دانستنی کهکشان راه شیری

[|~Ava~|]

☆ کهکشان ها از تعداد زیادی ستاره، سیاره و فضای بین ستاره ای که اغلب گاز و گرد و غبار است، تشکیل می‌شوند.

☆ اگر در آسمان شب که صاف باشد(ابری نباشد) و آلودگی نوری در کار نباشد، نگاه کنیم نواری کم نور که دارای اجرام آسمانی است را می‌بینیم.

☆ به آن نوار، کهکشان گفته می‌شود☆

☆ شناخته شده ترین کهکشان، کهکشان راه شیری است.

☆ منظومه ما(خورشیدی) در کهکشان راه شیری قرار دارد.

 

[|~Ava~|]

☆راه شیری یک نام باستانی است​

تا قبل از به‌وجود آمدن چراغ‌های الکتریکی، تمام افراد می‌توانستند بدون هیچگونه مزاحمت نوری به آسمان شب نگاه کنند.

به نظر مردم باستان کهکشان راه شیری نواری از ستاره‌ها بود که عبور از آن‌ها غیرممکن می‌نمود.

مردم باستان نام‌های مختلفی به ساختار ابر مانند کهکشان ما داده‌اند؛ اما نسخه‌ی مدرن آن مربوط به اسطوره‌ی یونانی‌ها به نام هرکول است که برای نگهداری نزد خدای یونان باستان به نام هرا برده شده بود تا از او پرستاری کند.

زمانی که هرا از خواب بیدار شد و به دور خود چرخید شیر او در سرتا سر آسمان پخش شد و به همین دلیل کهکشان ما راه شیری نام گرفت.

 

[|~Ava~|]

شمارش ستاره‌ها یک کار خسته‌کننده است. حتی ستاره‌شناسان نیز درمورد بهترین روش برای انجام این کار اختلاف نظر دارند.

تلسکوپ‌های آن‌ها تنها قادر به رؤیت درخشان‌ترین ستاره‌ها هستند و بسیاری از ستاره که توسط گازها و گرد و غبار بین‌سیاره‌ای پوشانده شده‌اند از دید تلسکوپ‌ها پنهان می‌مانند.

یک تکنیک محاسبه تعداد ستاره‌ها این است که ببینیم ستاره‌ها با چه سرعتی به دور خود می‌چرخند که نشان‌دهنده‌ی میزان گرانش موجود در کهکشان است و در نتیجه‌ی آن می‌توان جرم تخمینی کهکشان را محاسبه کرد. با تقسیم جرم کهکشان به میانگین جرم ستاره‌ها می‌توان تعداد تخمینی ستاره‌های موجود در کهکشان را به دست آورد.

اما همانطور که دیوید کورنایچ، ستاره‌شناس کالج ایتکا در نیویورک، در مصاحبه با شبکه‌ی فاکس نیوز گفت این تعداد یک مقدار تقریبی است و مفروضات زیادی در محاسبه‌ی تعداد ستاره‌ها تأثیر دارد.

تاکنون ماهواره گایا در آژانس فضایی اروپا موقعیت ۱ میلیارد ستاره را مشخص کرده است؛ اما دانشمندان حدس می‌زنند که این تنها ۱% از کل ستاره‌های موجود در کهکشان راه شیری است و بنابراین تعداد کل ستاره‌های موجود در راه شیری حدود ۱۰۰ میلیارد است.

 

[|~Ava~|]

وزن کهکشان راه شیری هنوز به طور دقیق مشخص نشده است​

اخترشناسان همچنان از وزن دقیق کهکشان راه شیری مطمئن نیستند و تخمین‌ها از ۷۰۰ میلیارد تا ۲ تریلیون برابر جرم خورشید متغییر است. گرفتن یک درک بهتر کار ساده‌ای نیست. طبق نظر اکتا پتل اخترشناس دانشگاه آریزونا در توسان ۸۵ درصد جرم کهکشان ما از ماده‌ی تاریک است که هیچ‌گونه نوری را منتشر نمی‌کند و بنابراین مشاهده‌ی مستقیم آن غیر ممکن است.

مطالعات اخیر او به بررسی میزان قدرت جاذبه کهکشان راه شیری روی کهکشان‌‌های کوچک دیگر و میزان جذب و چرخش آنها توسط کهکشان ما می‌پردازد و در نتیجه‌ی این مطالعات جرم راه شیری ۹۶۰ میلیارد برابر جرم خورشید تخمین زده می‌شود.

 

[|~Ava~|]

ستاره‌شناسان در حال تلاش برای عکاسی از یک سیاهچاله‌ی عظیم در مرکز راه شیری هستند​

لارکینگ یک هیولای گرسنه در قلب کهکشان راه شیری با جرم ۴ میلیون برابر خورشید است. دانشمندان با بررسی مسیر ستاره‌های مرکز کهکشان و چرخش شدید آن‌ها به سمت چیزی که قابل رؤیت نیست، از وجود این سیاهچاله آگاه شدند. در سال‌های اخیر دانشمندان در پروژه‌ای، به نام تلسکوپ افق رویداد رویداد، با تلفیق مشاهدات مختلف تلسکوپ‌های رادیویی سعی کرده‌اند تا نگاهی اجمالی به این سیاهچاله و محیط اطراف آن داشته باشند. انتظار می‌رود ماه آینده تصاویر مقدماتی از این سیاهچاله منتشر شود.

 

[|~Ava~|]

تصور کنید که در اتاق نشیمن شما، که میلیون‌ها بار آن را دیده‌اید یک فیل وجود داشته است که تا حالا متوجه آن نشده‌اید. زمانی که دانشمندان ساختاری‌هایی عجیب شبیه حباب را در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار مشاهده کردند که ۲۵ هزار سال نوری به سمت بالا و پایین کهکشان کشیده شده بودند، به همان اندازه متعجب شدند. دانشمندان این ساختارها را که پرتو گاما منتشرمی‌کنند، حباب‌های فرمی نامگذاری کردند. طبق گفته دانشمندان ناسا به نظر می‌آید که این ساختارها در اثر یک پدیده پر انرژی به وجود آمده‌اند؛ یعنی در حدود ۶ تا ۹ میلیون سال قبل زمانی که سیاهچاله‌ی مرکز کهکشان در حال بلعیدن توده‌ی بزرگ گرد و غبار و گازهای اطراف خود بود در نتیجه‌ی آن این حباب‌ها به وجود آمدند.

 

[|~Ava~|]

در طی دهه‌ی گذشته دانشمندان متوجه سیگنال‌هایی عجیب شدند که از نقاط دور دست جهان ارسال می‌شوند. این سیگنال‌ها به‌عنوان سیگنال‌های ‌FRB شناخته می‌شوند. علی‌رغم شناخت این پالس‌ها به مدت ۱۰ سال دانشمندان تنها ۳۰ نمونه از آن‌ها را دریافت کرده‌اند؛ اما دانشمندان استرالیایی موفق به دریافت ۲۰ نمونه بیش‌تر شدند. در حالی که دانشمندان قادر به تشخیص منشأ این پالس‌ها؛ نیستند اما می‌دانند این پالس‌ها از میلیاردها سال نوری دورتر با عبور از گازها و گرد و غبار کیهانی به این نقطه از جهان رسیده‌اند.