جیمی لنیستر و ملیساندر در فیلمی از برایان دی‌پالمای خودمان! بله، اگر تاکنون
خبر نداشتید که فیلمی از دی‌پالما در سال ۲۰۱۹ عرضه شده، تقصیر شما نیست. «دومینو» که بیش از هر چیز دیگری با پروسه‌ی تولیدِ پُرمشکلش شناخته می‌شود، خیلی بی‌سروصدا سر از شبکه‌ی خانگی در آورد. این فیلم نه‌تنها از کمبود بودجه رنج می‌برده، بلکه ظاهرا بدون تایید یا نظارتِ دی‌پالما، دستکاری شده است. بااین‌حال، کماکان در حال صحبت کردن درباره‌ی فیلمی از دی‌پالما هستیم. آن‌قدر از چشم‌اندازِ دی‌پالما در محصولِ نهایی باقی مانده است که نشان بدهد این فیلم پتانسیل بدل شدن به یک شاهکار در پایانِ دورانِ کاری کارگردانش را داشته است و اثرانگشتِ دی‌پالما آن‌قدر در فیلم دیده می‌شود که باعث شود باور کنیم که این فیلم با بودجه‌ی بیشتر و شرایطِ ساختِ مناسب‌تر می‌توانست به تریلرِ سراسرِ منسجمی تبدیل شود.
داستانِ فیلم به یک مامورِ پلیسِ دانمارکی به اسم کریستین تافت (نیکولاس کاستر والدو) می‌پردازد که درگیرِ توطئه‌‌‌‌ی پیچیده‌ای سرشار از دروغ‌های یک مامور سازمان سیا می‌شود. دراین‌میان، تنها چیزی که کریستین به آن فکر می‌کند این است که همراه‌با همکارش با بازی کریس ون هوتن، انتقامِ قتلِ همکارشان را بگیرند. گفته می‌شود که «دومینو» در ابتدا بیش از دو ساعت بوده که زمانش در تدوینِ فعلی به ۸۹ دقیقه کاهش یافته است. این موضوع اگرچه به نابودی شخصیت‌پردازی و تعاملاتِ کاراکترها منجر شده، اما ست‌پیس‌های فیلم که اصلِ جنس هستند را دست‌نخورده باقی گذاشته است. بنابراین اگرچه «دومینو» به آن چیزی که می‌خواسته تبدیل نشده، ولی خب، فُرم فیلمسازی منحصربه‌فرد دی‌پالما حتی در این حالتِ شلخته هم نباید نادیده گرفته شود. فیلم چند سکانسِ تعلیق‌زا دارد که شامل قتل شوکه‌کننده‌ای که به تعقیب و گریزی روی پشت‌بام منجر می‌شود و اکشنِ مبهوت‌کننده‌ای با محوریت گاوبازی و پهباد می‌شود. درنهایت، «دومینو» حتی در وضعیتِ مشکل‌دارِ فعلی‌اش، از ذوقِ تصویری بیشتری در مقایسه با خیلی از بلاک‌باسترهای تابستانی امسال بهره می‌برد. در اینکه «دومینو» می‌توانست در شرایطِ ایده‌آل‌تری، به فیلمِ بهتری تبدیل شود شکی نیست، اما در این هم که این فیلم لبریز از تمام خصوصیاتِ فیلمسازی دی‌پالما هست هم شکی وجود ندارد؛ چیزی که آن را به‌طور پیش‌فرض به غیرمعمول‌ترین تریلرِ امسال تبدیل می‌کند.
