جورجو وازاری یا جورجیو واساری (به ایتالیایی: Giorgio Vasari) (تلفظ به ایتالیایی:ˈdʒordʒo vaˈzari) (تولد ۳۰ ژوئیه ۱۵۱۱ - مرگ ۲۷ ژوئن ۱۵۷۴) نقاش، نویسنده، مورخ و معمار اهل ایتالیا است. شهرت امروزینش بخاطر نوشتن زندگی‌نامه هنرمندان دوره رنسانس است که مبنای عقیدتی نگارش تاریخ هنر تلقی می‌شود.
وازاری در شهر آرتزو در توسکانی متولد شد. در سن شانزده سالگی بوسیله کاردینال لسلیویو پاسرینی به فلورانس فرستاده شد. او به گروه آندریان سارتو و شاگردانش، روسوفیورنتینو و جاکوپو پونتورمو که آموزش‌های انسانی آنها تحسین شده است پیوست. او با میکل آنژ که سبک نقاشی‌اش را تحت تأثیر قرار داده بود دوست شده بود. در ۱۵۲۹ جورجو به رم رفت. جایی که دربارهٔ کارهای رافائل و دیگر هنرمندان رومی رنسانس مطالعه کرد. شیوه‌های نقاشی خود وازاری بیشترین تحسین را در طول زندگی‌اش و بعد از آن داشته است.
در سال ۱۵۴۷ او سالن مقام صدر اعظمی در پالاتزو دی لاکانسلریا در روم را با نقاشی‌های دیواری بنام سالادی سنتو گیورنی به اتمام رساند. او به طور مداوم توسط اعضای خانواده مدیچی در فلورانس و رم به کار گرفته می‌شد و در ناپل، آرتزو و جاهای دیگر مشغول به کار بود.
هنوز بسیاری از تصاویر او وجود دارند. مهمترین نقاشی دیواری در سالادیکوسیمو در پالاتزو وچیو در فلورانس وجود دارد که او و دستیارانش در سال ۱۵۵۵ آن را کار کرده بودند و بعد از آن نقاشی‌های دیواری داخل واست کاپولا را آغاز کردند. آنها توسط فدریکو زاکاری و با کمک جیوانی بالدوچی به اتمام رسیدند.
او همچنین به سازماندهی دکوراسیون استودیولو کمک کرد که اکنون در پلازو وکچیو به هم متصل هستند. در سانتا کروچه او برای نقاشی از ستایش مغ مسئول شد؛ که توسط پاپ پیوس پنجم در سال ۱۵۶۶ راه‌اندازی شد و در فوریه ۱۵۶۷ به پایان رسید. این نقاشی اخیراً قبل از اینکه در در نمایشگاه سال ۲۰۱۱ در رم و ناپل قرار داده شود ترمیم شد و در نهایت برنامه‌ریزی شد که آن را به کلیسای سانتا کروچه در بوسکو (در استان الکساندریا ناحیه شمال غربی ایتالیا) بازگردانند.
وازاری در شهر آرتزو در توسکانی متولد شد. در سن شانزده سالگی بوسیله کاردینال لسلیویو پاسرینی به فلورانس فرستاده شد. او به گروه آندریان سارتو و شاگردانش، روسوفیورنتینو و جاکوپو پونتورمو که آموزش‌های انسانی آنها تحسین شده است پیوست. او با میکل آنژ که سبک نقاشی‌اش را تحت تأثیر قرار داده بود دوست شده بود. در ۱۵۲۹ جورجو به رم رفت. جایی که دربارهٔ کارهای رافائل و دیگر هنرمندان رومی رنسانس مطالعه کرد. شیوه‌های نقاشی خود وازاری بیشترین تحسین را در طول زندگی‌اش و بعد از آن داشته است.
در سال ۱۵۴۷ او سالن مقام صدر اعظمی در پالاتزو دی لاکانسلریا در روم را با نقاشی‌های دیواری بنام سالادی سنتو گیورنی به اتمام رساند. او به طور مداوم توسط اعضای خانواده مدیچی در فلورانس و رم به کار گرفته می‌شد و در ناپل، آرتزو و جاهای دیگر مشغول به کار بود.
هنوز بسیاری از تصاویر او وجود دارند. مهمترین نقاشی دیواری در سالادیکوسیمو در پالاتزو وچیو در فلورانس وجود دارد که او و دستیارانش در سال ۱۵۵۵ آن را کار کرده بودند و بعد از آن نقاشی‌های دیواری داخل واست کاپولا را آغاز کردند. آنها توسط فدریکو زاکاری و با کمک جیوانی بالدوچی به اتمام رسیدند.
او همچنین به سازماندهی دکوراسیون استودیولو کمک کرد که اکنون در پلازو وکچیو به هم متصل هستند. در سانتا کروچه او برای نقاشی از ستایش مغ مسئول شد؛ که توسط پاپ پیوس پنجم در سال ۱۵۶۶ راه‌اندازی شد و در فوریه ۱۵۶۷ به پایان رسید. این نقاشی اخیراً قبل از اینکه در در نمایشگاه سال ۲۰۱۱ در رم و ناپل قرار داده شود ترمیم شد و در نهایت برنامه‌ریزی شد که آن را به کلیسای سانتا کروچه در بوسکو (در استان الکساندریا ناحیه شمال غربی ایتالیا) بازگردانند.