شعر اشعار پل سلان

[CANDY]

در چشمه ی چشم هایت

تورهای ماهیگیران آبهای سرگشته می زیند

در چشمه ی چشم هایت

دریا به عهد خود پایدار می ماند

من

قلبی مقام گرفته در میان آدمیانم

جامه ها را از تن دور می کنم

و تلالو را از سوگند :

در سیاهی سیاهتر ، من بـر×ه×ن×ه ترم ،

من آنزمان به عهد خود پایدارم

که پیمان شکسته باشم

من

تو هستم

آن زمان که من

من هستم .

در چشمۀ چشمهایت جاری می شوم

و خواب تاراج می بینم ،

توری

به روی توری افتاد

ما

هم آغوش گسسته می شویم

در چشمه ی چشمهایت

به دار آویخته ای

طناب دار را خفه می کند .

 

[CANDY]

خمره‌های خدا م×ی×گ×س×ا×ر×ی می‌کنند.

سرمی‌کشند به تمامی چشمان بینایان و چشمان کوران را،

قلوب سایه‌های زمام در دست را،

گونه‌ی تهی‌ی شامگاه را.

اینان قدرترین میگسارانند.

تهی را همچون لبریز به کام می ‌رانند

و چون تو یا من به کف نمی‌آیند.

 

[CANDY]

آی ریشه‌ی کوچک یک رویا

نگاهم می‌داری این‌جا

که خون، مرا به تحلیل می‌برد

و دیگر هیچ‌کس نمی‌بیندم

که دیگر مایملک مرگم.

پیچ و خم بده به چهره‌ای

که شاید اینجا

سخن می‌رود ، از زمین

از عطر

از اشیایی که چشم‌ دارند

حتی این‌جا که مرا کورمال‌ کورمال می‌خوانی.

حتی

این‌جا

که تکذیبم می‌کنی

به خاطر یک نامه.