انتشاریافته دلنوشته‌ی گمشده| نگین کاربر انجمن رمانیک

به نام یگانه کیمیاگر هستی

دلنوشته: گمشده
ژانر: غمگین، تراژدی
به قلم: نگین

مقدمه:
در این تاریکی محضی که خیالم را می‌رباید،
در این کوچه و پس کوچه‌های تنهایی که نبودت را تداعی می‌کند،
در این مرگ خاموش چشمانم،
در تبسم‌های بی‌صدا و کم‌جان،
گم می‌شوم.
تو همان اشک غم‌آلود و خسته‌ی پشت پلک‌هایم هستی،
که در میان انبوه دلتنگی‌ها گم شده‌ای!

 

[نگین ...]

ماه،
نیمه‌ی گمشده‌ی خود را پیدا می‌کند،
که در زیبایی‌های تو گم شده بود.
هنگامی که نبودت را ببیند،
عمق چشمان حیرانش
خیس می‌شود.
برق چشمانت چشمکی به او نزند،
قلب آشوبش،
رعد و برق خواهد زد!

 

[نگین ...]

این خیابان بی‌انتها
که پاییز را در جای‌جای خود می‌نشاند،
قدم زدن‌های خیس و عاشقانه‌ای را نجوا می‌کند.
تا نیایی،
آسمان بر چتر درختان
می‌گرید.
و چشمانم به انتظار تو
می‌میرند!

 

[نگین ...]

دلتنگی گریبان قلبم را می‌گیرد،
برای خودش مرهم می‌یابد،
که زخم‌های خاطراتش را بر سرم آوار کند؛
مرهمی‌ که نگاهش را به پنجره‌ی چوبی اتاق دوخته و از پشت دریچه‌ی اشک هایش،
غم‌های تلنبار شده‌ای را، فوران می‌کند.

 

[نگین ...]

مرگ چشمانت،
نفس‌‌های زندگی را از هم می‌درد.
تنگی نفس‌هایی عمیق،
جانم را می‌پاشد و حصاری از تنهایی را،
به اجبار، می‌فروشد!

 

[نگین ...]

باران لبخندی که بر لبان تو می‌بارد،
آن روزهای نم‌داری که با یک فنجان قهوه‌ی داغ و هوای سرد، سپری می‌شد را در خیالم تداعی می‌کند!
بگذار زمان در هم بپیچد؛
اما تو همان تبسمی باش که در عمق سختی‌ها،
آرامش را به آدم القا می‌کند.
بگذار پیچ و تاب غم و اندوه
آنقدر خنده‌های ناتمامت را با چشم ببیند که آرزویش،
لبخندهای زیبای تو باشد!

 

[نگین ...]

در فراسوی چشمانت،
اندوهی نهفته و مُرده‌است؛
که جان را از نفس می‌اندازد.
نگاه آرام و سر به زیرت،
قلب مرا سیاه می‌کند.
گر بخندی جانی دوباره به لبخند هایم داده‌ای!

 

[نگین ...]

ساعت‌ها،
در خاطراتمان گم می‌شوند؛
آنقدر که
ثانیه‌هایشان به تماشای قدم‌ زدن‌هایمان می‌نشینند.
دقایق، شوق خندیدن‌هایمان را دارند.
غبطه‌ی آن گل رزی را می‌خورند،
که در میان دستان تو می‌رقصد!

 

[نگین ...]

در دلتنگی‌هایم کمی اشک می‌ریزم.
در کنار تنهایی‌ها و غصه هایم می‌نشینم.
خاطرات تلخی، گفته هایم می‌شود و نگاهم را به آن شمعی می‌دهم که ذره‌ذره در سینه‌ام می‌سوزد!
و آهسته با مرگ،
هم قدم می‌شود!

 

[نگین ...]

من در اوج اشک‌های بی‌امانم گم شده‌ام.
دنبالم مگرد؛
کسی مرا پیدا نخواهد کرد.
سرنوشت آنچه را که می‌خواهد برایت رقم می‌زند،
و تو تنها عروسک گردان این صحنه‌ی بی روح زندگی هستی!