شعر اشعار آنتوان دوسنت اگزوپری

[هاویر]

اگر فرصت بود
کيمياي تو
مرا طلا مي‌کرد
اما فرصت نبود
تو رفتي
من طلا نشدم
و کسي راز کيمياي تو را نفهميد

 

[هاویر]

در درون من چه مي‌گذرد ؟
نمي‌دانم
من طلسم شده ام
و راز شکست اين طلسم را نمي‌دانم

 

[هاویر]

آيا راست است
که آدمي ‌از عشق مي‌ميرد ؟
شايد
پاسخ‌ها را بعدها فهميدم
بعدها ، وقتي که عاشقت شدم
بدون تو
بدون تو
باد آواره است
و شب
صحنه ی خالي نمايشي
بدون بازيگر

 

[هاویر]

تو برتري داشتي
تو را هرگز شگفت زده نديديم
تو برتري داشتي بر همه چيز
تو ابدي بودي
و مي‌دانستيم
که تو همه چيز را مي‌داني
و ما
در جستجوي تمام راهها و دامها بوديم
تا تو را از راه به در کنيم

 

[هاویر]

چند دقيقه ديگر وقت داري
تا به من نگاه کني
به من ، به چشمانم
و به قلبي که براي تو مي تپد
اين شب و اين باران
و تو
چند دقيقه ديگر وقت داري
تا به من نگاه کني
پيش از آن که کاملا ً تمام شوم

 

[هاویر]

همه چیز
از نبودن تو حکایت می‌کند
به جز دلم
که همچون دانه ای در تاریکی خاک
در انتظار بهار می‌تپید
تو بر می‌گردی
می‌دانم
از تولد و مرگ
زورد آمدی
و دلم ، ناگهان پر از تو شد
و این درد شیرینی بود
دردی چونان درد زادن
نه به سرعت
بلکه کم کم ، از دلم رفتی
و جهان ذره ذره از تو خالی شد
و این درد تلخی بود
دردی چونان درد مُردن

 

[هاویر]

هر ثانیه می‌گذرد
چیزی از تو را با خود می‌برد
زمان غارتگر غریبی است
همه چیز را بی اجازه می‌برد
و تنها یک چیز را
همیشه فراموش می‌کند
حس دوست داشتن تو را

 

[هاویر]

باد
همیشه یکسان خواهد ورزید
اما نه برای تو
آنجا که تو باشی
باد همیشه بی قرار و نابسامان
به فریاد بدل می شود
به سوز دل
و هیاهو
و گم می شود در خرمن بی کرانه گیسوانت

 

[هاویر]

سیاهی چشمانت
شکارگاه من است
چونان ستارگان کوچک
و چهره ات
راه شیری را می‌ماند
فقط به خاطر چشم‌های تو
شکار می‌شوم ای شاهزادۀ کوچک
و آهسته آرام می‌گیرم
در تاریکی
تاریکی بی رد

 

[هاویر]

مسافر سرزمین اسرار
تو از سرزمین اسرار آمده ای
و من از تو می ترسم ...
آری، آدمی همیشه از اسرار می ترسد ...
باید به موقع می خوابیدم
برای چشم به خوبی زیبایی
برای گوش به خوبی لالایی
و برای دل به خوبی هدیه ...
تو از کجا می آیی ای پری؟
راه گم کرده ای بر این خاک،
یا مسافری؟
و من باید به موقع می خوابیدم
تا خواب تو را می دیدم ...