متروکه دلنوشته دختری از دیار عشق-یگانه سپهرمنش(هیلدا)

مجموعه دلنوشته دختری از دیار عشق
نویسنده:یگانه سپهرمنش(هیلدا)
ژانر: عاشقانه
مقدمه: از زمان دیدن دو مرداب سیاهت به دیار عشق تبعید گشتم، آنقدر از عشق تو خواهم گفت که همه را عاشق کنم.

 

[Ygn._.smnsh]

گاهی وقت‌ها به خودت که میای میبینی تمامت رو پای آدمی خرج کردی که اصلا اون چیزی که تو فکرش رو میکردی نبود، تنها شباهتشون اسمشون بوده...

 

[Ygn._.smnsh]

قشنگ‌ترین قسمتش اونجایی بود که هر کس راجب بهترین رفیقم می‌پرسید من اسم تو رو به زبون می‌اوردم. هر کس راجب حامی، نقطه امن من تو زندگی می‌پرسید بازهم من اسم تو رو به زبون می‌اوردم، حتی اگه راجب بهترین مشاور من بهترین همدمم می‌پرسیدن باز هم تنها اسمی که به زبون می‌اوردم اسم تو بود.
آره، تو تمام من شدی. تو شدی دلیل خنده‌هام، دلیل تک‌ تک لحظات خوشم...
تو همون معجزه من وسط روزهای تاریک منی، تو تمامِ منی...

 

[Ygn._.smnsh]

شنیده‌ام سراغ مرا از این و آن میگیری، دلتنگم شده‌ای؟ خنده دار است. شب‌هایی که التماست می‌کردم بمانی یادَت رفته؟ چه می‌گفتم؟
-نرو، بمان درست‌اش می‌کنم.
اما تو رفتی و نماندی ، رفتی و ندیدی شب‌هایی که از درد نبودن‌هایت صبح نمی‌شدند.
رفتی و ندیدی نگاه تمسخر آمیز یک شهر را. حال دلتنگ منی؟ اما، دیگر منی وجود ندارد که دوستت بدارد، اصلا برای چه رفتی؟ با من به اندازه کافی خوشحال نبودی؟ یا شاید‌هم به اندازه کافی زیبا نبودم، نه؟
نمیدانم...

 

[Ygn._.smnsh]

گاهی وقتا، قوی بودن تنها راه ممکنه...
یا انتخاب میکنی قوی باشی و بجنگی یا برای همیشه نابودیو میپذیری... و قید تموم چیزایی که از دست دادی و چیزایی که ارزوشونو داریو میزنی...
نمیدونم تو اهل کدوم کاری، اما من تا لحظه آخرش میجنگم، حتی اگ صدبار زمین بخورم وامیستم، اگه بخوای فرار کنی و بیخیال بشی همیشه درحال فراری و این فرار تمومی نداره... اما جنگیدن حتی اگ تهش باخت باشه... بازم حداقل میدونی تموم تلاشتو کردی:)
ادامه بده... تو قوی تر ازین حرفایی.

 

[Ygn._.smnsh]

پاشو، خواهش میکنم پاشو... مگه قول ندادی تک تک رویاهامون رو باهم واقعیشون کنیم؟ مگه قول نداده بودی همیشه باشی؟ مگه بهم نگفتی نترس من هستم، من همیشه هستم! پس چرا رفتی، چرا اینبارم مثل بقیه وقتا که گفتی میرم و زود برمیگردم رفتی و زود نیومدی، چرا نیومدی؟ آخه لعنتی میدونی چند وقته گذشته؟
میدونی چند وقته که میخوام دستاتو بگیرم اما دستم میخوره به یه سنگ؟ سنگی که اسم تو روش حک شده نوشته رفتی، همه میگن رفتی، اما نباید میرفتی، بی معرفت شدی‌ها...
اینبار رفتی که نیای، فیلمایی که قرار بود باهم ببینیم چی؟ اونهمه کوچه که پر نشد از صدای خندهامون چی؟ چطور دلت اومد ولم کنی بری آخه... توکه میگفتی بدون من جایی نمیری، اما اینبار رفتی، رفتی و نیومدی دیگ...
حسرت شنیدن دوباره صدای خندهات موند به دلم.

 

[Ygn._.smnsh]

ما باهم هیچ خیابونی رو قدم نزدیم، صدای خندهامون هیچوقت گوش آسمون رو کر نکرده، هیچوقت وقتی حالم بد بوده کنارم نبودی بغلم کنی بگی من هستم درست میشه، هیچ کافه‌ای مارو باهم ندیده، تو پاییز خِش خِش نکردیم، تو برفا بدو نکردیم، لیز نخودم که دستم رو از تو بگیرم و دوتایی بخوریم زمین و بخندیم، هیچ جای این کره خاکی ما باهم خاطره نساختیم، اما هرجا رفتم، تورو دیدم...
عشق ما مظلومانه ترین عشق تاریخ بود، اما، اما چرا خیلیا به همین حسودی می‌کردن؟ به چیش؟ قابل درک نیست برام...
میشه گفت حماقت محض بود حرف زدن از حال خوبم وقتی تو هستی، تو همیشه بودی، ولی نبودی...