انتشاریافته دلنوشته روح من| هدیه قلی‌زاده نویسنده انجمن رمانیک

نام دلنوشته: روح من


نام نویسنده: هدیه قلی‌زاده


ژانر: عاشقانه



مقدمه:

خودنویسم را بر دست می‌گیرم.
هنوز کلمه‌ای بر کاغذ نکشیدم که لبخند بر لبم می‌نشیند.
آرامش نایابی وجودم را احاطه می‌کند.
امروز برای اوست!
پس باید خاص باشد. هم‌چو خودش، هم‌چو وجودش. یا که نه! کمی بیشتر.



​

 

[Romanik Bot]

به نام خداوند دل‌های پاک​

سلام خدمت شما دل‌نویس عزیز!​

متشکریم از شما برای انتخاب انجمن رمانیک جهت انتشار آثار ارزشمندتان.​

خواهشمندیم قبل از شروع کردن نگارش دلنوشته‌تان، قوانین مذکور در تاپیک زیر را با دقت مطالعه فرمایید!​

[قوانین و مراحل ایجاد تاپیک دلنوشته]​

پس از ارسال حداقل ده پارت از دلنوشته خود، می‌توانید طبق قوانین تاپیک زیر برای اثر خود درخواست جلد دهید.
[درخواست جلد برای دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش، برای درخواست نقد و تعیین سطح اثرتان، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست نقد و تعیین سطح دلنوشته] ​

پس از رفع ایرادات گفته شده توسط منتقد، جهت بررسی دوباره و تعیین سطح مجدد اثرتان از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[تعیین سطح مجدد دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، می‌توانید از طریق لینک زیر برای صوتی کردن دلنوشته خود اقدام کنید.
[درخواست صوتی شدن دلنوشته]​

پس از اتمام نگارش دلنوشته، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[اعلام پایان نگارش دلنوشته]​

شما می‌بایست پس از اتمام اثرتون درخواست رصد اثرتان را دهید تا ممنوعات اثرتون بررسی بشه، برای درخواست از طریق لینک زیر اقدام کنید.​

درخواست رصد​

پس از اتمام رصد برای ویراستاری و ارسال اثر شما روی سایت، طبق موارد گفته شده در لینک زیر اقدام کنید.
[درخواست ویراستاری دلنوشته]​

جهت انتقال اثر به متروکه و یا بیرون آوردن اثر از متروکه، از طریق لینک زیر اقدام کنید.
[انتقال و بیرون آوردن دلنوشته از متروکه]​

متشکریم از حضور گرم و همکاری شما در انجمن رمانیک!​

| مدیریت تالار ادبیات انجمن رمانیک |​

 

[هدیه زندگی]

قبل از شروع، بخوانید:


دلنوشته روح من در تاریخ سه بهمن ماه هزار چهارصد به نگارش درآمده است و به مناسبت میلاد با سعادت حضرت فاطمه (س) و روز مادر نوشته شده.
بر اساس واقعیت و تقدیم به:
اویی که تکه‌ای از وجودش هستم.
مادر عزیزم.

امیدوارم به دلتون بشینه
تقدیم به نگاه های مهربونتون.



به نام خدایی که زندگی می‌بخشد؛​

 

[هدیه زندگی]

روز دلنشینی است؛
ولی تو از آن دلنشین‌تری
وجودت و نگاهت خاص‌تر است.
آن‌جایی هستم که نه دقیقاً می‌دانم چه می‌خواهم بگویم و نه به کجا می‌خواهم برسم.​

 

[هدیه زندگی]

قلم و کلمات همکاری عجیبی با من دارند.
دلم خوش‌حال است،
حالم خوب است.
همین بس است که به تو فکر کنم.
آن‌وقت است که وجودم سرشار از آرامش وجودت می‌شود.​

 

[هدیه زندگی]

قشنگ‌ترین توصیفات و کلمات هم نمی‌توانند تو را توصیف کنند وبسیار در این کار ناتوانند.
خنده‌ام می‌گیرد.
آخر کلمات با عجز نگاهم می‌کنند.
خودشان می‌دانند توصیفاتی هم‌چو:
قشنگ، عشق تو را توصیف نمی‌کنند.
نمی‌دانم!
شاید دل من بتواند تو را توصیف کند.
چشمانم را که می‌بندم تنها یادم میاد:
"روح من"
شاید بشود با آن "م" مالیکت تو را برای خودم کنم
یا مثلاً با آن "من" برای خودم شوی؛
اما آیا دلت از حس من به خودت باخبر می‎‌شود؟​

 

[هدیه زندگی]

مادر!
چهار حرف بیش‌تر نداردو همین چهار حرف دنیایی در خودش دارد.
مادر!
تا به حال آن‌قدر عمیق به آن نگاه نکردم و امروز، تو بهانه‌اش شدی.
مادر!
حس قدرت وجودم را می‌گیرد.
مادر!
با یاد لطف‌هایت بیش از بیش شرمنده‌ می‌شوم.
مادر!
مرا به تشکر و قدر دانی از تو وادار می‌سازد.
مادر!
بهانه‌ای که دلم دوستت دارد.​

 

[هدیه زندگی]

مادر؟
نمی‌دانم؛ اما همین چهار حرف بغض گلویم را می‌گیرد.
به گفتن مامان راضی‌ترم.
مامان!
مامانم!
قشنگ‌تر است.
بیشتر دوستش دارم.
آخر من شرمنده مادر بودنت هستم.​

 

[هدیه زندگی]

ای تویی که
دریایی بی‌دریغ از مهربانی هستی
ای تویی که
صدایت،
نگاهت،
خنده‌هایت و
حرف‌هایت
جانی دوباره می‌دهد،
می‌دانی که زیاد دوستت دارم؟​

 

[هدیه زندگی]

می‌خواهم کمک بگیرم. از کلمات، از کلماتی که خواهش می‌کنند تا کمی بتوانند در خوشحالی من سهیم شوند!
پس:
ای مادر من!
ای زندگی!
ای صفای وجودم!
ای چراغ خانه!
ای عشق و هستی!
ای همدم من و یک‌صدا!
ای راستی و صداقت!
ای عاشقی و دلدادگی!
ای راز و محرم!
ای شفیقم!
ای حس خوش‌بو!
ای بوستان پرنصب!
دوستت دارم.​

 

[هدیه زندگی]

ب×و×س×ه می‌زنم بر دستانت.
نه برای جبران.
نه برای نشان دادن خوش‌حالیم.
ب×و×س×ه می‌زنم.
چندیدن‌بار
از عمق دلم
بر دستان تو. دستانی که سرما را چشید؛ اما آخ نگفت
ب×و×س×ه می‌زنم بر چشمانت. چشمانی که اشک الماسی مانندت را فرو ریخت؛ اما با لبخند پذیرایم شد.
ب×و×س×ه می‌زنم بر قلبت. قلبی که با تمام بدی‌هایم، بیرونم نینداخت!
ب×و×س×ه می‌زنم بر سرت. سری که آرامش را از تو گرفت؛ اما آرامش صدایت را نگرفت.
ب×و×س×ه می‌زنم بر صورتت. صورتی که با لبخندت همیشه آرامم کرد.​