واقعی یک کلمه با املای آن تفاوت داشته باشد. در زبان کره ای هم این امکان وجود دارد؛ ممکن است تلفظ یک کلمه با املای آن فرق داشته باشد.

می توانید رو حروف زیر کلیک کنید و با صداهای آن حروف آشنا شوید.

صامت های اصلی​

مصوت های اصلی​

صامت های مرکب​

مصوت های مرکب​

هانگول: نام الفبای زبان کره ای​

در کشور کره الفبای زبان کره ای به هانگول معروف است. اولین هجای این واژه “هان ” به معنای کره یا کره ای و دومین هجای آن “گول” به معنای حروف ( کاراکتر ) است. در تاریخ کره قیده شده است که در زمان های دور Korea (کره) فقط نام کشور بوده است؛ به عبارت دیگر بین قرن دهم تا چهاردهم. در این برهه زمانی کره اولین بار و به طور گسترده توسط تاجران ایرانی و عرب شناخته شد.

به همین دلیل در زبان های اروپایی “Korea” (نام پادشاهی ایی که بین سال های ۹۱۹ و ۱۳۹۲ بعد از میلاد مسیح وجود داشت؛ با نام ادبی “بزرگ و با شکوه”) به اسم یک کشور تبدیل شد. اگر چه بعد از سال ۱۳۹۲ میلادی کره دیگر نام کشور نبود. امروزه هم کره ای ها کشور خود را “هان – گوک” (Han-Gook) ( کشور کره ) می نامند. هجای “Han” بیشتر در لغاتی استفاده می شود که اشاره به سنت های کره داشته باشد؛ مثلا هان بوک (لباس کره ایی)، هان ×ممنوعه× (غذا های کره ای )، هان جی (کاغذ کره ای: نوعی کاغذ کره ای که به سبک بسیار قدیمی و سنتی ساخته می شود) ، هان اوک (خانه کره ای: خانه هایی به سبک معماری قدیمی و سنتی کره با سقف های مشکی رنگ و درب و پنجره هایی پوشیده از کاغذ هان جی ).