ایلیا رپین (Ilya Repin) (1930-1844) یک نقاش واقع گرای روسی و اوکراینی بود. وقتی که جایگاه او در جهان هنر با لئو تولستوی معروفترین و بزرگترین نویسنده روس و جهان مقایسه می شد رپین پر آوازه ترین نقاش قرن نوزدهم اوکراین به حساب می آمد. او نقش مهمی در معرفی هنر روسی به جریان کلی فرهنگ اروپا ایفا کرد.
رپین همواره به دنبال محتوا و فنون جدید برای عمق بخشیدن و غنا بخشیدن به کارهای خود بود. رپین مجموعه ای از موضوعات مطلوب مورد نظر خود را برای نقاشی کردن انتخاب و دایره محدودی از افرادی که پرتره آنها را نقاشی کرده است داشت. از جمله افراد مشهوری که رپین تصویر و پرتره آنها را کشیده است می توان به ماکسیم گورکی نویسنده معروف روسی اشاره کرد.
از کارهای مهم رپین که شهرت جهانی دارند می توان به قایق کشان های رودخانه ولگا (Barge Haulers on the Volga) (1873)، مراسم مذهبی در منطقه کورسک (Religious Procession in Kursk Province) (1883) و پاسخ کازاک های زاپروژی (Reply of the Zaporozhian Cossacks) به سلطان محمد ، امپراطور عثمانی ، (1880–1891) از مهم ترین آنها می باشد.
رپین در سال 1844 در شهر چوهوئیف (Chuhuiv) از شهرهای استان خارکیف (Kharkiv) واقع در شرق اوکراین تحت سلطه امپراطوری روسیه و از خانواده " مهاجران نظامی" بدنیا آمد . پدر او به امر آموزش اسب ها مشغول بود . او وارد مدرسه نظامی شد تا نقشه برداری را تعلیم ببیند. بزودی پس از اینکه دوره نقشه برداری کنسل گردید پدرش به او کمک کرد تا شاگرد ایوان بوناکوف (Ivan Bunakov) یک نقاش محلی تمثال ( نقاشی چهره شخصیت های مقدس) بشود . رپین در پیش این نقاش تمثال های قدیمی را به حالت اول برگردانده و چهره افراد سرشناس محلی را با حق العمل کاری نقاشی می گرد. در سال 1863 او به آکادمی هنری سن پترز بورگ رفت تا در رشته نقاشی تحصیل کند . در همین سال چهارده دانشجوی آکادمی سلطنتی هنرهای سن پترز بورگ به علت اینکه قوانین این آکادمی را محدود کننده می دانستند تصمیم به ترک آن می گیرند. استادان این آکادمی محافظه کاربوده و تفکیک سخت گیرانه ای بین هنر والا و هنر کم ارزش وجود داشت. برای اینکه هنر را به مان مردم و جلوی دید آنها بیاورند این دانشجویان یک جامه هنری مستقلی را به نام انجمن هنرمندان پتز بورگ تشکیل دادند که سال 1870، با انجمن نمایشگاههای هنری سیار (Association of Travelling Art Exhibits ) جایگزین شد که به مکتب پردویژنیکی (Peredvizhniki) معروف گشت تا مردم استانهای مختلف مجال دنبال کردن دستاوردهای هنری روسیه را داشته باشند و به ارزش و اهمیت آن پی ببرند. این انجمن مستقل از حمایت دولتی بود و هنر را که زندگی هم عصر مردم در مسکو و سن پترز بورگ را به تصویر می کشید به سایر استانها می برد. از سال 1871 تا 1923 اینانجمن 48 نمایشگاه سیار را در سن پترز بورگ و مسکو و کی یف و شهرهای مختلف در روسیه برگزار کرد. رپین که در سن 22 سالگی وارد آکادمی سلطنتی هنری سن پترز بورگ شده بودوهمزمانی ورود او به این آکادمی مصادف یا همین جنبش " شورش 14" شده بود موجب شد که که بعدها رپین در سال 1878 به آنها پیوست. بعنوان یک دانشجوی هنر و نیز یک هنرمند نقاش برجسته، رپین به نقاط مختلف در جهان سفر کرد.
در سال 1876 لقب عضو فرهنگستان (academician) به رپین داده شد و در سال 1901 نشان لژیون دونور ، بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه (Legion of Honour) به اعطا شد.در سال 1911 با همسر دومش که فنلاندی بود به نمایشگاه جهانی هنر در ایتالیا رفت و در آنجا برخی ازتابلو نقاشی های خودونیز پرتره های وی به نمایش گذاشته شد. در سال 1917 رپین برروی کتاب خاطرات خود با عنوان دور و نزدیک (Far and Near) کار کرد. او بقیه عمرش را در فنلاند ماند و در سال 1924 جشن تولدی برای هشتادمین سالگرد تولد د وی در فنلاند برگزار گردید. در سال 1925 نمایشگاهی از آثار او درموزه لیننگراد روسیه برگزار گردید . رپین در سال 1920 درگذشت.
در سال 2019 نیز نمایشگاه مروری بر آثار گذشته رپین در موزه دولتی مسکو بمناسبت یکصد هفتادمین سالگرد تولبد رپین و با نمایش حدود یکصد و هفتاد اثر از کارهای رپین برگزار گردید.
با توجه به آثار معروف و ارزشمندی که از این هنرمند برجسنه جهانی به جا مانده است با توجه به ویزگیها و برجستگی های هنری آثار این نقاش پرآوازه، استاد محمد مجیدی تاکنون دو اثر معروف رپین یعنی پاسخ کازاک های ژاپروژی به سلطان محمد چهارم، امپراطور عثمانی، یا همان اثری که به تاراس بولبا معروف است و نیز تابلو نقاشی قایق کشان های رودخانه ولگا را در قالب تابلو فرش دستباف تولید و ارائه کرده است. تابلو فرش تاراس بولبا را می توان از شاهکارهای هنری و یکی از تابلو فرشهای فاخر و بسیار ارزشمند تلقی کرد که تلاش نموده است تا این اثر معروف رپین در تابلو فرش تبلور یافته و مجسم شود و با بافت آن زیبایی و خیره کنندگی این اثر و ماندگاری آن دو چندان شود.
