آموزش خانواده زبانهای آفرو آسیایی

[Soli]

زبان‌های آفروآسیایی (به انگلیسی: Afroasiatic languages) یا آفریقایی-آسیایی که در گذشته به حامی-سامی (به انگلیسی: Hamito-Semitic) معروف بودیک خانوادهٔ زبانی بزرگ با حدود ۳۰۰ زبان و گویش مرتبط می‌باشد. طبق برآورد اتنولوگ که در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام شد آفروآسیایی شامل حدود ۳۰۰ (و یا بیشتر) زبان و گویش زنده می‌باشد. آفروآسیایی عمدتاً شامل زبان‌هایی می‌شود که در خاورمیانه، شمال آفریقا، شاخ آفریقا و بخش‌هایی از منطقهٔ ساحل صحرا به آن زبان‌ها صحبت می‌کنند.[۳]زبان‌های آفروآسیایی زبان مادری بیش از ۵۰۰ میلیون نفر است که بعد از خانواده‌های هندواروپایی، چینی-تبتی و نیجر-کنگو چهارمین خانوادهٔ بزرگ زبانی دنیا است.این خانواده دارای شش شاخه زبان‌های بربری، چادی، کوشی، مصری، اوموتی و سامی است. در حال حاضر گسترده‌ترین زبان آفروآسیایی و در عین حال گسترده‌ترین زبان شاخهٔ سامی این خانوادهٔ زبانی، زبان عربی است که شامل زبان عربی معیار و سایر گویش‌های آن می‌شود. زبان عربی در حال حاضر حدود ۳۱۳ میلیون گویشور دارد که منطقهٔ جغرافیایی پراکنش آن‌ها غرب آسیا، شمال آفریقا، شاخ آفریقا و مالت می‌باشد.
خانواده آفروآسیایی علاوه بر زبان‌های امروزی، شامل چندین زبان باستانی بااهمیت همچون مصری (که خود یک شاخه مجزا از این زبان را می‌سازد)، اکدی، عبری توراتی و آرامی باستان است که همه از شاخه سامی هستند. هنوز توسط زبان‌شناسان تاریخی در مورد وطن زبانی آفروآسیایی و زمان پدیداری نیازبان نیاآفروآسیایی به توافق نرسیده‌اند. مکان‌های پیشنهادی شامل شاخ آفریقا، شمال آفریقا، شرق صحرای بزرگ و شام هستند.